Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Po pocałunku odwzajemniła uścisk. Nie rozumiała dlaczego tak się czuła wcześniej. Dlaczego on wzbudził w niej lęk? Przecież to Takaro, nic nie zrobi. Objęła chłopaka mocniej chowając twarz w nim. Musi się uspokoić, po jakimś czasie próbowała się uwolnić. Chciała się wytrzeć i ubrać.

[Takaro]

Kiedy poczuł, ze kobieta chce być wolna, zwolnił uścisk i puścił ją. Pozwolił jej iść. On sam poszedł za nią. No wypadało by się ubrać, też. Takie paradowanie to nie jest na miejscu, no. Przeciągnął się aby no jakoś rozruszać te swoje mięśnie i kości.

[Nari Orecev]

Mając drogę wolną wytarła się a następnie ubrała. Zatrzymała się wręczając ręcznik chłopakowi lecz na niego nie spojrzała - Za nim wyjdziesz wytrzyj się - powiedziała znikając za drzwiami łazienki.
Weszła do pokoju po kawę i herbatę zabierając je ze sobą do kuchni. Zaczęła przygotowywać śniadanie.

[Takaro]

Skinął jej i no wytarł się jeszcze aby nie było potem. Wyszedł kiedy był suchy i ubrał się. Zszedł do kobiety jakby nigdy nic. W końcu nie zrobił nic złego wcześniej to no. Za to miał dobry całkiem humor.
-Pomóc w czymś?- Zapytał będąc na koło niej. Bo sam pchać sie na siłę nie będzie do zadań.

[Nari Orecev]

Przygotowywała jedzenie popijając kawę jakby miała za mało podniesione ciśnienie. Podparła się jedną ręką balu zaś druga zakryła oczy starała się wrócić do siebie. A słysząc głos Takaro obok siebie aż podskoczyła, nie usłyszała kiedy zszedł z góry.
- Nie strasz mnie - powiedziała wracając do siekania warzyw. A na twarzy znowu zawitała czerwona barwa.

[Takaro]

-Jak jak cię straszę?- Przecież nie skradał się czy coś.
-Źle sie czujesz?- Zapytał widząc zmianę koloru twarzy kobiety. Przyłożył do jej czoła dłoń. Wydawało mu się, że wszystko jest w porządku.

[Nari Orecev]

- Normalnie - wiedziała, że to bardziej z jej zamyślenia niż z winy chłopaka. Kończyła siekać warzyw do zupy, wrzuciła je do niej gdy woda się zagotowała.
Poczerwieniała jeszcze bardziej czując jego dłoń na czole. Szybko ją zrzuciła - Nic mi nie jest - powinna teraz pomyśleć co musiał przechodzić Helion kiedy tak raz za razem oblewał się burakiem na twarzy. Wzięła kawę idąc usiać do stolika, ma teraz trochę czasu nim wszystko będzie trzeba doprawić.

[Takaro]

-Wyglądasz jakby cos ci jednak było- No ale dobra. Usiadł na krześle, bo no. Nie rozumiał czemu kobieta tak sie zachowuje. No ale jak widać no tak musi i tyle. Co poradzi? Chociaż.. Nie, nie wie.

[Nari Orecev]

- Mówiłam, nic mi nie jest - popijała kawę.
Nagle coś jej się przypomniało - Jak mnie zabierałeś do domu to wziąłeś kwiatka od Heliona? - nie to żeby jej zależało na nim ale jednak zastanawiała się co się z nim stało. Westchnęła z nim też powinna porozmawiać ale jednak nie teraz. Musi siebie doprowadzić do stanu użytku a nie bytowania.

[Takaro]

-Jaki kwiatek? Zabrałem tylko twoje rzeczy- Żadnego kwiatu nie brał. Zresztą, co go obchodzą kwiaty od innych facetów. No. Wpierdol powinien mu dać, a nie przejmować się kwiatami. Pewnie przez niego spadła i zrobiła sobie krzywdą. Jak go spotka, to mu przywali za to.