Wizard's World

Prychnęła i zerwała się, siadając mu na biodrach. Uniósła brew, nie podobało jej się podejście Syla.
- A powinieneś mieć. Nie jesteś robotem ani niewolnikiem. - Nie była zła na niego, a na to jak go wykorzystują. Jeśli on nie pogada o warunkach swojej pracy, to chyba ona to zrobi.
- U Dariusza. - Nie ruszało ją to. Nie wiedziała jak on zareaguje, ale nie zamierzała kłamać.

- Nie jesteś niewolnikiem. - Trochę się uspokoiła. Nie chciała na niego naskakiwać i tym razem nie było po niej widać choćby odrobiny gnieru. Pochyliła się, uniósła dłoń i położyła mu ją na policzku. Nie chciała by tak o sobie myślał.
- Nie ma potrzeby. Możesz pytać o co chcesz. - Ona wcale źle nie wspominała pobytu tam. Owszem były chwile, gdy było ciężko, ale przecież źle było nie tylko tam. Poza tym w efekcie została żoną Darka. Zaśmiała się na pytanie.
- Tak, ale nie od razu. Na początku nasza relacja była gorzej niż beznadziejna. Przez jakiś czas, za karę byłam tam czymś w rodzaju niewolnika. - A potem taki awans. Jej życie było pokręcone.

Mógł lubić pracę jaką wykonywał, ale poza nią też powinien mieć jakieś życie. Z resztą wątpiła, by jego wypłata była adekwatna do ilości pracy jaką wykonuje. W innym przypadku miałaby taką niesprawiedliwość w nosie, nie była Samarytaninem. Tu jednak chodziło o Syla.
- Tym się nie martw. - Tak samo jak tym o co pytał. Mogły się trafić trudne pytania, ale to wcale jej nie przeszkadzało.
- W porywie wściekłości, podpaliłam mu pokój, spaliłam dzienniki i zraniłam jednego z młodych smoków. - O ile dwie pierwsze rzeczy, po tak długim czasie, wspominała trochę ze śmiechem, o ostatnią wciąż się obwiniała. Nie chciała skrzywdzić malca i liczyła, że kiedyś jej to wybaczy.

Zaśmiała się widząc jak wyciąga ręce. Nawet nie musiał nic mówić. Pochyliła się bardziej, pocałowała go i położyła się na nim, układając dłonie po obu stronach jego głowy.
- Lepiej uważaj. - Wymruczała mu prosto do ucha, nim je przygryzła. Po tym przesunęła się trochę w dół, by ułożyć głowę na jego klatce.

- Póki co nie najgorzej Ci idzie. - Jeszcze nie zdarzyło się by ją porządnie zdenerwował. Może trochę czasem drażnił, ale nie było to coś, za co miałaby go przysmażać. Z resztą doskonale wychodziło mu dobruchanie jej.
Zamruczała zadowolona i przymknęła powieki, ciesząc się jego bliskością.