Wizard's World

Śmierci w oczy, co? A może wskoczymy jej od razu do paszczy, co się ograniczać? Takie właśnie myśli towarzyszyły jej podczas spadania Mimowolnie wtuliła się w niego, nie mając pojęcia co robić. Jedyny ratunek w Gromie. Na bogów, Fenek się zabije jak tak będą spadać.
- Do cholery, nie ratowałam cię po to żebyś tego samego dni zginął. - Mówiła to gdzieś w jego obojczyk. Na tyle blisko by słyszał, ale świst wiatru mógł trochę zniekształcić jej słowa, ogólny sens chyba jednak do niego dotrze.
Co robić? No spadochronu to nie mieli, nic nie mieli. Grom ratuj... Mocniej go przytuliła, ale nie próbowała się szarpać o inną pozycję, co to w tej chwili im da?

Świr, ale nawet jej się udzieliło. Zaraz mieli zginąć a oboje śmieją się jak głupi.
- Kuso... Nie śmiej się, nie chce żebyś umarł. - Ale jej nadal chciało się śmiać, nawet mimo tragiczności sytuacji, albo właśnie przez nią. Ciekawe czy ktoś ich widział. Pewnie strażnicy na murach dostrzegli już spadającą parę, albo może ci na gryfach? I gdzie ten Grom? Oby tylko nic mu nie było.

Co on wyprawiał? Nie! Tylko co ona tam mogła. Została pochwycona, ale na pytanie nie odpowiedziała, jedynie ze strachem patrzyła na oddalającego się Fenrira. Niech go łapią. Co oni wyrabiają?! Dlaczego on go nie złapał?! Serce jej niemal stanęło na ten widok i kto wie czy naprawdę nie skończyłoby się w ten sposób, gdyby nie Grom. Lekko spóźniony, ale uratował sytuację. Odetchnęła z ulgą i gdy tylko została odstawiona na ziemie, podbiegła do wilkołaka. Gdyby miała buty to chyba by je pogubiła. Niewiele myśląc objęła go ramionami.
- Rany, jak mnie wystraszyłeś, głupi jesteś! Mogłeś zginąć! - Takie jej "dziękuję, że chciałeś mnie ratować". Odkleiła się trochę by spojrzeć na Groma i niewiele myśląc wystawiła do niego dłoń. Przecież efekt kwiatu już z całą pewnością minął, no ale chyba nie był do niej wrogo nastawiony skoro dał na sobie lecieć i jeszcze wyczyniać jakieś cuda ze wstawaniem.
- Tobie też chyba nic nie jest. - Teraz to by się napiła...

Przecież nie był jakimś tam człowiekiem z ulicy. Taką śmiercią przejęłaby się tylko dlatego, że brała udział w tym wydarzeniu. Z tym, że Fenka lubiła, nnawet mimo jego trudnego charakteru.
- I dobrze, inaczej musiałabym w przyspieszonym tempie nauczyć się w końcu przyzywać duchy żeby Ci nawtykać. - Odsunęła się gdy on to zrobił. Gdy Grom też się wycofał tylko delikatnie się uśmiechnęła i spojrzała na Fenka zabierając rękę.
- Mówiłam, że mu przejdzie. - I całe szczęście. Miło było go pogłaskać, ale nie podobało jej się, że pozwalał na to jedynie z powodu tego kwiatu.

- Tak tak... Ale spokojnie, znalazłabym sposób żeby Cię opieprzyć za przedwczesne umieranie. - Jak cały stres z niej zszedł jakoś humor wrócił. Cieszyła się, że i on i Grom są cali. Może nie była to już ta dziecięca energia jaką emanowała na górze, ale widocznie była zadowolona. Nawet jeśli otarli się o śmierć to chętnie by to powtórzyła.
- Aaa... Tak... - Kiedyś zdawało jej się, że coś do niego czuje, ale była to chyba jedynie potrzeba wsparcia, posiadania kogoś bliskiego w trudnym dla niej czasie. A on? Zgrywał hojraka, nawet jak go prosiła by się ogarnął, a potem nagle zniknął. Do tego jego nauki wiele nie wniosły prócz wymuszonej nauki kontroli w ekstremalnych warunkach.
- Jak wilk. - Straciła humor tylko na moment, nie chciała już rozpamiętywać tamtej relacji bo nie przyniosła jej ona nic dobrego. Nie była co prawda do Liadona nastawiona wrogo, ale miała do niego żal.
- Zmarznięta, cała i zdrowa. Proszę mi jednak pozwolić samej decydować kto jest wart mojej uwagi. - Może podejmowała ryzykowne wybory, ale nie uznawała ich za złe. Pożegnała strażnika uśmiechem bo w sumie chciał dobrze. Nie lubiła jednak nadawania takich etykiet. Wracając wzrokiem do wilkołaka nagle sobie o czymś przypomniała. Rozwiązała szybko rękawy koszuli, która chyba tylko dzięki temu tuleniu się do Fenka nie spadła gdzieś w trakcie lotu.
- Oddaje i dziękuję. - Wyciągnęła do niego rękę z koszulą.