Wizard's World

Może nie okazywał tego tak entuzjastycznie jak on ale tez się cieszyła.
-Usiądźmy, wiele czasu minęło i wiele rzeczy przydarzyło się każdemu z nas- Powiedział spoglądając na niego. Mimo ogólnego chłodu w jej spojrzeniu było to ciepło i ta radość jak kiedyś.
Usiadła i odczekała aż ten tez to zrobi.
-Pamiętasz kiedy ostatni czas przed rozejściem się?- Zapytała badawczo- Doszło wtedy do czegoś czego nie powinno było- I oboje byli tego świadomi. Czasu jednak się nie cofnie. Trzeba ponosić odpowiedzialność za wszystko do czego się dopuściło i co uczyniło.
Wolał być pewna, ze wilkołak będzie wiedział o co jej chodzi, o jaki czas i jakie zdarzenie.

Było jej trudno o tym mówić. przybyła tutaj pytać sie o pracę a wyszło... to co zawsze. Milczała.
-Zaszłam w ciąże z tobą- Nie spoglądała na Fenrira. Czuła się jakby zrobiła coś złego, a przecież tak nie było. Troche obawiała się jego reakcji na taka wiadomość. Wiadomość po ponad dziesięciu latach.

Nie podzielała jego entuzjazmu i radości.
-To było trudne, poza tym byłeś zajęty innymi rzeczami. Nie było możliwości kontaktu- W końcu nie kontaktowała sie z nikim od tamtego czasu.
-Dzięki Matce przyszły na świat dwa młode, Fery i Freya- Nie dość, ze wpadka, pierwsza ciąża to do razu bliźnięta. Nie myślała nawet aby zawracać głowę Fenrira takimi sprawami. Cieszyła się ze swego potomstwa.
-Nadeszła zima, która była bardzo trudna, brakowało ziół, pożywienia. Zachorowali...- Zamilkła, bo bolało to ale Ursai, mentorka pomogli jej przejść przez to- Mentora mówiła, że Skoro Matka je wzywa, nie można na siłę ich trzymać. Dwa dni potem przygotowaliśmy stosy i pożegnaliśmy ich, pomagając wejść na drogę ku spotkaniu z Matką- kultura, w której żyła różniła sie nie tylko zwyczajami ale i filozofia, którą Bjorn żyjąc tam musiał zaakceptować i zyc według ich zasad, dróg.

-Dobrze wiesz czemu- Mówił spokojnym głosem nawet kiedy ten się zdenerwował. Mogła się tego spodziewać i spodziewali się. To wszystko nie powinno było sie wydarzyć.
-Każdy wiedział kim jesteś, komu służyłeś i pod czyim byłeś wpływem. Ursai nie chcą takich osób na swoich świętych ziemiach. Nie chcą się angażować w takie rzeczy- Czuła jego żal tylko czy cos to zmieni? Czy to coś zmieni?
-Fenrirze usiądź- Rzekła i zabrała swoje dłonie- Opłakiwanie zmarłych nic nie zmieni, nie wróci im to zżycia-Spoglądała na niego ze spokojem ale pewną czułością, nie przybyła tutaj po to. Nie miał przynosić duchów przeszłości.
-One odeszły Fenrirze, trzeba pozwolić im odejść , a jeśli są osoby, które kochasz, to dbaj o niej aby nie spotkały się z Matką za szybko- Objęła jego głowę jeśli nie wstał , a jeśli usiadł to sama wstała i objęła go.
-Wróciłam bo mentorka radziła mi wrócić do swoich temu jestem i przyszłam z zapytaniem o pracę- Nie rozdrapywanie ran.

Pewnego bólu nigdy się nie wyzbędzie ale nauczyła się z tym żyć.
-Fenrirze, usiądź- Ponowiła swoje słowa- Nie chce o nic prosić, chce rozmawiać- Podkreśliła mocniej ostatni słowa.
-Nie musisz czuć się niczego winny, wszyscy w końcu przekroczymy bramę świata i złączymy się z Duchem Matki- Powiedział i posłała mu lekki uśmiech- Nadal jednak z chęcią spiorę ci dupę, troche sie nauczyłam u moich pobratymców- Uważała się za jedną z Ursai, może za bardzo. Pewnie temu ją wysłano do ludzi, do... swoich. chociaż ludzie zdawali sie jej bardziej obcy niz dziki zwierzęta w lesie.
Widział i czuła jego gniew ale nie winiła go za to. O dziwo jest mniej wybuchowa niż kiedyś.