Wizard's World

Weszła za srebrną do pomieszczenia. Od razu zlustrowała je.
-herbata- Nie miała ochotę na alkohol a kawa? Eh nie piła od lat. Najbezpieczniej będzie herbatę- Bez cukrów- Nie używał tego równie dawno. Pewnie powinna być milsza, będzie musiał nad tym popracować.

Skinęła głową po usłyszeniu co chcą dostać. Zakuło ją trochę, na widok zachowania Fena. Przy niej nie zawsze zachowywał się w taki sposób, a ją ledwo zobaczył. Nic jednak nie było po niej widać. Na kolejne polecenie również skinęła głową i skłoniła się po swojemu. Po tym wyszła i ruszyła zrobić napoje.

Odezwała się dopiero po wyjściu srebrnej samicy.
-W Dalen- Krótka odpowiedź ale dość jasna. Powinien w końcu wiedzieć gdzie zrobił rzeź swoich pobratymców.
-Widzę, że urządziłeś się po tylu latach i nawet tytułu się dorobiłeś, mistrzu...- Oj ostatnie słowo trudno było jej wypowiedzieć. Ona nie była aż tak entuzjastyczna jak on. Odwykła od towarzystwa ludzi. Jej postawa ciała była zamknięta, miał dystans do wszystkiego wokół. Nawet ... do Fenrira miło zażyłości jaka była niegdyś między nimi.

-Tak- Skinęła mu głową- Urasi zaopiekowali się mną, potrzebował tego w tamtym momencie- Spojrzała na fotel, a zaraz potem na mężczyznę. Po raz pierwszy na jej twarzy pojawił się lekki uśmiech. Podeszła do niego i przytuliła się.
-Tęskniłam- Powiedziała półgłosem. Zrobiła to mimo że jej duch mówił co innego, że nie powinna tego robić.

Wróciła z napojami. Zapukała informując o swoim przybyciu i weszła. Czy się odsunęli, a może nie? Na tacy miała jeszcze ciastka i słone paluszki. Wszytsko zostawiła na biurku i cofnęła się kilka kroków z pustą tacą w ręku.
- Fen, czy obiad przynieść jak zwykle? I czy dla Pani też zorganizować? - Skoro kazał odwołać wszytsko, to trochę tu posiedzą. Nie zorientowała się, że użyła jego imienia. W gabinecie czuła się swobodniej i o ile przy jakichś formalnych spotkaniach czuła specyficzną atmosferę, która ją hamowała, teraz tak nie było.

-Cały czas, odkąd odeszłam, kiedy się zorientowałam- Miała swoja głowę na jego piersi- Od tamtego czasu nie byłam sama, a bez Ursai nie wiem jakby to przeszła- Trudno jej się mówiło o tamtych chwilach. Nie tylko o nich o wielu rzeczach. Może powinna mu powiedzieć? Być szczerą? Powinien wiedzieć tylko co toby zmieniło?
Nie spojrzała na srebrną.
-Żadna pani, Bjorn- Rzucił do niej, bo tytuły nie dla niej. Ona to troche tropiciel troche wojownik i tyle.
-Ale tak... proszę- Czuła się dziwnie mówiąc to słowo, czy trzeba się prosić o posiłek tutaj? nieodrzeczne. Natura jest prostsza.

A no trzeba prosić, to że go dostanie i tak było wyjątkiem. To siedziba straży, a nie stołówka. Starała się na nich nie patrzeć. Bolało to co widziała. Więc gdy tylko otrzymała odpowiedź, skłoniła się i szybko ulotniła z pomieszczenia.

//zt