Wizard's World

- Um... mieszkam? - Ha niby taka mądra a głupiutka. Była zbyt przejęta by wpaść na to, że Fenek myśli, że jest u siebie.
- Ah, bo tak cię tu przyniosłam i tak jakoś zostało... - Spojrzała na siebie, później na Fenka i pokazała kły w uśmiechu. Z reszta niech się nie czepia, takie schylanie się w tę i we tę to może nawet jakiś trening, równowaga czy coś - a tak serio to zupełnie zapomniała się zmienić, w końcu trzeba było nad nim czuwać. Szybko naprawiła swój błąd, wracając do ludzkiej postaci, jednocześnie nadal siedząc na pietach tuż przed Fenkiem. O zgrozo, chcąc go zabrać od strażników zupełnie zapomniała by dostosować ubranie do tej formy, wiec jego strzępki walały się gdzieś po korytarzu, a wiec... Siedziała tu sobie teraz zupełnie NAGA! Za co, no bogowie... czy coś dzisiaj może się nie spartaczyć? Zerwała się z ziemi i wyszarpała z szafy jakakolwiek sukienkę, byle szybko to na siebie naciągnąć. No nie będzie przy nim wygrzebywać majtek z szafy, trudno, nie widać. Już chyba dziś bardziej głupio czuć się nie mogła. Wróciła do niego ładnie zaróżowiona na twarzy i chcąc szybko skierować jego uwagę na cokolwiek innego, postanowiła streścić mu co się stało.
- Zaczęliście walczyć i zaraz pojawiła się straż. Dostałeś porządną dawkę prądu i zemdlałeś... zabrałam cię do siebie, inaczej wsadziliby cię do cel i... - Aż przeszedł jej dreszcz po plecach.
- Pewnie odesłali Żmijowi. - No i wydukała.

No szybka, bo jak tu się ociągać w takiej sytuacji. Nic nie powiedziała, tylko bardziej oblała się szarłatem i odwróciła na moment wzrok.
- Nie, nie mogłam. Ja... i... powiedziałam, że biorę za ciebie pełną odpowiedzialność... więc nie rób głupstw... proszę... - Spojrzała na niego niepewnie. Bała się trochę, że go wkurzy, zareagowała impulsywnie, bo przecież nie mogła im pozwolić go zamknąć. Z resztą nie żałowała, gdyby była taka potrzeba zrobi to drugi raz.
- Siedź. Przecież powalili cię w formie Garou, wiesz jaka to musiała być moc? Spieszy ci się gdzieś? - Podniosła się by usiąść obok niego.
- Jak czegoś potrzebujesz to przyniosę. - Powinien odpocząć teraz. Z resztą nic nie miał chyba na tyle pilnego, w końcu w planach miał picie.

- Nieprzytomny nie mogłeś się bronić. Z resztą nie jęcz i tak już czasu nie cofniesz. - Przewróciła oczami. Zachowała się tak jak powinna i kropka, nie interesowało ją jego buraczane nastawienie.
- To się tym zajmę, a ty lepiej nie wyłaź póki się nie uspokoi. - Zapewne by się bronić znów zacząłby bójkę i byłoby jeszcze gorzej. Powędrowała dłonią do czoła, no tak, po przemianie rany robią się większe i się otwierają. Nie było to jednak nic nadzwyczajnego. Wyszczerzyła się jak głupia i pokręciła głową.
- Nie, to tylko moja głupota. - Nie zagrażało to jej życiu, ogarnie wiec później. Powinna mieć jakieś plastry czy oś w łazience. Gdy ponownie wstał spojrzała na niego spod byka, szkoda tylko, że nie jedynie jego upór w tej chwili był problemem.
- No ładnie... Spróbuję złagodzić sytuacje, więc się nie rzucaj. - W drodze do drzwi sięgnęła do torby po nigdy nie więdnący kwiat i włożyła go sobie we włosy. Podeszła do drzwi, otworzyła je, ale dokładnie zablokowała przejście. Nikt jej nie będzie się wbijał do pokoju bez pozwolenia.
- Dzień dobry, proszę nie próbować wywarzyć mi drzwi. - Nachyliła się do osoby stojącej najbliżej, o ile było ich więcej niż jeden. Wąchaj kwiatek, wąchaj.

No dobra, było ich zbyt wielu. Szybko ją odepchnęli i zajęli się obezwładnieniem wilkołaka.
- Moment? Bez przesłuchania? Poznania obu wersji? Wersji świadków? Nie sądziłam, że Łowcy są tak jednostronni i ignoranccy. - Nie tylko on był w formie wilkołaka. Oboje byli, ale nie, oni uznali, ż tamten się bronił, choć żaden ze strażników tak naprawdę dobrze całej sytuacji nie widział.