Wizard's World

-Yhm...- Podrapałem się po głowie. To chyba nie wybucha. Wampirzyca by pewnie przeżyła ale niezły byłby hałas.
-Możesz położyć dłoń tu na blacie- Spojrzałem pytająco. chciałem przyjrzeć się tej bransolecie. Na pierwszy rzut oka wyglądała znajomo, hm... Sam wstałem i poszedłem do szafki aby wyciągnąć i zabrać z niej kilka rzeczy.

Natychmiast posłusznie podeszła do blatu i bez wahania położyła na nim rękę na której nosiła bransoletkę. W tym samym czasie jej ciepły płaszcz nie był już niczym przytrzymywany, więc rozwiał się na boki odsłaniając jej klatkę piersiową i pokrywającą ją półprzeźroczystą suknię z drogiego materiału. Spojrzała na majstra błagająco. Musiała pozbyć się balastu.
- Dlaczego mówisz na szefa pan? Przecież ty tu pracujesz..? - podłapała wątek jego wypowiedzi, miała już swoją teorię, ale wolała podpytać.

Kiedy położyła rękę na blacie dałem jej inne krzesło- siadaj to nie będzie robota na 5 minut- z cala pewnością. Postaram się teraz ale nie mogłem mieć ku temu pełnej gwarancji. Nie robiłem czegoś takiego.
-Co będę miał w zamian za ogarniecie tego?- Zapytałem spoglądając w narzędzie, które wyglądało trochę jak lupa przymocowana na jakimś stelażu. Po jej pytaniu uniosłem wzrok na nią.
-Bo jestem jego własnością- W trakcie mówienia tych słów podciągnąłem chustę lekko w dół, ukazując moja oborzę.
-Jestem niewolnikiem, kupił mnie- Co za tym idzie, nie płacił, bo po co. Darmowy pracownik w pewnym sensie. Wróciłem do przyglądania się bransolecie.

[mention]Lexa Blake[/mention]

Poczekała z odpowiedzią na formę zapłaty do momentu aż potwierdził jej obawy. W Cross City panowało niewolnictwo. Zresztą czego ona się spodziewała, sama nosiła kontrolującą bransoletę na dłoni... To miasto było złe, przesiąknięte tym całym cholerstwem, cokolwiek się tu działo kiedyś i dzieje aktualnie.
- Może mogłabym cię wykupić i dać wolność, tak jak ty dasz mi. - rzekła siadając jednocześnie na krześle, które mężczyzna jej wskazał. - Jeśli chcesz czegoś innego mów śmiało. - była gotowa go porwać, zabić właściciela, zapłacić mu, przemycić coś dla niego. Naprawdę cokolwiek. I jaka z niej była teraz święta odkupująca się osoba? Żadna.

-Nie jest ci zimno?- Jakoś tak z automatu mi się wymskło widząc jej cienkie odzienie. Zapomniałem, ze wampirom nie jest zimno eh.
-Wiesz...- Zacząłem kiedy wróciłem do sprawdzania bransolety. Ten metal. Nie jest zwykły. Ciekawa sprawa.
-Na co mi wolność?- Zapytałem jej biorąc jedno z narzędzi i kładąc Davida na blacie. Będzie mi potrzebny w tym wszystkim.
-Nie pamiętam jak to jest byc wolny, ciągle z rąk do rąk trafiałem, z tego co mi powiedziano- Zabrałem się za zdejmowanie. Nie byłem pewny czy dezaktywacja nie będzie problematyczna dla niej i dla mnie. Kto wie czy nie maja już jej namiaru, że tu jest.
-Po badaniach lekarz stwierdził, że miałem jakaś kontuzje, uraz, cos tam z łbem i muszę brać leki inaczej znowu będę zapominał- Nie wiedziałem czy umiałbym żyć jako ktoś wolny, czy nie skończyłbym an ulicy znowu wracając do narkotyków i sprzedawania swojego ciała.

[mention]Lexa Blake[/mention]

Na uwagę o zimnie zachichotała pod nosem. Później jednak poczuła się głupio, bo to co jej powiedział miało sens, a ona tak jak on nie powinna zapominać kim jest. W zdobyciu celu byłaby zdolna na naprawdę wiele, a to znaczyło tylko tyle, że nie różniła się niczym od złej części społeczeństwa.
- Nie wiem co mogłabym w takim razie dla ciebie zrobić... - wzruszyła ramionami zrezygnowana.

-Nie oderwać mi głowy- zaśmiałem się pod nosem grzebiąc przy bransolecie. chciałem powiedzieć cos jeszcze. Może zapytać ja o Garreta, jednak powstrzymałem się od tego. Czas odpuścić w końcu i tyle. Zresztą i tka nie rusze się z tego miejsca, wiec co mi tam.

No i tak się kończą dobre chęci... Nie spodziewałem się, że szef zejdzie. Kurde i no.
-Tak, już idę- Powiedziałem wstając i zabierając Davida ze sobą. posłałem wampirzycy jeszcze przepraszające spojrzenie. Nie miałem żadnej siły czy mocy aby teraz cokolwiek zrobić. Nie wiedziałem też jak pan to wszystko ogarnie eh... W swym pokoju siedziałem przy oknie czekając.

Ok w jednym momencie wszystko szlag trafił, a oni nie byli nawet blisko celu swojej misji. Westchnęła rozczarowana, teraz to dopiero będzie miała prawdziwe kłopoty. Wstała z krzesła na bosych stopach, czuła zimno ciągnące po nogach, ale nie przeszkadzało jej to. Spojrzała na Reno i przegryzła dolną wargę. Z pewnością będzie miał przez nią problemy... tak bardzo nie chciała by ktokolwiek na tym ucierpiał, że wyszło jak zwykle.
- Ja już sobie idę... zmusiłam tego młodzieńca, odmówił... a ja mu zagroziłam. Nigdy więcej się tu nie pojawię, masz moje słowo. - obróciła się na gołej pięcie i ruszyła pośpiesznie w stronę drzwi.


z/t