Wizard's World

- Nie będę się kłócić, ale zdania nie zmienię. - Sama była zaskoczona jak jej podejście do Darka zmieniło się od ich pierwszego spotkania. Pamiętała jeszcze jak widziała w nim jedynie potwora, który odebrał życie tak ważnej dla niej osobie. Nadal nie znała wszytskich jego intencji, powodów. Nawet wątpiła by kiedyś naprawdę wszystko jej powiedział, ale teraz widziała to czego inni nie. Zależało jej i chciała go wspierać.
Oparła się o parapet i wzrokiem podążyła tak gdzie wskazał. Po chwili zamknęła oczy i gdy je otworzyła, widziała smoka, tak jak go opisywał. Chwilę nic nie mówiła, jedynie uśmiechając się do obrazu wyobraźni.
- Piękny. - Nie trzeba było nic dodawać. Mogła przyporządkowac mu jeszcze wiele określeń, ale to co wszystko mieściło się w pojęciu piękna Erin. Majestat, siła, moc.
- Jak ty nie dbasz o to ciało, to ja będę. - Przejechała palcami po jego ramieniu i na końcu splotła ich palce.
- Nie ma problemu. Proszę tylko byś po tym swoim prześwietleniu wskazał mi najbardziej zaufaną grupę. Ktoś musi dostać przydział tutaj, czy w komnatach. - Miała oczywiście na myśli ich komnatę, w końcu pokoje gościnne to tam nie ważne. Nie dało się bez tego obejść, ktoś musiał zajmować się sprzątaniem tu, moc pojawiać się w przypadku wezwania.
- Myślisz, że ktoś mógłby się wymknąć? - Z drugiej strony mieli też ludzi, ktorzy pośredniczyli w handlu, czy zbierali informacje. Na takim stanowisku najłatwiej byłoby przekazać miastu informacje i wywinąć się przed powrotem do zamku.

Dla niej to komplement, nigdy nie uważała tej swojej cechy za coś złego. Nie żeby nigdy nie niosła ze sobą kłopotów, ale to chyba dobrze, ze łatwo nie odpuszcza.
- Dlaczego? Nie chciałbyś go spowrotem? Kwestia wielkości? Dlatego ludzkie ciało jest tak wygodne... no i komunikacja. - Jako smok wielu z rzeczy obecnie wykonywanych nie mógłby robić. Ciężko wydawać rozkazy mając łeb tak wysoko, no i ciekawe czy mógłby używać ludzkiej mowy.
- No i całe szczęście, inaczej musiałabym cię zmusić do jedzenia, a tego wolałabym nie robić. - Może nawet byłaby w stanie go przymusić, ale kosztem czego. Teraz naprawdę nieźle się dogadywali i nie chciałaby tego niszczyć.
- Nie ma problemu. - Uśmiechnęła się na ten gest i oparła głowę o Darka. Chwile słuchała tego co mówił. Analizowała to wszystko w głowie i nadal brakowało jej jednego ważnego elementu.
- Nawet jeśli w drodze, bo na pewno nie zbyt wcześnie... Jednego nie rozumiem. Nie zdążyli ewakuować ludzi, nie zwiększyli ochrony, ale znikąd wyczarowali dobrze zorganizowaną jednostkę świetnie wyszkolonych magów. - Czyżby miasto posiadało już ją wcześniej, ale dopiero w tak kryzysowej sytuacji postanowili się z tym pokazać? To było jedyne sensowne wytłumaczenie. Tylko co z ich poprzednim atakiem, albo atakiem wampirów. Taka grupa nie mogła zostać niezauważona, więc miasto ich wtedy nie użyło, dlaczego?
- Cóż, w każdym razie czasu nie cofniemy. Teraz ważniejsze to zabezpieczyć się przed podobną sytuacją w przyszłości.

