Wizard's World

Budynek nie odbiega wielkością od innych sklepów położonych przy nim, choć jest zdecydowanie jednym z najstarszych tutaj. Pierwsze co się rzuca w oczy, to ładna tabliczka z napisem nazwy sklepu, a pod nim napis: „Możliwość zamówienia eliksirów”. Parcela parterowa, z trzema izbami. Pierwsza, największa jest dobrze oświetlona przez światło wpadające z dużych okien ze strony frontalnej. Przy ścianach znajdują się szklane gabloty, otwierane na mały kluczyk, a na nich stoją eliksiry, te należące do najłatwiejszych, a także te co popularniejsze z nieco trudniejszych. Pomieszczenie wygląda prosto: drewniana podłoga i białe ściany, lecz osoba za kasą zawsze sprawia wrażenie sympatycznej.
Drugie pomieszczenie to czysto robotnicze, bowiem to w nim tworzone są eliksiry. Stanowiska przygotowane na dwie osoby: kociołki, miarki, nożyki, pojemniczki, waga, i tym podobne, łącznie z niewielką umywalką. Jest tylko jedno, małe okienko, najczęściej zasłonione, znajdują się tutaj też półki z najpotrzebniejszymi składnikami.
Trzecie pomieszczenie jest zdecydowanie najmniejsze, znajduje się tam tylko jednoosobowe łóżko i stolik.
W budynku przebywa od dwóch do trzech pracowników.



Właściciele: Cassandra F. i Peter F.
Pracownicy: Zaya Fleres, Tony

Swoją robotę lubiła, ale tylko jej część – kiedy przygotowała eliksiry, a nie stała za ladą, tak jak dzisiaj. Klienci często bywali upierdliwi, a już zwłaszcza w okresie międzyświątecznym. Jak nic czuła tę magię świąt, gdy co rusz ktoś na nią burczał, ale znosiła to z uśmiechem na ustach, jak zawsze. I tak miała szczęście, w przeciwieństwie do innych, bardziej obleganych sklepów. Z rana wniosła gotowe eliksiry, przygotowane dzień wcześniej, a w „wolnej” chwili kobieta sprzątała część główną, najczęściej zmywała podłogę brudną od wniesionego błoto-śniegu. Zaglądała też do ojczulka, by zerknąć, jak sobie radzi z magicznymi miksturami i przyuczeniem Tony’ego, zmiennokształtnego, który od kilku miesięcy uczył się tego fachu, szło mu dość topornie, ale był pomocny. Pod koniec pracy pomogła mężczyznom posprzątać pokój roboczy, a potem zamknęła sklep.
//zt

Szedł tak jak mu mówiła i no w sumie przy okazji rozglądał sie uważniej dookoła. Może dostrzegł by coś ciekawego czy coś. Wątpił w to ale zawsze warto. No i moze spamięta lepiej trasę tutaj. To też przecież ważna sprawa. Do sklepu chciał jednak wejść z nią, bo było tutaj dużo ciekawych rzeczy.

Ruda nie zabroniła Blondynowi wejść do sklepu, niby dlaczego. Ostatnio na prawdę zachowywał się bardzo grzecznie i nic głupiego nie robił.
Nari podeszła do lady składając swoje nie małe zamówienie. Była tego dość całkiem spora lista, zapytała się czy sprzedają tu pasy na eliksiry. Wolała mieć niektóre od razu pod ręką niż ich szukać po tronie. Ucieszyła się kiedy jej odpowiedzieli, że tak. Wzięła dla siebie jeden na pas i tułów, obejrzała się na Takaro - A Ty na co byś wola pas? - zapytała się pokazując mu o co chodzi z tymi pasami. Tak zamierzała go też wykorzystać jako podręczny bagaż na eliksiry w razie gdyby jej się skończyły.

Oglądał te wszystkie dziwne rzeczy. Były bardzo ładne. No nie wszystkie ale niektóre tak. Przez to nie przyglądał się temu co kupiła kobieta.
-Hę?- Spojrzał na nią- a po co?- No bo po co takie coś? Ona to tak ale on? No nie miałby na co takie cosikowe coś.

Wcześniej wytłumaczyła mu po co i na co to jest ale nie wytłumaczyła mu jak działają eliksiry. Miała zacząć mu już tłumaczyć ale uśmiechnęła się chytrze - Jak szybko wybierzesz to kupię Ci mrożoną kawę - wyszczerzyła zęby do chłopaka. To jedno słowo klucz potrafiło zdziałać cuda, miała nadzieję że i tym razem też się uda. Pokazała mu oba pasy czekając czy na któryś się zdecyduje.

Tak, kawa to jest napar życia. Nie ważne, jak ma wybrać wybierze cokolwiek by to dostać. Wskazał tak więc pierwszy lepszy czyli ten co miała w prawej. No skoro zrobił co trzeba było, to teraz będzie oczekiwać nagrody. W końcu podjął szybką decyzje to mu sie należy!

Szybko i bez gadania, podobało się to dziewczynie i teraz ma jeszcze większą pewność że ten dla kawy zrobi wszystko. Zastanowiła się czy nie zrobić na nim eksperymentu i nie spoić go mocniej tym napojem. Była ciekawa co by ten po niej robił.
Tak więc mając wybrane już rzeczy a kobieta z zaplecza przyniosła wszystko to czego potrzebowała Ruda. Zapłaciła i podziękowała.
- No to teraz mamy wolne - powiedziała wesoło do Blondyna. Gdy wyszli na zewnątrz - Otwórz swoją torbę ładnie proszę - uśmiechnęła się słodko.

No i dziewczyna zadowolona to dobrze. No i skoro maja wolne to też fajnie. Wyszedł z nią i otworzył swoją torbę.
-To kiedy kawa?- Zapytał, bo w końcu mu ją obiecała to no. Liczy, ze dostanie i będzie fajnie.