Wizard's World

- A w ogóle po co chcesz? - zacząłem zaraz po tym jak powiedziała o dostaniu, dotarciu do mnie. Nie widziałem takiej potrzeby, dobrze mi było tak jak jest.
- Możliwe - nie zaprzeczyłem ani tego nie potwierdziłem, sam nie raz źle dobierałem słowa choć nie można było ukryć, że nie podoba mi się rozmowa o mnie. Im mniej o mnie ludzie wiedzą tym lepiej.
- Niekoniecznie, a jak już to rozmawiam z Gromem - taka była prawda, może to zwierzę ale z nim rozmowy były najprzyjemniejsze. Z nim rozumiałem się bez słowa jak niegdyś z kimś ważnym. Zdenerwowałem się, zacisnąłem mocniej szczękę.
Dlaczego? Do jasnej cholery dlaczego?! pomyślałem, spojrzałem na butelkę. Nie zrobiłbym tego ale muszę. Zakręciłem wódkę odkładając w połowie pustą butelkę do skrzynki. Dzisiaj na tyle mi starczy. Zbyt intensywnie powracają do mnie wspomnienia.
- Co dzisiaj robiłaś? - miałem nadzieję, że nagła zmiana tematu pomoże mi zapomnieć dzisiaj już o tym. Jednak wydarzyło się coś czego bym nie podejrzewał wcześniej. Do mych nozdrzy dotarł nieprzyjemny zapach za dobrze znajomej mi osoby, spojrzałem piorunująco na Ketsueki - Odejdź - to nie brzmiało jak prośba, mimo alkoholu postawiłem się w stan gotowości.
Pojawił się. Warknąłem z nieprzyjemnym wyrazem twarzy. Idzie tu ten pchlarz.
Do stolika podszedł siwy mężczyzna z brodą, dobrze zbudowany, zadbany a na jego twarzy malował się serdeczny uśmiech. Chciał się przywitać z uściskiem - Czego?! - nie powstrzymywałem nienawiści do osobnika.

Ledwo do mnie dotarły słowa Białowłosej, za bardzo byłem skupiony na intruzie.
Mężczyzna skłonił się Ketsueki ujmując ją za rękę - Iwan - pocałował ją w dłoń, bez słowa dosiadł się do nas. Warknąłem pod nosem a ten zaśmiał się - Przestań - machnął ręką na moje zachowanie. Kobieta na pewno już wiedziała, że przybysz był wilkołakiem. I znowu ten przylazł jak gdyby nigdy nic i zaczął pogawędkę jaką mamy piękną pogodę, że Łowcy są przemili. Jak on śmie w ogóle pojawiać mi się na oczy. W końcu też zauważył, że mam ponownie oko.
- Czego chcesz? - zapytałem brodacza, nie pojawił się by się od tak, za dobrze go znam. Nienawidziłem Iwana a najgorsze, że on doskonale o tym wiedział. Ten zaś nie odpowiedział na moje pytanie, zignorował mnie. Złość we mnie wzrastała, wiedziałem że o coś mu chodzi. A ten tylko zadawał pytania Ketsueki jak jej się tutaj mieszka, pracuje i czy są dla niej mili.
Nie wytrzymałem, podniosłem się zamiarem odejścia. Nie zamierzałem zostać w jego towarzystwie, złapałem za skrzynkę robiąc kilka kroków. Iwan patrzył za mną mówiąc z uśmiechem - Zostań powspominamy stare dobre czasy - obejrzałem się na niego - Jakie czasy?! - krzyknąłem - po jakiego tu przylazłeś? - dodałem już ciszej. Chciałem coś jeszcze powiedzieć ale się powstrzymałem przenosząc wzrok na kobietę. Nie będę tego mówić przy niej.
Jak zwykle wilkołak wyczuł o co chodzi, uniósł wyżej kąciki ust do góry - Jak dobrze go znasz? - Iwan zwrócił się do kobiety z niebywałą uprzejmością. Krew zaczęła wrzeć w moich żyłach.