- O czas się nie martw, zajmę się wszystkim, jeśli będzie taka potrzeba. - Nie będą nic dużego raczej planować w najbliższym czasie. Muszą uspokoić emocje zebrane wokół nich, w końcu Cross kolejny raz przetrwało, więc jest tam masa ludzi wrogo do nich nastawionych.
- Ale czy nie potrafiłbyś się wtedy chronić lepiej niż obecnie? - Nie zamierzała nic wymuszać. To on lepiej rozumiał sytuację w jakiej był.
- Do jedzenia? Oczywiście. - Posłała mu radosny uśmiech i wspięła się na palce by go pocałować. - Zamierzam dbać o twoje zdrowie nawet kosztem życia. - Trochę żart, no bo za takie coś raczej by jej nie zabił, ale z drugiej strony, jeśli pojawiłaby się sytuacja, która by tego wymagała, nie wahała by się. Nigdy otwarcie i całkiem na poważnie się do tego nie przyznała, ale może już się domyślał.
Nie skomentowała tych ostatnich słów. Usłyszeć, jak Lord przyznaje się do błędu czy niepowodzenia to niezwykła rzadkość. Nie była nawet pewna czy ktokolwiek, prócz niej, usłyszał coś takiego kiedykolwiek.
- Skończyłeś już na dziś analizowanie tego ataku? Nie sądzę, że bez dodatkowej wiedzy wpadniemy na coś nowego. - Sama też trochę ślęczała nad tymi planami, a nawet bez tego wciąż się zastanawiała. Brakowało im jednak informacji. No i prawda była taka, że chciała jakoś poprawić mu nastrój, a te papiery na biurku tylko go psuły. Do tego musiał coś zjeść.

No tak. Atak na to ciało nie uszkodzi go na tyle by zabić. Co najwyżej zmusi do poszukiwań nowego.
- A co jeśli zabiją to ciało? Nie będzie tak łatwo znaleźć kolejne, prawda? Syl był... częściowo zależny, stąd tak łatwo przyszło, prawda? - Rozmawiali kiedyś o tym co działo się z wilkołakiem. Wiedziała, że dzięki Skazie mógł wykorzystać go w taki sposób. Czy konieczność szybkiego szukania odpowiedniego zamiennika tego naczynia, nie będzie jeszcze gorsza? A wymuszony moment powrotu do właściwego ciała to też słaby układ. Tak są w stanie się przygotować.
Uśmiechnęła się pobłażliwie. Gdzieś wewnątrz coś ukuło, ale to już nie było to co kiedyś. Dawne zauroczenie minęło. Pozostały uczucie ciepła, przywiązania, troski, jednak to wyższe miejsce zajął ktoś inny. Nie mogłaby wyrzucić Sylvana z serca, jednak wiele się zmieniło.
- Zamierzam dbać o ciebie, nie o to ciało. A skoro obecnie jest jakby tobą, a przynajmniej warunkuje ci potrzeby, to postaram się je zaspokajać. - Chciała dodać: "skoro ty postanowiłeś je ignorować", ale po co. Lord wiedział jakie ma nastawienie, i że uważa, iż skoro chce być w ludzkiej postaci, to niech o nią dba.
- Choć coś zjeść uparciuchu. - Dopiła herbatę i sięgnęła po jeszcze jedno ciastko. Chwyciła tacę i ruszyła z nią do drzwi. Nie chciała tego tu zostawiać, wręczy ją pierwszej lepszej służce, ale lepiej by żadna bez zezwolenia sobie do tego pomieszczenia nie wchodziła.

Słuchała tego co mówił w milczeniu. Wiedział, że to ją zaboli. Wiedział, że nie porzuciła całkiem uczuć do Sylvana. Pastwił się, ponownie opowiadając to, wcale nie musiał tego robić, ale chciał. Gdy skończył po prostu odwróciła się i skierowała do wyjścia. Nie zamierzała okazywać bólu jaki jej sprawił. Czasu nie mogła cofnąć, wciąż żałowała, że nie była bliżej z wilkołakiem, że nie zauważyła co się dzieje.
- Bywasz naprawdę okrutny. - Przy samych drzwiach odwróciła się i wypowiedziała te słowa z uśmiechem. Nawet jeśli czasem pokazywał to oblicze, które tak bardzo początkowo ją przerażało, nie miała mu już za złe tego co zrobił. Każdy działa w swoim interesie. To ona zawiodła Sylvana i mogła mieć pretensje do siebie.
Nacisnęła klamkę i wyszła. Na korytarzu przekazała tacę i nakazała dostarczenie kolacji do pokoju. Chyba, że Lord wyraził chęć zjedzenia jej na balkonie, ostatnio polubiła ten zakątek zamku.