Ulica główna

[Tkacz Losu]

Główna ulica prowadząca przez środek dzielnicy. Od niej odchodzą mniejsze uliczki, które prowadzą do domostw, zakładów rzemieślniczych czy stragany.

[Sylvan Vulkodlak]

-Do takiej nauki trzeba sie skupić. Przy jedzeniu wątpię aby ci się udało- No tak to widział. Szedł analizując tę biała. Nic nie komentował nad to co uznawał za w jakiś sposób konieczne.
-Mam coś dla ciebie Erin- Tak, miał to wręczyć w sklepie ale jakoś wyleciało mu o z głowy, a nie był pewny czy w tawernie nadal będzie o tym pamiętać. Wyciągnął z kieszeni pudełeczko i wręczył je kobiecie. Była to niebieska herbata o której kiedyś mu wspominała. Miał jej ją dać wcześniej ale jakoś ciągle nie było okazji na to.

[Rogata]

Wątpili że da radę się skupić na jedzeniu i słuchaniu?
-Ale Rogata umie się skupiać nie tylko na jedzeniu
Przy jej aktualnym aparacie mowy zabrzmiało to jak narzekanie dziecka któremu nie pozwolono wziąć kawałka ciasta. Po za tym chyba nauka nie może.być aż tak trudna. Skierowała palec wyzywająco na Sylwana i powiedziała
-To udowodnię ci że Rogata łatwo się uczy. Tam u ciebie nauczysz mnie prosto kroić kromki i zobaczysz że szybko to opanuje, więc wtedy też inne rzeczy szybko opanuje
Kątem oka popatrzyła na panią i pomyślała że.jak ona nie chciała to to może nie być grzeczne. Więc spróbowała jakoś nieudolnie z tego wybrnąć
-O ile pani Rogatej się zgodzi
Podwinięty ogon świadczył że wiedziała że zrobiła coś.nie tak, ale nie chciała przy wilkołaku pokazywać słabości, więc zamilkła i lekko spuściła głowę

[Erin Wyrm]

Cóż, w tym temacie zgadzali się z Sylem, choć Rogata zdecydowanie się wybijała. Mogła gadać co chce, ale jak pochłonie ją jedzenie, nic porządnie nie zapamięta, a na pewno nie podda tej nauki analizie, tak by coś z niej wynieść. Spojrzała na Syla pytająco gdy wyciągnął pudełko, puściła Rogatą by mieć obie ręce i odebrała prezent. Otworzyła opakowanie i gdy zorientowała się co to jest, powąchała zawartość.
- Pięknie pachnie, dziękuję. - Uśmiechnęła się z wdzięcznością i schowała paczkę do torby. A zaraz po tym spojrzała z nagraną na dziewczynę, która najwyraźniej poczuła się wyłączona i musiała dodać swoje trzy mynty.
- Kroić kromki z pewnością możesz nauczyć się sama, zdaje się, że wiesz co oznacza prosto. A gdybyś tak szybko się uczyła, z pewnością nie usłyszelibyśmy tego twojego komentarza. - Nie była zadowolona z jej zachowania. Pokazywała teraz dziecięcy upór i brak refleksji.

[Sylvan Vulkodlak]

Obserwował to jak kobieta odebrała prezent.
-Miałem ci ją przynieść dawno, nie wyszło- No nie musi mówić czemu. Jest to dość wiadome. No powinien był szybciej tę sprawę załatwić ale lepiej późno niż wcale.
Słów Białej nie komentował. Nie jest on od tego. Erin zrobiła to wystarczająco i kobieta lepiej to zrozumie i przyjmie od rudej. mu zapewne dalej próbowała by coś udowodnić. To nie jest jego rola. Przypomniało mu się zdjęcie, jakie otrzymał od Kimi. Nie wiedział sumie czemu ale samo to przyszło mu na myśl. Ruszył wymijając kobiety.

[Rogata]

Rogata spuściła jeszcze bardziej głowę i zaczęła grzebać nogą w ziemi.
-Rogata przeprasza. Rogata chciała się szybko nauczyć by pani była z Rogatej zadowolona
Powiedziała cicho i z całkowitą szczerością. Może wcześniej była dziecinnie uparta ale proste rozumowanie, pani zadowolona Rogatej lepiej było głównym filarem uporu. A to że nie czuje się pewnie przy wilkołaku też mogło mieć jakiś związek
-no i Rogata nie bardzo wie jak trzymać nóż. Mieczyki trzymała ostrzem w dół ręki...

