Wizard's World

Uczucie bezsilności i strachu wkradło się do jego umysłu i emocji, jeszcze trochę, a byłby bliski paniki. Jednak starał się zachowywać zdrowy rozsądek. Nic nie widział. Powtarzał sobie w duchu, że to oczy muszą przyzwyczaić się do ciemności. Gdzie właściwie on się znalazł? Czy te kręgi, które się pojawiły były swego rodzaju jakimiś portalami, przenoszącymi... No właśnie gdzie? Tego nie wiedział nawet kiedy jego oczy przyzwyczaiły się do ciemności. Gdy wzrok powoli pozwolił mu na rozejrzenie się i zbadanie otoczenia, zdał sobie sprawę, że jest w jaskini. Było tu także chłodno. Nie przepadał za zimnem. Wzdrygnął się i lekko roztarł chłodne dłonie. Myślał, zastanawiał się, jeśli świecące okręgi były portalami to ci ludzie, którzy zniknęli również powinni gdzieś tu być. Możliwe też, że nie żyli. Miejsce to na pewno nie było dobrym schronieniem, wręcz przeciwnie. Mgła zazwyczaj zwiastowała coś przerażającego. Kennedy wiedział, że jeśli znajduje się tu sam, w ciemnościach, a z mgły wyszłyby zjawy, nie sądził żeby miał jakiekolwiek szanse na przeżycie. Kroczył dalej przed siebie, bo przecież nie miał innego wyjścia.

Szedł przed siebie już nieco pewniej. Mniej się obawiając, zwłaszcza że nie był całkowicie ślepy. Rozglądał się, jakby zaraz miało coś na niego wyskoczyć, albo okaże się, że stąpa po zwłokach zaginionych ludzi. Światło w oddali wzbudziło w nim nadzieje. Może jednak istniało stąd jakie wyjście? Kiedy doszedł do jaśniejącego źródła okazało się, że to pochodnia. Była ona przymocowana na środku rozwidlenia, dwóch korytarzy prowadzących... No właśnie dokąd? Przydałoby mu się to światło. Podszedł do pochodni, chcąc może ją wziąć i ruszyć dalej. Może po to właśnie ona była.

Może to nie był dobry pomysł. Pułapki. Nie spodziewał się, postąpił niczym szczeniak nie mający o niczym pojęcia. W takich sytuacjach liczy się intuicja, instynkt to coś co pozwala przetrwać, nie myślenie. W końcu sięgnął po światło, bo co innego mógł zrobić. Zapewne lepiej byłoby zainwestować w naukę arkan ognia - niestety tu poległ na całej linii. Chciał tylko trochę światła. Pragnął stąd się wydostać. Czy miało go to kosztować życie? Uchylił się? Uskoczył w bok? Miał nadzieje, że nogi go nie zawiodą, że ciało nie odmówi posłuszeństwa w decydującym momencie.

Invalid dice code!

Wydał z siebie bolesny krzyk, który powoli zmienił się w niemy dźwięk. Zasyczał przez zęby i oparł się o ścianę. Zaczął przyglądać się ranie z początku wyglądającą na poważną, ale po dłuższym przyjrzeniu się jej, nie było tak źle. Spróbował dotknąć strzałki, ale kiedy ją chwycił i spróbował złamać, aby nieco skrócić strzałę, poczuł przezywający ból. W co on się wpakował. Zrobił drugie podejście i gdy tylko udało mu się złamać część strzały, postanowił spróbować wstać. I tak był kaleką brakowało mu jeszcze bycie kaleką lvl up.