Wizard's World

Przepraszał? Ale dlaczego? W sensie, no jaki był tego sens i... Jeśli wiedział, to sobie przypomniał? To... Nie rozumiała, nic już nie rozumiała. Uniosła głowę i stała tak z głupią miną, szukając odpowiedzi gdzieś w okolicach obojczyków chłopaka, ba tak mniej więcej sięgał jej wzrok.
- Ale... - Właściwe to nie wiedziała co chce powiedzieć. Więc po prostu zamknęła usta i zwyczajowo dla siebie przygryzła wargę. Pamiętał ją, najwyraźniej też to w Akademii nie było celowe. Jak powinna to wszystko odebrać? Stała tak jak kołek, gdy mężczyzna zaczął się oddalać. Nie wiedziała czy mu wierzyć, z resztą nawet jeśli to przecież minęło tyle czasu... Z tego stanu wyrwał ją dotyk futra Kimi. Przrchyliła głowę w jej stronę i zsunęła się plecami po ścianie.
- Lucas. - Usłyszał? Był już kawałek od niej, w dodatku wśród tłumu, a ona wcale głośno nie mówiła, choć chciała. Wyciągnęła dłoń i zanurzyła ją w futrze Kimi. Miała ochotę się do niej przytulić, ale z nią też tak długo się nie widziała. W dodatku miała wrażenie, że ich relacje pogorszyły się przed jej wyruszeniem na misję. Uśmiechnęła się więc jedynie słabo i zaczęła ją głaskać z czułością.

Ułożyła sobie życie... Gdyby teraz słyszała jego myśli, chyba wybuchłaby... Śmiechem? Płaczem? Oba na raz, najpewniej. Nic w jej życiu nie było ułożone, może prócz "pracy". W końcu Łowcą jest się do końca życia. A poza tym? Zauroczyła się w szamanie, który próbował ją uczyć, a wyszło jak wyszło. Po tym zniknął bez słowa, a w Twierdzy nikt nie chciał jej udzielić informacji. Pogodziła się już z tym, że właściwe to nie mogło się udać. Z resztą z nią nic tego rodzaju raczej nie miało szans na powodzenie, czego dobitny przykład dała nie tak dawno temu, bo zaledwie kilka na naście minut, a może juz kilkadziesiąt? W sumie nie wiedziała ile tak szła korytarzem nie kontaktując.
Uniosła wzrok gdy wrócił i zaczął mówić. Podwinęła mocniej nogi, przybierając jeszcze mniej elegancką pozycję niż przed chwilą, o ile w ogóle siedzenie na korytarzu pod ścianą ma w sobie choć odrobinę elegancji. Nie odezwała się, ale odważyła się spojrzeć mu w oczy. Nie wiedziała czy powinna być zła, czy może powinno być jej przykro? Już za długo chyba było jej przykro, a reakcja chłopaka utwierdziło ją w tym, że nie zranił jej wtedy celowo. Delikatnie uniosła kąciki ust i choć nie był to uśmiech szczery, to naprawdę się starała. Czekała aż w końcu wyduka z siebie coś sensownego, była cierpiwa i nie zamierzała go poganiać.

Spodziewała się raczej czegoś bardziej żywego, energicznego, no takiego lucasowego. Spojrzała zdumiona jak siada. I co teraz? Sama też nie wiedziała co powinna powiedzieć. Siedziała więc po prostu i patrzyła na niego, niewiele się zmienił. Zawiesiła wzrok na jego policzku, pamiętała ranę, którą miał. Czy została blizna?
- A ja nie wiem co chcialabym usłyszeć. - Odezwała się by odegnać nieprzyjemne wspomnienia. Wciąż delikatnie drapała Kimi, o ile ta jej pozwoliła.
- Przyjmuje przeprosiny... Choć nie rozumiem. - Mówiła strasznie cicho, ale przecież był blisko, w dodatku eilkołaczy słuch z pewnością mu pomagał. Czuła się trochę nieswojo. Nie wiedziała jakie jest teraz nastawienie Białowłosego do niej, ani nawet nie wiedziała jakie powinno być jej nastawienie.

Na jego komentarz, jej uśmiech stał się bardziej naturalny. Nadal nie wyglądała na wesołą, ale to i tak postęp. Uniosła minimalnie dłoń z za zamiarem dotknięcia jego blizny, ale nim stało się to jednoznacznym gestem opuściła ją zmieszana.
- Zapomniałeś... tego nie rozumiem. - W końcu wtedy wydawało jej się, że coś między nimi było. Z resztą z tego powodu obu im się oberwało, a on tak po prostu zapomniał. Nie chciała chyba za bardzo o tym myśleć, bo znów wracał smutek i poczucie odrzucenia.
- Nie przychodź z płaczem jak ci w nocy twarz poharata, poprawię po niej. - Dziwiło ją, że Kimi jeszcze nie dziabnęła go w łydkę czy coś. Podniosła się powoli, korzystając z pomocy chłopaka.
- Już próbowałam zwiedzać i nie znalazłam nic... co chciałabym oglądać. - A tym bardziej brać w tym udział. Do tego Ava czekała na sali, a jej już trochę nie było.

Słuchała go w ciszy. Atak centaurów? Nie słyszała o nim, wiedziała, że teraz wioska to w sumie kupa gruzu i spalonych belek, ale to akurat wina smoków. Szkoda jej było tego miejsca i tam żyjących. Choć nie była tam najlepiej traktowana, to było kilku naprawdę przemiłych przedstawicieli mieszkańców.
- Twoi rodzice... - Żyją? Jak się mają? W sumie to czy żyją, bo atak na wioskę zebrał swoje żniwa, przynajmniej z relacji zwiadowców. Gdy pokazał na bliznę, znów miała ochotę jej dotknąć. Nie mogła winić go za uraz głowy, choć dawny ból po spotkaniu pozostał, to teraz lepiej rozumiała sytuację. Gdyby nie to...
Nie skomentowała tej jego całej solidarności. Po prostu sama b się wkurzyła za takie zachowanie, no może jednak wpływ na to miał fakt, że chodziło o Kimi, ale troszkę, to nie tak, że faworyzowała.
- Więc chyba nc z tego, co? - Jeśli Lucas tyle tu siedział i nic. Westchnęła i po prostu ruszyła spowrotem na salę. Może przedstawiłaby ich Avie? Kimi już poznała, ale Lucas, Ket sama widziała go pierwszy raz od, ile to już będzie? Dwa lata?