Widłogon swoją dźwięczną nazwę zawdzięcza długim, ostrym wyrostkom wieńczącym jego ogon. Zadany nim cios potrafi przebić na wylot dębową tarczę i rękę, która ją trzyma, choćby chroniła ją kolczasta rękawica. Innymi słowy, z widłogonem, nawet młodym, nie ma żartów.
Widłogony są aktywne za dnia. Polują zazwyczaj samotnie, rzadziej w parach. Atakują dużą zwierzynę, w tym udomowioną, przede wszystkim bydło i nierogaciznę, czasem też ludzi.
Mimo znacznych rozmiarów, zręcznie atakować z powietrza. Swa masę i przewagę wysokości wykorzystują, uderzając w przelocie skrzydłami i obalając ofiarę. Na ziemi nieco mniej mobilne, lecz nadal groźne, wykorzystują nieco inną taktykę polegającą na atakowaniu masywnym, zakończonym jadowitymi kolcami ogonem.
Statystyki:
10-240 |
40-480 |
1-50 |
30-360 |
1-70 |
60-445 |