Wizard's World

Zamurowało ją na sekundę, a potem wybuchła niepohamowanym śmiechem. No nie spodziewała się.
- Z przyjemnością. - Ruda lubiła adrenalinę, a Syl potrafił walczyć. No może przez ostatnie lata nie bardzo miał okazję, ale to jak jazda na rowerze, tego się nie zapomina... A może jazdę na rowerze da się zapomnieć? W każdym razie nie sądziła by nagle przestał być zdolny do walki.
- Tylko potem bez płakania, że cię przypaliłam. - Wiedział przecież doskonale, że walczy magią i to zwykle tą gorącą. Oczywiście nie chciałaby go zabić czy mocno zranić, ale jej granice mogą się okazać trochę ciut za bardzo przesunięte.

- Tylko gdzie, co? Bo tak po prostu wpaść na arenę i powiedzieć, że się chcemy potłuc to raczej nie przejdzie. - Za miasto też go nie zabierze, chyba, że dostaną zgodę. Tylko jak to będzie wyglądało jak wrócą poobijani? No i nim w ogóle do tego dojdzie, musi im przygotować podstawowe eliksiry na regenerację.
- Jesteś walnięty, wiesz? - Proponować swojej partnerce walkę. No a ona ze szczęściem jeszcze się zgodziła. Ładna z nich parka.

Uniosła brew, tym razem ona zaskoczona. Pokiwała jednak głową, skoro załatwi to zostawia to w jego rękach. Cmoknęła go szybko w policzek i zaczęła wstawać od stołu. Końcowo jednak po prostu siedziała odwrócona teraz do niego przodem i dawała się przytulać. Jakoś ciężko jej było się zebrać, gdy znajdowała się w jego ramionach.
- Cóż... może być po pełni. Ale chciałabym zrobić nam kilka eliksirów, co byśmy potem w miarę szybko doszli do siebie. Muszę się zorientować jak stoję z zapasami i ile czasu mi to zajmie. Dam ci znać. - Mogłaby teraz policzyć to na oko w głowie, ale jej głowę zajmowały obecnie inne rzeczy i ani myślała ich porzucać. Wyciągnęła się by sięgnąć jego ust i przygryzła dolną wargę Syla, ciągnąć go w dół do pocałunku.
- Fen nie będzie robił problemów? - To był chodzący wytwórca marudzenia i nawet jeśli obecnie nie darli ze sobą aktywnie kotów, Ruda nie chciała wpędzić Syla w problemy.

Pokręciła głową, ni to z rozbawieniem, ni rezygnacją - jakby już wiedziała co ich czeka. Oby tylko Fen nie postanowił sobie z nią pogadać, to zawsze kończy się źle. Ruda nawet czasem łapie się na myśli, że dużo wygodniej byłoby się w końcu dogadać, ale doskonale też wie, że musiałby zdarzyć się chyba cud. No nie byli stworzeni do funkcjonowania w zupełnej zgodzie, więc ich obecne zawieszenie broni i tak było dobrym wyjściem.
- I da Ci się tak wziąć na głowę? - Zażartowała. Miała do Fena jakiegoś rodzaju szacunek, ale koleś był sztywny jakby mu kij od miotły w dupę wsadzili.

A co Fen nie kasiasty, wpływowy i ważny w mieście? A z nim można się bić? Więc to żaden argument do odmowy. Z resztą ona sama by chętnie rozruszała kości, dawno nie tłukła się z kim tak dla zabawy.
- W takim razie liczę na Ciebie. - Uniósła nogi i oplotła go nimi w pasie. Ten związek okazywał się ciekawszy z każdym dniem.
- Wychodzi na to, że większość ty załatwiasz. - Zaśmiała się. No cóż, ona tam nie miała nic przeciwko.