Wizard's World

Helion dobrze mówił, dla osoby spoza kręgu rasy mogło to się wydawać fascynujące, tajemnicze, dziwne ale dla nich to było naturalne. Nic dziwnego ani obcego a po prostu kolej rzeczy jaka następowała na ich drodze.
Teraz to Somali sięgnęła pamięcią próbując przypomnieć sobie czy widziała - Z bliska pierwszej przemiany to nie przypominam sobie abym widziała, czyli na pewno nie - uniosła wzrok ku górze - Ale w ogóle widziałam waszą przemianę z bliska, kiedy przyjaciel próbował mnie zabić i koleżankę - zamknęła oczy odwracając twarz w stronę mężczyzny z lekkim uśmiechem - Nie obwiniam go za to, wtedy działy się dziwne rzeczy a on po prostu padł ich ofiarą - taka była prawda. Wiktor nie miał pojęcia co się wtedy z nim działo gdy je zaatakował, stracił świadomość swoich zmysłów a gdy je odzyskał to sam zasłonił je swym ciałem przed wrogiem. Więc na pewno nie zrobił tego specjalnie czy z premedytacją.

Niezbyt dobre doświadczenie. Podrapał się po karku. Próba zabicia kogoś to nie jest dobry początek znajomości czy coś.. No on sam został zwyzywany w końcu za głupi żart. No ale w z drugiej strony to fakt, postąpił głupio, nawet jeśli nie chciał nikogo skrzywdzić.
-No czasem to trzeba uważać, różne rzeczy potrafią się zadziać i nie zawsze myślimy... jak trzeba- no to troche mogło zabrzmieć dziwnie ale no tak już bywa.
-No ale wszystko skończyło się dobrze jak widzę- no inaczej nie było by jej tutaj, nie?

Skinęła głową - Tak los potrafi być nieprzewidywalny - zgodziła się z mężczyzną.
- Tak - odrzekła wesoło. Gdyby było inaczej to na pewno wąchałaby kwiatki od spodu o ile by z niej cokolwiek pozostało. Życie jest jak rzeka raz ma spokojny nurt a później porywa wszystko na swojej drodze.

-Może się przejdziemy zamiast tak stać? Chyba, że chcesz gdzieś iść-Nie będzie natrętny a niedługo wróci do swojej formy i cała pewnością połozy się poleżeć, bo i ciepło, a on będzie po zmianie zmęczony. Machnął lekko ogonem.
-Jak reagują pacjenci jeśli dowiedzą się kim jesteś?- Tak troche go to zainteresowało jak ta myśl tak przyszła mu do łba. Nie myślał nad tym jeszcze wcześniej ale w sumie sam nie wie jakby zareagował.

- Bardzo chętnie - odpowiedziała podnosząc się z ziemi - A gdzie chciałbyś pójść? - zapytała. Możliwości do spacerowania mieli dużo nie tylko w samym parku ale i całym mieście.
Na kolejne pytanie przekrzywiła lekko głowę w bok - Różnie ale zazwyczaj patrzą na mnie niechętnie a niektórzy nawet odmawiają leczenia. Chociaż staram się tego nie ujawniać - taka prawda. Wampiry przez atak na Cross wciąż miały przypięte łatki ale nie ma co się dziwić. Ludzie po prostu się boją i są nieufni w stosunku do nich.

-A to nie wiem- Nie myślał, gdzie mógłby się udać- Po prostu nie chciał już tkwić w jednym miejscu, rozruszanie się byłoby w porządku.
-No ja się nie dziwie, ze mogą się bać- Może to troch nie taktowne czy coś ale Helion nie do końca taktowny był. Możliwe, że jakby był człowiekiem i dowiedział się, ze lekarz to wampir, to bałby się. W końcu krew i te sprawy. Lekko machnął ogonem.
-Ale skoro pracujesz to chyba jest w porządku- No chyba inaczej by ją zwolniono?

- To może przejdziemy się alejkami? - zaproponowała widząc, że chłopak nie ma pomysłu na to gdzie iść.
- Mnie również to nie dziwi ale czasem smuci. Grunt to zdobyć zaufanie takiego pacjenta aby mógł się czuć komfortowo - powiedziała z lekkim uśmiechem. Nie mogła sobie odpuszczać a tylko pracować nad sobą ale oczywiście kiedy pacjent kategorycznie nie chciał mieć z nią nic do czynienia to nie naciskała ale i tak nadzorowała jego leczenie.
- Tak, staram się ile mogę aby każdy mógł być zadowolony - skinęła głową powoli ruszając w stronę wcześniej wspominanej alejki. Zatrzymała się na chwilę czekając na mężczyznę.

-Dobry pomysł- Skinął jej lekko głową- No mówi się, że ludzie boją się tego czego nie znają- No tak to już jest, a czyn się bał? niezbyt ale może powinien.
-Ciężka robota, ja to raczej w pracy skupiam sie aby po prostu zadowolić siebie i no lubię babrać się w oleju- Może to byc troche dziwne- Czuć swąd maszyn i ogólnie no- Jakoś tak

- Tak to prawda, ale czy nie każdy z nas ma swoje lęki? - nie ważne kim się było, na jakim stanowisku czy rasy. Każdy miał coś czego się obawiał, ludzie nie ludzie funkcjonują podobnie.
Somali słysząc wypowiedź Heliona lekko się zaśmiała - Jesteś trochę jak takie duże dziecko, brudne a szczęśliwe - powiedziała dość wesoło bez jakiegokolwiek przekąsu. Uniosła jedną brew do góry - Czyli masz już taki wyczulony nos, że wiesz kiedy trzeba wymienić olej albo jak coś się spaliło czy przepaliło? - coś takiego było godne podziwu, może to i jego doświadczenie mu pozwala na takie trafne oceny albo po prostu ma do tego smykałkę i nie da się tego ukryć. Wampirzyca ruszyła wolnym krokiem po niedalekiej ścieżce.

Tutaj.

Dotarli do parku, gdzie Ket od razu skierowała się na polanę. Tu był dużo wolnej przestrzeni. Wskazała Perrito, że może sobie polatać w okolicy, niech rozprostuje skrzydła, nim zaczną trenować wspólne loty. Odwiązała też jedną fretkę i sama zaczęła biec wzdłuż linii drzew. Po chwili biegu zagwizdała przywołując stworzenie. Nie przerywając biegu, czekała aż wystarczająco się zbliży i wyrzuciła fretkę w powietrze, by mógł ją sobie złapać w locie.