Wizard's World

Nie mogła się powstrzymać i gdy Grom trącił ją dziobem, odwróciła się do niego i pogłaskała po łbie. Chciała podejść do niego od boku i podrapać go po szyi, ale gdy tylko zrobiła krok, nadepnęła na pelerynę, która rozpięła się przy upadku i zsunęła się z jej ramienia. Poleciała do przodu i tylko stojący obok niej ptak uratował ją od upadku.
Nie chcąc już denerwować Fena, z resztą było jej wystarczająco głupio, ruszyła do wyjścia. On jednak nie zamierzał jej puścić jak widać. Pisnęła podniesiona na ręce i machnęła nogami. Zaraz jednak się uspokoiła i oparła głowę o ciało mężczyzny. Dobrze wiedziała, że siłowo z nim nie wygra, a na walkę słowną była chyba zbyt pijana. Gdy ją niósł mocniej do niego przywarła czując jak całą drży. Dała się posadzić w mieszkaniu i nawet wyjątkowo grzecznie czekała. W międzyczasie pochyliła się do przodu i z szerokim uśmiechem zerkała na wilkora.
- Ale ja mogę wrócić do domu... - Wymamrotała unikając jego wzroku. Czuła się zupełnie głupio, nie chciała sprawiać mu kłopotu.

Jak to ledwo? Dotarła tu aż z parku. Potrafiła iść... No może nie tak całkiem prosto i sprawie, ale pójdzie. A jakby musiała się po drodze podnosić z ziemi to też nic jej nie będzie. Zmarszczyła brwi widząc jak ucieka wzrokiem i przyjrzała mu się uważniej. Jej oczy natomiast nie zatrzymywały się jedynie na jego twarzy. Zlustrowała sobie przy okazji jego tors i znów zaczęła się rumienić.
- Mówię ci, że do domu bym trafiła... To do łazienki tym bardziej. - Odpowiedziała, w końcu uznając, że walka z nim w tej chwili nie ma sensu. Z resztą czy naprawdę aż tak bardzo zależało jej by stąd wychodzić?
Gdy podszedł podniosła się i zdjęła już trochę przemoczoną od reszty ciuchów pelerynę. Spojrzała na nie odrywającego od niej wzroku zwierzęcia i zaśmiała się pod nosem. Zrobiła obrażoną minę gdy Fen znów odwrócił wzrok, a zaraz potem zupełnie bez sensu się zaśmiała.
- Coś jest ze mną nie tak, że nie chcesz patrzeć? - Znów obrażona miną, choć w oczas tańczyły jej iskierki rozbawienia. Dźgnęła go palcem w tors i bez chwili namysłu przywarła do niego. Nie objęła go jednak, a ułożyła mu ręce na torsie i odrzuciła głowę do tyłu, by móc na niego patrzeć.

Fuknęła urażona, ale wesołość jaka ją opanowała chwilę wcześniej, nie pozwalała jej się obrazić. Za to już na małą zemstę mogła sobie pozwolić. Odsunęła głowę na milimetry od jego torsu by zmienić jej pozycje i delikatnie dziabnęła go w pierś, bo tam jedynie sięgała bez dodatkowych akrobacji. Zaraz po tym po prostu mocniej się w niego wtuliła, tak jakby wcale go przed chwilą nie ugryzła. Niby tylko delikatnie, ale jednak ugryzienie to ugryzienie.
- Po co? Jesteś ciepły... Tak mi dobrze. - Wymruczała i przymknęła oczy. Fen mógł poczuć, że Ket ma nogi jak z waty, bo choć wciąż stała przytulona do niego, delikatnie się chybotała.

Nie pozwoliła mu na długo się odsunąć. Zaraz znów się przytulała, jednak słysząc jego słowa, odsunęła się kawałek, nadal jednak trzymając dłonie na jego torsie.
- Moja Panno? A wcześniej było "cała ta sytuacja nie powinna dojść do skutku". - Cała wesołość wyparowała, a w oczach Ket pojawiły się łzy. Przeskakiwała z jednego nastroju w drugi bez najmniejszego problemu. Odwróciła wzrok skrępowana własną reakcją i zdjęła ręcznik z ramion. Wcisnęła go w dłonie Fenkowi i cofnęła się bardziej.
- Przepraszam, nie powinno mnie tu być. Dam radę dotrzeć do domu. - Co jej strzeliło do głowy. Mogła po prostu dać się odprowadzić gdzie trzeba i położyć się do łóżka. Zamiast tego przylazła pod jego dom. Postradała chyba rozum. Objęła się za ramiona i spuściła głowę. Po tym wyminęła Fena i ruszyła do wyjścia. Nie dużo przeszła i potknęła się o własne nogi. Póki siedziała w zimnie jakoś się trzymała, ale w domu było ciepłej i alkohol uderzył jej do głowy ze zdwojoną siłą.

Rzuciła się gdy ją podniósł, ale szybko straciła siły. Zawisła mu na ramieniu i tylko bezsilnie uderzała mu pięścią po plecach.
- Puść... - Jej głos pozbawiony był mocy i brzmiał raczej jak błaganie. Po rzuceniu jej na łóżko, poczuła jak całe jej ciało przechodzi dreszcz od uczucia ponownie przyklejającej jej się do pleców mokrej koszuli. Jęknęła trochę już pół przytomnie i zaczęła się podnosić.
- Jak? W mokrych ciuchach? - I tyle z jej buntowniczej postawy. W tej chwili byłaby nawet gotowa posłuchać go co do spania. Zdawało jej się, że z każdą chwilą czuje się coraz gorzej. Dało się tu otworzyć jakieś okno?
Nogi się pod nią ugiely i nieporadnie usiadła na podłodze. Odchyliła się do tyłu, kładąc głowę na łóżku i zaczęła trochę niezręcznie rozpinać koszulę. Po dwóch guzikach, z którymi męczyła się już za długo, a i tak drugi zamiast odpiąć, po prostu oderwała, opuściła bezradnie ręce i westchnęła.