Ta jego ignorancja przechodziła sama siebie, miałem dość odwróciłem się. Bez słowa ruszyłem w stronę wyjścia, tym razem nie dam mu się sprowokować.
Iwan zwrócił się do Białowłosej - Panienko czy trzeba mnie powód aby odwiedzić syna? Dla mnie to oczywiste, że się za nim stęskniłem - mówił spokojnie i z opanowaniem mimo moich wcześniejszych krzyków. Jednak gdy on powiedział to Ketsueki zatrzymałem się aby zaraz ruszyć dalej. Nie zamierzałem wdawać się w dalszą dyskusję czy wyjaśnianie wszystkiego. Na twarzy mężczyzny pojawił się szyderczy uśmiech - Jeśli dalej z nim rozmawiasz to stanowczo za mało - kątem oka spoglądał na oddalającą się moją sylwetkę. Podniósł się - Przepraszam - ruszył za mną.
Dogonił mnie na korytarzu mówiąc niestworzone rzeczy, nawet próbował mówić o tym że jest niby chory i umiera. Co w ogóle mnie nie obeszło, pożyczyłem mu śmierci w samotności. Jednak wiedział gdzie zaboli, uderzył w najczulszy punkt. Wspomniał ją ubliżając jej tym samym, zacisnąłem zęby idąc dalej. "Nie tym razem" powtarzałem w myślach, myliłem się gdy powiedział Widzę, że dobrze zacząłeś tresurę tej małej. Mieć tak posłusznego psa to przyjemność.
Puściłem skrzynkę z wódką, złapanego go za ubranie z całej siły przytwierdzając do ściany, a następnie uderzyłem go w mordę. Usłyszałem przyjemny dla siebie syk jego bólu - Nigdy więcej tak nie mów - a ponowne uderzenie pięścią wycelowałem tuż koło jego głowy. A na ścianie pojawiło się pęknięcie a ja sam sobie rozwaliłem dłoń - Następnym razem to będzie Twój łeb - ten tylko się zaśmiał mówiąc, że dalej jestem za miękki i nie mam odwagi zrobić mu nic więcej. Pomylił się.
Dałem upust nienawiści, przemieniłem się. On zrobił dokładnie to samo, może nie byłem tak silny jak Iwan ale z całą pewnością byłem szybszy. Walka na dobre rozkwitła między nami.

Szał pochłonął mnie doszczętnie, rzuciłem się na Iwana a w tym samym momencie pojawiła się Ketsueki co nie zmieniło moich zamiarów. Wyrwałem łapę z jej ręki w tym samym momencie używając stalowej szczęki z zamiarem zmiażdżenia jej głowy paszczą. Zacisnąłem kły ale nie na głowie kobiety a łapie mężczyzny odgryzając ją, intruz jednym słowem uratował Białowłosą. Ryknął z bólu przymykając jedno oko, powiedział przez zęby - Uciekaj - złapał się za kikuta drugą ręką. Krew się polała a ja zapragnąłem więcej, rzuciłem się na mężczyznę. Celując w punkty witalne, Iwan nie był w obecnym stanie uniknąć połowy moich ataków ale jakieś udało mu się albo odparować albo uniknąć.
W fortecy zapanował chaos przez mój występek. Zbiegli się strażnicy nie zwlekając. Magowie wykorzystali swoje moce aby mnie unieruchomić gdzie później zostałem potraktowany prądem o tak wysokim napięciu, że reszty nie pamiętam.

Wokół zebrała się grupka gapiów mówiąca, że to był wielki błąd wpuszczając mordercę wioski wśród sowich.
Strażnicy sprawdzili czy na pewno jestem nieprzytomny kopiąc moje ciało, Iwanem zajęli się już medycy przywracali go do zdrowia. Ketsueki mogła usłyszeć rozmowę między sprawcą całego zamieszania a kilkoma strażnikami. Mówili o tym, że już dawno powinni mnie oddać w łapy Lorda w końcu jest za mnie sowita nagroda tylko Iwan, rzekomo miał we mnie wiarę i go zawiodłem. Mówili również, że powinien być rozczarowany takim potomkiem. Ojciec niby mnie bronił ale ostatecznie zgodził się ze strażnikami aby mnie przekazać w łapy Lorda. Po twarzy Iwana przebiegł złowieszczy uśmiech, tak jakby to od samego początku planował.
Strażnik stanął naprzeciwko Białowłosej - Wykluczone, on jest zbyt nieprzewidywalny i niebezpieczny abyś dała sobie sama z nim radę - stwierdził. Skrępowali moje ciało ciągnąc je po ziemi do celi.