[Erin Wyrm]

Wzruszyła ramionami, lepiej późno niż wcale. Miło jej było, że pamiętał.
- Uczyć się poprawnie zachowywać też miałaś. - Może i wcześniej niewiele nacisku kładziony na jej wychowanie. Ale Ruda robiła to konsekwentnie i dość sztywno od kilku miesięcy. Nawet zaczęły zasady etykiety, więc dziewczyna ma w końcu zacząć się zachowywać. Jeśli nie będzie potrafiła wyczuć sytuacji, będzie cały czas siedziała zamknięta za murami posiadłości i Ruda nie będzie jej nigdzie zabierać.
- Często siedzisz przy mnie w kuchni, więc nie gadaj, że nie widziałaś jak trzymać nóż. - Nie był to czas na tego rodzaju dyskusje. Jeśli chciała się uczyć, to niech sama szuka wiedzy, a nie oczekuje, że wszytsko poda się jej na tacy. Dogoniła Syla i położyła mu rękę na ramieniu.
- Wybacz. Jestem kiepskim wychowawcą... - Może powinna jeszcze bardziej ją przycisnąć.

[Sylvan Vulkodlak]

On nie miał zamiaru mieszać się w to jak się biała uczy. Odpuścił nauczanie kogokolwiek od lat. Poza tym nie wie ile ruda przekazał jej wiedzy, więc nie moze bawić się w ocenianie. Zatrzymał sie na moment czując dłoń kobiety.
-Jestem ostatnia osobą, jaką możesz za to przepraszać- Rzekł i zlustrował kątem oka białą. On nie uczył nikogo od lat i dobrze. W końcu gdzie są ci, których uczył? Nie ma żywego ducha po kimkolwiek z nich. Wniosek prosty, jakby on był dobrym nauczycielem to byłby po kimś jakikolwiek ślad.

[Rogata]

-Rogatej ciężko dobrze się zachowywać. Wcześniej za to bili. Rogata wie że teraz to dobrze i Rogata się stara. Rogata przeprasza jeszcze raz...
Powiedziała szczerze skruszona wilkołaczyca
- Pani tak fajnie nóż trzyma, Rogata próbowała ale z łapki wypadał jak próbowała ciąć
Przyznała się. I jak widziała jak pani się oddala to szybko za nią podbiegła. Słysząc co pani powiedziała tylko szeptem powiedziała.
-Pani dobry nauczyciel, Rogata kiepski uczeń.
Biała pomyślała że to jak się zachowała nie powinno być takie że tylko na słowach się skończy. Delikatnie pociągnęła Rudą za rękaw i wyciągnęła do niej Abu
--Pani odda kiedy uzna
Te słowa przeszły ciężko przez jej gardło a czyn był jeszcze cięższy. Pluszak był najważniejszym skarbem

[Erin Wyrm]

- Może... Nie wiem. Zależy mi by zrozumiała, ale ja się chyba nigdy do tego nie nadawałam. - Na chwilę pozwoliła sobie na te słabość. Może nie byli już razem, ale od dawna był jedyną osobą, przy której czuła, że może się trochę odsłonić. Choćby nie wiem jak była twarda, w końcu też potrzebowała czasem odpuścić, choć na ten ułamek sekundy.
Słowa Rogatej ignorowała, nie zamierzała więcej dyskutować o sztuce krojenia chleba. Nauczy się sama, a potrzebuje po prostu praktyki. Za to gest dziewczyny wprawił Rudą w osłupienie. Zatrzymała się gwałtownie i patrzyła na pluszaka. Zreflektowała się dopiero po sekundzie i wyciągnęła rękę. Była zaskoczona, ale prawda była taka, że akurat dzisiaj bardzo odpowiadał jej taki rozwój wydarzeń.
- Zgoda, ale masz nie marudzić potem o niego. Sama oddałaś. - Musi się mierzyć z konsekwencjami, tymi dobrymi i złymi.

[Sylvan Vulkodlak]

-Dasz rade, dorosłego trudniej trochę uczyć ale i tak są postępy od tego kiedy ostatni raz widziałem ciebie i ją- Nie widział na ile one są ale nie mógł mówić, ze nie było ich wcale.
Przyglądał się całemu temu zajściu w ciszy. Nic nie komentował. Relacje miedzy kobietami były specyficzne. Nie mu jednak to oceniać. Poczeka aż ruszą i sam ruszy.