Wizard's World

No to co? To żeśmy se przyleźli zobaczyć co się stało. Faktycznie coś tu jebło ale mało było widać przez tłum stojący na ulicach, mi samemu osobiście nie chciało się pchać żeby zobaczyć coś więcej a do tego szefu też jakoś entuzjazmem żeby w ogóle tutaj przyjść.
No to co. Przybyli, zobaczyli i można iść. Jeść mi się chciało ale moment czy to nie było koło straży? Odwróciłem się i faktycznie budynek był uszkodzony, ciekawe czy ta jak jej tam coś się stało i czy Ket jest cała. Zastanowiłem się czy też nie dać znać Helionowi.

- Tak jest - dziewczyna bezzwłocznie zaczęła działać, dokładnie obserwowała całe otoczenie. Nie chciała aby nic nie spadło na Galliardów podczas gdy oni teraz potrzebowali chwili. Nie było to fascynujące zadanie, nie to co by chciała teraz robić ale no trudno została tutaj przydzielona to już nie będzie narzekać tylko stanie na wysokości zadania. Sprawdziła dokładniej czy na pewno miejsce w którym stoją wilkołaki jest bezpieczne.

-Robi się- Przytaknęła na polecenie. Użyła swej zdolności. Mogła się teraz faktycznie bardziej przydać. Dosięgała wyżej i mogła pomóc przy zabezpieczaniu by nic więcej się nie zawaliło. Była skupiona na zadaniu i Podtrzymywała co trzeba było aby inni mogli robić swoje zadanie. Zawsze jeśli będzie potrzeba, wspomoże w odgruzowywaniu.

Medyczka cały czas pracowała na najwyższych obrotach starając się pomóc wszystkim, którzy tego potrzebowali. Nie zwalniała ani na chwilę, gdy tylko skończyła z jednym pacjentem automatycznie szła do kolejnego. Kolejka była duża więc musiała dać z siebie więcej niż sto procent, po raz pierwszy była wdzięczna za to że jest wampirem i może tyle dać od siebie. Znała swoje możliwości, które mogły się z czasem wykańczać ale nie myślała o tym tylko o ludziach, którzy jej w tej chwili potrzebowali. Nim opadnie z sił nie zaprzestanie swoich poczynań.

Mogła się spodziewać, że jej nie wpuszczą. Westchnęła, choć tylko w duchu, nadal zachwujac poważną i nie wzruszona minę.
- Mogę pomóc. Przytrzymać kamienie, przenieść je, pomoc przy transorcie rannych. Jeśli nie w centrum tego pobojiwiska, to z zewnątrz. Potrzebuję tylko instrukcji, by nie przeszkadzać w pracach. - Nie powoływała się na bycie Patronem. Nie robiła tego często, a w tej sytuacji i tak nie miało to większego znaczenia.

Wyczułem krew, dużo krwi aż mnie ciarki przeszły. No nie ciekawie się tam dzieje z ciekawości podszedłem jeszcze bliżej przeciskając się między ludźmi i o kur**, takiego pobojowiska jeszcze nie widziałem. Co tu się stało? Jednak nie pozostałem długo w tłumie, wróciłem do szefa - Tak. Wystarczy mi - powiedziałem mało wesoło jak na siebie. Jednak wolę swoją robotę, była bezpieczniejsza choć też mogłem w niej nie raz stracić łapę.
Nie rozglądałem się za Ket. I tą jak jej tam, w sumie i tak nie wiedziałem jak wygląda to nie było po co. Przyjdę jak już będzie spokojniej to się może czegoś więcej dowiem.