Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

- A co Ty byś zrobił? - jak ona ma robić to co uważa a on? Przecież uczy go, że sam też ma myśleć i podejmować decyzję.
- Mówiłam Ci że też nie wiem czym jest miłość a troskę Ci okazywałam bo się o Ciebie martwiłam i zależy mi na tym abyś mógł decydować o sobie sam - wypowiedziała pierwsze słowa a przy kolejnych przyłożyła dłoń do skroni - Ile razy mam Ci powtarzać te same rzeczy? Nie kupiłam Cię bo byłeś mi do czegoś potrzebny, nie zrobiłam też tego z nudów. Jakbyś jeszcze nie zauważył nie mam czasu na nudę - uniosła wzrok wpatrując się w jego - Mówiłam Ci ale powtórzy ostatni raz. Ty jako Ty nie byłeś mi do niczego potrzebny. Chciałam Ci pokazać, nauczyć Cię jak żyć jako zwykły człowiek abyś po uwolnieniu żył normalnie jak reszta - tu się nic nie zmieniło. Zdarzało jej się jednak myśleć, że on nie jest niewolnikiem zależnym od niej.
- Przyznam szczerze, że na samym początku traktowałam Cię jak dziecko pomagając wyjść z własnej skorupy ale z czasem tak - przerwała na chwilę - Przywiązałam się do Ciebie i zależy mi na Twoim dobru. I nie, nie zawsze igraszki łóżkowe są oparte na zaufaniu - ona zaraz z nim nie wytrzyma. Złapała Takaro za ciuchy przyciągając do siebie - Ogarniesz się w reszcie? Jesteś kimś więcej niż Takaro, który ze mną zamieszkał rok temu rozumiesz? Nie jesteś już tym samym zagubionym człowiekiem a osobą powoli stawiając kroki do przodu z własną historią i przeznaczeniem. Przestań o sobie myśleć w ten sposób a zacznij żyć jako Kaneda z nową kartą która jest zależna tylko od Ciebie. Nie ode mnie ani nikogo innego tylko od Ciebie - puściła go, rok? Co to za czas w porównaniu z całą resztą? Nic ale powinien zacząć myśleć o sobie inaczej.

[Takaro]

No i co on miał jej powiedzieć? Tego było tak dużo, i nie potrafił tego tak szybko w głowie sobie poukładać a nie mówiąc już i próbie jakieś analizy. Pokręcił głową.
-Za dużo tego wszystkiego- No moze chciałby jakoś ją do siebie przybliżyć ale w jaki sposób? Nie wiedział a to co robił do tej pory nie podziałało. Czuł sie w tej kwestii całkiem bezradnym.

[Nari Orecev]

Spojrzała na niego przymykając oczy powoli wypuszczając powietrze - A kiedy nie będzie za dużo? - zapytała ze spokojem. Wiedziała, że to może być dla niego trudne. Delikatnie się poklepała po policzkach dłońmi - Dobra, chodź - rozłożyła ręce do uścisku. To nie dzień, czas, moment itp do takich rozmów. On na pewno musi jeszcze dojrzeć do pewnych kwestii z resztą ona też. Poczekała na reakcję chłopaka jeśli podszedł to go objęła a jak nie to poszła usiąść na łóżku.

[Takaro]

-Nie wiem- No teraz tego wszystkiego było kurwa tyle, ze dużo. No i sam musiał tyle powiedzieć, no przemyśleć i to było dużo i męcząco.
Nie musiał go zapraszać ponownie. Na tulasy to się pisze, no! Zasłużył na to w końcu. Jest grzeczny i miły! mało kurwi i nie bije każdego.

[Nari Orecev]

Przytuliła chłopaka jak tylko do niej podszedł - Zmęczyłeś się? - zapytała się gładząc go dłonią po plecach. Powinna przestać traktować go jak dziecko bo znowu powie, że się w nim buja czy coś podobnego.
- Chcesz iść ze mną do pracy czy wolisz zostać w domu? - zapytała zaczynając masować Takaro po plecach. Czuła jak bardzo ma zbite mięśnie co jej się nie podobało, widać musi przechodzić ciężki okres nie tylko przez nią. Stara się tak przynajmniej nie myśleć, że jest głównym powodem jego smutków.