Wizard's World

- A dlaczego nie - odpowiedziała ale za późno bo mężczyzna skierował już kroki do kamienia. Zaśmiała się wskazując na niego palcem - Mogłabym powiedzieć, że to oszustwo ale nie sprecyzowałam więc to mój błąd - podeszła do Sylvana, podniosła jego koszulkę oddając mu.
- To kiedyś wilkołaki mogły władać magią? - zdziwiła się i zaraz spojrzała na niego podejrzliwie - To tak szczerze ile ma Pan lat? - no na staruszka nie wyglądał takiego wiekowego a jednak żył w takich czasach. Barman zaczął coraz bardziej intrygować dziewczynę.

- A na barana da radę? - zapytała rozbawiona i z jednej strony to chętnie by sobie tam posiedziała. Tak aby sobie przypomnieć dziecięce lata.
- Jak o takich czasach Pan mówi, że wydają się prehistorią - patrzyła na niego kiedy ten liczył. Oczekiwała, że faktycznie jej powie, że ma gdzieś ponad 80 albo 90 a tu takie zaskoczenie - Tylko tyle? - to pierwsze co dziewczynie wydostało się z ust - I tyle rzeczy się zmieniło w takim czasie. Nieprawdopodobne! - ostatnie słowo prawie wykrzyczała. Tak jakby nie wierzyła w to co słyszy, nawet nie chciała myśleć jak świat może się zmienić za 5 lat.

- Na prawdę? - nim jej potwierdził stanęła za nim, złapała go za barki. Mocno się wybiła i bez problemu wskoczyła mężczyźnie na barana. Będąc już na barana odruchowo się przytuliła - Nie za ciężko? - zapytała z nutką sarkazmu.
- Coooo? Na prawdę? - podciągnęła się bliżej ucha Sylvana - To on też jest taki wiekowy? - no teraz to już jej całkiem ćwieka zabił i to takiego konkretnego. Chyba za dużo informacji jak na jeden dzień, ale czy skończy? Na pewno nie - A skąd się Pan z nim zna? - no bo w sumie jak ich drogi mogły się połączyć? Takiego gbura i sympatycznego staruszka.

Mężczyzna mógł usłyszeć taki cichy zaciesz kiedy siedziała mu na barkach. Dosłownie jak małe dziecko a gdy wspomniał, że miał córkę o tym samym kolorze włosów trochę poczerwieniała ze wstydu. Widocznie jej zachowanie musiało mu o niej przypomnieć - Wio koniku - powiedziała ciszej ale na pewno barman ją usłyszał.
- Coooo? Z tej samej wioski i dowódca kradł? - Nari się zapowietrzyła, chwila minęła nim dodała - On serio kiedyś był spoko - poprawiła swój uchwyt na mężczyźnie.
Zacisnęła mocniej swoje uda na żebrach mężczyzny - Patataj? - wyszczerzyła zęby.

Mogła tylko się modlić aby ona kiedyś takiego kija nie odstała, nie wyobraża sobie siebie takiej. Oj nie, nie, do tego nie może dojść ale to tylko los pokaże co przyniesie.
- Cooo? Ładnie proszę? - wygięła usta w podkowę ale nie wie czy Sylvan mógłby to zauważyć w końcu wisiała za nim. Zastanowiła się co by tu zrobić aby go przekonać - A jak dam buziaka, to pobiegnie Pan jako człowiek? - nie przemyślała swoje wypowiedzi, ani jak on może to odebrać. W każdym bądź razie była jej wesoło.