Wizard's World

Szybko na ulicę ze strażnicy wybiegli ranni pracownicy, nie tylko mundurowi ale też cywile, sprzątaczki itp.
Wszędzie odgłosy krzyków, płaczu, wołań o pomoc nie ustawiały. Pył nadal unosił się i utrudniał widoczność wszystkim dookoła.

Somali docierały do ciebie intensywne wonie krwi, różnej ludzkiej, wilczej i nie tylko. Ten zapach przepełniał całe to miejsce, był strasznie intensywny. Z cała pewności pare alt temu maiłbyś trudności aby zapanować nad swoją wampirze rządzą wypicia tak pysznej krwi, której teraz było tyle, że sama się prosiła o zakosztowanie.
Cały ten zgiełk i wonie utrudniły ci pełną diagnozę tego w jakim jest stanie kobieta. Widziałaś masę ranek ze wbitymi gwoździ. Wbity pręt w jej lee udo i mase krwi na głowie.

Ketsueki Szok i adrenalina robiła swoje, wszystko bolało ale byłaś w stanie utrzymać resztki świadomości. Nie byłaś w stanie rozpoznać ludzi dookoła czy to znasz ich czy tez nie. -10 krwawienie

Primeval miałeś szczęście, że nie znalazłeś się blisko wybuchu, twoja regeneracja poradzi sobie z tymi... obrażeniami. Nie widziałeś osoby, której szukałeś, jej woni tez nie. Za to do twojego umysłu docierała cała masa zapachu krwi. Wszystkich znanych ci ras, typu. Księżyc, który zbliżał się ku pełni nie poprawiła twojej woli. Jednak rządza wojownika pełni nie byłą w stanie zamglić oczu i aktywować furii. Oprócz wyczucia krwi widziałeś dużo ciał, większość jeszcze żyła. Nawet ktoś złapał cię za nogę prosząc o pomoc, jakiś młody chłopak, nie znałeś go. Bomba oderwała mu nogi. + 15 hp

Fenrir dotarłeś do swoje ukochanej, woń krwi była bardzo silna, nie tylko obcych osób ale tej ukochanej. Czułeś jej słodką woń a zbliżająca się pełnia i jej wpływ na ciebie nie pomagał w zapanowaniu nad swoim wewnętrznym gniewem. Nie dość, że jeszcze chwile temu ostrzyłeś mase negatywnych bodźców w biurze. Udawało ci się jednak panować nad wybuchem wilczego gniewu i szału.
-Dowódco co mamy robić-Podbieg jeden z kapitanów do ciebie- Ogrodziliśmy już teren i jest ponad 60 rannych szukamy jeszcze, mamy za mało ludzi- Rzekł czekając na polecenie aby móc jakieś inne dać reszcie, chaos dookoła nie pomagał nikomu w szybkim reagowaniu.

Wampirzyca poczułem pewien dyskomfort czując tyle krwi wokół siebie, na szczęście dzisiejszego dnia nie zapomniała zjeść. Możliwe, że dzięki temu całkowicie nie straciła nad sobą kontroli ale ocena sytuacji była ciężka. Nim zdążyła się przyjrzeć dokładnie kobiecie pojawił się dowódca straży - Proszę się odsunąć - powiedziała z zawahaniem w głosie. Nie mogła pracować kiedy on nad nią ślęczał, a do tego narażał kobietę na dodatkowe obrażenia swoją bezmyślnością.
Somali nie mogła czekać, przyłożyła do niej swoje dłonie próbując się skupić ale woń która się wdzierała w jej nozdrza skutecznie uniemożliwiał to. Otworzyła oczy szybciej oddychają ale dopiero po chwili do niej dotarło "przecież nie musisz" pomyślała. Przestała oddychać a zapachy już aż tak nie przeszkadzały wampirzycy. Ponownie zaczęła się skupiać na tym aby zaleczyć wewnętrze obrażenia poszkodowanej.

// Leczący dotyk +15 hp Ketsueki
- 5 mocy Somali

Dzięki Lunie, że jej nie było tutaj. Wtedy to by na pewno nie już nie okiełznał swojego gniewu. A mało tego, fakt, że pełnia zbliżała się wielkimi krokami, nie ułatwiało to samokontroli. Czasem się łapał na tym, że był nieco bardziej wyczulony... Tak jak teraz kiedy świeży zapach krwi był tak... Odurzający. No cóż, Lilianna będzie miała ciekawą niespodziankę, dokładnie taką samą, jaką miał on widząc wyrwę w ścianie, prowadząco prosto na Arenę. Jego chłodne spojrzenie ilustrowało tą wyrwę, zacisnął pięść. Ale Arenę to kuźwa mogli oszczędzić... Ironicznie, akurat miał wracać z urlopu. I znowu ten sknerus i zrzęda będzie wymyślał wydatki! Westchnął głęboko, powoli podążając spojrzeniem za innymi istotami, biegającymi niczym mrówki. Gdzieniegdzie poczuł świeżą woń samego Fenrira, aczkolwiek nie było to teraz znaczące. Spojrzał na młodego, nie czuł wobec niego ani krzty współczucia, w najgorszym przypadku będzie czekało go bardzo intensywne następne 24 godziny. Pochylił się nad nim podnosząc go. Szybko zerknął zza kimś kto przypominałby mu medyka. Gdzieś na pewno się jakiś kręci, co nie? Jak go zauważy to zaniesie rannego od razu do niego, po czym... Pobawi się w bohatera i pomoże poznosić rannych, pewnie nawet odgarniając gruzy, a jak będą kłopotliwi to zacznie ich ogłuszać, aby nie utrudniali mu roboty. W końcu trzeba dbać o renomę... Nawet jeśli jesteś znany z walk na arenie.

