Wizard's World

Dzisiejszego dnia miałem mnóstwo planów, nie wiedziałem co z nich wyjdzie ale coś może się urodzi. Wesołym krokiem nucąc coś pod nosem schodziłem pod schodach. Chciałem coś zjeść dlatego postanowiłem najpierw odwiedzić jadalnie, tam zawsze są jakieś smakołyki. Ostatnie miesiąc siedziałem tutaj co nieco się dowiadując mniej lub bardziej przydatnych informacji. Znając życie moje wścibstwo na pewno nie uszło uwadze Szeryfowi ale jakoś nie specjalnie mnie to obchodziło. Życie jest takie ulotne, zaśmiałem się w myślach nad głupstwem swoich słów.
Ruszyłem dalej korytarzem.

Tutaj by się mocno nie zgodził. W końcu przy pierwszej sposobności chciała podpalić mu twarz. No ale ostatecznie nie było w tym nic złego. Nie odezwał się jednak na głos tylko podążył za kobietą. Miał wrażenie, że sama nie była pewna gdzie iść. Właściwie mógłby się tego spodziewać po kimś kto ma zdolności magiczne w leczeniu. On jednak podejrzewał ją o jakieś nieczyste myśli.
Gdzie teraz?


// xD to znaczy że Fail i leczenia nie będzie?

Liadon wlekł się za kobietą tym samym wolnym tempem. W przeciwieństwie do Erin nie miał pojęcia gdzie są. Gdy tylko mógł unikał zamku. Nie wymieniał też uśmiechów z przechodniami. Czuł ich palący wzrok a ilekroć unosił wzrok oni go odwracali. Właściwie spodziewałby się czego podobnego od żony Lorda. Być może nawet bardziej niż po innych. Gdy weszli w jeden z korytarzy rozejrzał się na boki. Było pusto, a gdyby tak pozbył się dziewczyny?
Nie… Nawet gdyby starczyło mu sił widzieli go z nią. Nie tak trudno było go rozpoznać.

//To zależy od eksperymentów, ja bym tam darkowi zepsuł humor jakimś cudzołóstwem. XD

Wreszcie zaczęli mijać ludzi odzianych w fartuchy. Ludzi bo Liadon unikał patrzenia na nich jak tylko mógł. Czy ktokolwiek kiedyś zwrócił uwagę na ich buty. Ich krok wydawał specyficzny dźwięk odbijający się głębokim echem od posadzki. Tego chyba najbardziej nie lubił. Nieomylny znak, że się zbliża… Coraz wyraźniej odczuwał gorące świerzbienie skóry a wraz z nim przyspieszał również jego oddech. Teraz już wbijał paznokcie w materiał kłując kościste ramiona. Przed wejściem do Sali zawahał się. Być może tylko dzięki temu, że wnętrze nie przypominało jego celi zdobył się na wejście do środka.

Mężczyzna wszedł za parawan i usiadł na łóżku. Chwilę nic nie robił tylko oddychał. Stopniowo wyrównał oddech choć wciąż odczuwał irracjonalny strach i lęk. Póki co jednak nic mu nie robili. Sięgnął za krawędź koszuli i ściągnął ją przez głowę.
Był strasznie wychudzony. Można było policzyć wszystkie kości a niektóre wystawały krzywo. Skóra wydawała się w niektórych miejscach sfałdowana, jakby miał ją po większym bracie. Szczególnie tam gdzie kiedyś napinały ją mięśnie.
Ciało przechodziło wiele blizn, niektóre były wyraźnie poparzeniami a inne zadało ostrze. Inne zarosły dziko mięsem przywodząc na myśl jakąś mutację. Nie wszystkie z ran wydawały się jedynie bestialską torturą. Niektóre były precyzyjnymi, chirurgicznymi wręcz, nacięciami. Nie pozostawało wątpliwości, że ktoś dokładnie badał jego narządy. Jeden z boków był też bardziej zapadnięty. Zdobiła go blizna wyraźnie zaszyta byle jak bo splątane szwy wciąż z niej wychodziły. Brakowało mu ostatniego żebra. Takie rany zdarzały się tu i ówdzie ale większość była zabliźniona.
Gorsze wydawały się te blisko zgięć łokci czy pod pachami. W miejscach gdzie skóra wciąż się poruszała rany nie zagoiły się a zestrupiały w nieprzyjemny sposób. Sączyła się z nich również wydzielina jasno wskazująca na zakażenie.
Dużo, rzadziej zdarzały się świeże rany które mógł równie dobrze sam sobie zadać. Były raczej małe i niezbyt groźne a strupy wciąż miały krwawy kolor. Choć może te skazy ginęła w morzu innych bardziej naglących problemów.
Najgorsze były jednak rany na plecach. Gdy szmaty służące za opatrunki stopniowo opadały odsłaniały coraz to więcej śladów tortur również na plecach. Największą ich część pokrywało jednak kilka nieregularnych dziur ziejących czernią. Teraz bez „bandaży” zapach rozkładu wyraźniej się rozszedł. Przypominał zapach śmierci. Martwa tkanka odleżyn sączyła się a resztki materiału przykleiły się do zaognionych miejsc.
Na świeżą pościel łóżka skapała mieszanina zakażonej krwi. Znalazła się tam nawet larwa, która najwidoczniej zadomowiła się w którejś z ran.

[mention]Erin Wyrm[/mention]