/Efekt Regeneracja: +15 HP | -5 Percepcji na czas trwania

Straż działa na tyle na ile mogła w kryzysowej sytuacji, w oczekiwana na konkretne zadania. Zamieszanie było, ludzie panikowali, część zaczęła obawiać się, że może jest gdzieś kolejna bomba.

Somali opanowanie pragnienia przez odcięcie jednego ze zmysłów pozwoliło ci skupić się na ogólnych obrażeniach kobiety. Nie miałaś jednak wglądu ani wiedzy jakie może mieć obrażenia wewnętrzne.

Ketsueki Straciła przytomność. Nie docierały do ciebie żadne bodźce zewnętrzne ale "śniłaś" widząc siebie niczym biała wilczyca, która spotyka większego czarnego wilka, samca. Wpatrywał się w ciebie w ciszy. Nie otwierał pyska ale słyszałaś jego głos
"Jestem, już jestem..." -10 krwawienie + 15 hp

Primeval Nie mogłeś dostrzec nikogo, kto mógłby dokonać czegoś takiego, pył opadał ujawniając okropieństwo całego zdarzenia. Chłopiec jęknął, był przerażony, może temu jeszcze nie doszło do niego, że nie ma nóg i traci krew.
Udało ci się dostrzec Somali. Inni medycy byli w szpitalu, wieść o wybuchu, jak i ten sam dotarł do nich ale ci szykowali sale, nie było tutaj nikogo innego.

Fenrir Kapitan wysłuchał rozkazów i przytaknął.
-Tak jest- od razu przekazał rozkazy dalej do podległych sobie osób. Część wrócił do budynku, inni zajmowali się rannymi, zabezpieczeniem terenu, miejsca wybuchu itp.
Niedźwiedź ryknął i skinął mu głową.

Sowy i inne ptactwo pokryło niebo lecąc do różnych osób i placówek. Szpital musiał znać przybliżoną ilość rannych aby wiedzieć na co ma się szykować. Brakowało ludzi i zorganizowanie wszystkiego mimo pospiechu nie było błyskawicznie. Strefa został ciałkiem docięta, w sposób na jaki mogli sobie pozwolić Strażnicy. W pierwszej kolejności zajęto się tym, którzy po wstępnym obejrzeniu z dawali się potrzebować najpilniej pomocy, w tym Ketsueki. Tej jednak niedźwiedź Fenrira nie pozwalał zabrać aby została odtransportowana do szpitala. Strażnik nie wiedział jak odpędzić stworzenie. Nie dostrzegł Fenrira, był za bardzo zaabsorbowany wykonaniem poleceń.

Pył opadał i można było dostrzec tragedie, tuziny rannych cywili, kilkoro rannych strażników w różnym stanie, osoby, które zapewne nie przeżyły. Pełno gruzu, metalowych odłamków, gwoździ, które nie tylko tkwiły w ciałach ale były też wbite czy to w ściany czy ulicę. Zbierali się gapie, część z nich chciała pomóc ale strażnicy na tyle na ile mogły zabraniali Im tego. Ci cywile, którzy byli w strefie wybuchu ale nie zadział im się większa krzywda, nie byli wypędzani, nie stanowili jednak priorytet pomocy. mogli oni pomagać innym rannym i sobie nawzajem.

Odpłynęła. Dla niej właściwe chyba na szczęście, ból był nie do zniesienia. Nagle stała jako wilk. Nie przemieniała się, była pewna. Więc co się działo? Sen.. ta myśl przyszła sama, ale to przecież jedno z pierwszych skojarzeń, gdy dzieje się coś niewyjaśnialnego. Dostrzegła ciemnego wilka, był jej tak znajomy. Niepewnie poruszyła łapą, bojąc się, że scena zniknie albo ból powróci. Chciała do niego podejść.

Wampirzyca próbowała zlokalizować poprzez mocy, gdzie znajduje się problem z obrażeniami kobiety. Chciała wyczuć miejsca w których nie dochodzi do wyleczenia ran. Pamiętała, że poszkodowana była naładowana gwoździami ale w środku musiało dojść do jakiegoś urazu. Na tym się skupiła niezaprzestając leczenia.

//+15hp dla Kestueki
- 5 mocy

Przybiegła ile miała siły w nogach ale to co ujrzała przerosło ją trochę. Stała przez chwilę w osłupieniu, potrząsnęła głową i zaczęła szukać nadawcę listu. Przedstawiła się strażnikom aby ją wpuścili do pomocy. Był tutaj taki chaos, że nie wiedziała czy dalej szukać kapitana czy przyłączyć się do danej frakcji. Jednak ruszyła na poszukiwania po drodze pomagając poszkodowanym.