Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

- Bo tak nieładnie - pokazała mu język. Dlaczego ona musi mu wszystko tłumaczyć? Gorzej niż z dzieckiem.
- To teraz musisz chociaż trochę mocniej niż wcześniej. Pamiętasz o masażu dłoni? - wczoraj o tym mówili przy robieniu wianków. Oby tak szybko nie zapominał takich rzeczy.
- Nie dawałeś? - spojrzała na niego rozbawiona - No powiem Ci, że wyglądało to całkiem inaczej. Jakbyś w ogóle nie miał cela a u mężczyzn jest to pioritetem - już nie będzie mu wypominać tego, że Zielony w pewnym momencie mu się podłożył chyba że dalej będzie uparcie stać przy swoim.
- A nie? Widziałeś, że skakał jak małpa - uniosła palec do góry - Jeśli chcesz dopaść kogoś zwinnego to musisz go pozbawić tej możliwości czyli u Mef są to nogi. To trzeba je połamać - zrobiła ponownie gest z pięścią - Albo chociaż unieruchomić - nie ma pojęcia jakie ma mocne czy słabe kości zielony ale jakoś trzeba by mu je jakoś zatrzymać.

[Takaro]

-No i co z tego, on sam jakoś przyjemny i miły nie jest- Rzucił, bo pamiętał te jego gadanie i prowokacje. No i nie bardzo miał ochotę aby nazywać go inaczej.
-No pamiętam- Tak to to pamiętał. Jeszcze tak. No i kolejny nieprzyjemny przytyk... No cóż. Westchnął- no ale jak trafie to konkretnie- No jak trafi ale no trafić trafi kiedyś raczej. Trochę zdziwiło się sugerowaniem by ten połamał zielonemu nogi. A niby to nazywanie go chujem jest nie miłe.

[Nari Orecev]

Tu miał rację, widziała jak prowokował Blondyna - Dobra nazywaj go jak chcesz przy mnie ale przy ludziach postaraj się być ciut milszy - chociaż nie wie czy Mefowi robi to różnice. Na razie jak widziała to nic go nie rusza.
- No to traf mu tak konkretnie w kolano i Ci już nie ucieknie - sugestia sugestią ale nic w prost nie powiedziała. Raczej. A teraz czy wyciągnął jakieś wnioski to będzie musiała umówić ich na jakiś sparing. Przytaknęła sama sobie skinięciem głowy - Dobra to co robimy przed obiadem? - zapytała rozglądając się po mieszkaniu. Trzeba by zamalować ściany po łataniu. Zebrała się z podłogi, poszła po farbę i pierdoły do niej. Otworzyła wieczko, zamieszała farbę wylewając na plastik w którym namoczyła wałek malując ścianę. Wcześniej rozłożyła rzeczy na podłodze żeby jej nie pobrudzi i jakieś tam taśmy aby nie po wyjeżdżać i żeby było równo.

[Takaro]

-Postaram się- Powiedział przytakując głowa- ale nie mogę obiecać- Szybko dodał aby w razie czego rozjaśnić trochę sprawę. Nie chciał niczego obiecywać jeśli sam nie był tego pewny.
Co do tego co mówi o nogach i kolanach. Będzie musiał to mocno przemyśleć. Może byłby to jakiś sposób, tylko trafić w te patyczaki...
-No nie wiem, ale no kurwa pomoge- No tylko to rozciąganie no tego.
-Ruda tego no- Chyba się trochę "zastał", bo tak ciut problem był ze wstniem teraz.

[Nari Orecev]

Spochmurniała dając mu kuksańca w ramię - To wtedy się postaraj bardziej - powiedziała.
Malowała ściany a widząc go w takim stanie zaczęła się śmiać - Poczekaj pomogę - podeszła do niego obok stawiając tackę z farbą i wałkiem. Najpierw pomogła złączyć nogi cały czas się śmiejąc - Popsułeś się? - zapytała nie mogąc ukryć rozbawienia. I żeby rozluźnić mięśnie zaczęła go masować - Zaraz powinno przejść - odwróciła głowę zasłaniając usta ramieniem. Była tak rozbawiona, że zaczęła się trząść ze śmiechu. Bo jak to tak pan męski, silny i zjabiety został pokonany przez rozciąganie.

[Takaro]

-Przecież no staram się no- No przecież powiedział. No jak może robić to bardziej? Nie da się przecież jeszcze bardziej niż no kurwa bardziej no. No złapała, ze potrzebuje pomocy. Co prowadzi, że nie robi takich dziwnych rzeczy an codzienna i tego no.
-Jestem zbyt zajebisty, żeby się zepsuć- No psują się takie no.. stare rzeczy o! On jest całkiem jeszcze młodą rzeczą więc tego no kurwa. Starał się nie komentować tego wszystkiego, to nie jest przecież śmieszne no.

[Nari Orecev]

Wspomnienie o zajebistoś i chłopaka rozbroił całkiem Ruda. Tak bardzo, że wybuchła śmiechem nie mając już siły żeby go masować. Za to zgieła się w pół przykładając czoło do kolana Blondyna. Z tego wszystkiego zaczęła śmiać bezgłośnie trzęsąc się a z oczu poleciały jej łzy. W końcu mają jako taką siłę spojrzała rozbawiona na niego - Przepraszam ale to - wskazała na jego nogi robiąc w powietrzy okrezne ruchy - Mnie pokonało i komicznie wyglądasz - aż sobie usiadła.

[Takaro]

-Nie rozumiem, o co chodzi, z czego się śmiejesz- Nie potrafił ogarnąć tego i tego no powodu. Nie łapał. No co jest śmiesznego w tym, nom.
-Komicznie? Czemu- Zapytał unosząc jedną brew i przechylając głowę lekko w bok. Czemu o nie potrafi zrozumieć tej kobiety, co jest nie tak. Jest zajebisty i nie am co tego kwestionować i no. A to to tego, to mała niedogodność, o. Tak.

[Nari Orecev]

Wzięła kilka głębszych wdechów próbując zebrać się na dokładną odpowiedź. Znowu się zginęła w pół ze śmiechu ocierając spływające łzy z policzków. Odsapnęła - Śmieszy mnie to, że Pana męskiego, silnego jak tur i zajebistego pokonało zwykle rozciąganie - wsparła się na nogach chłopaka. Ponownie zaczęła je masować aby rozluźnić mięśnie - Coś lepiej? - zapytała.

[Takaro]

-Co? ale jak to pokonało- No jakby tak. Przecież no tylko siedzi i tylko trochę problem aby wrócić do pozy aby wstać. To tego no kurwa... przeszkoda? no coś w ten deseń.
-Nic mnie nie pokonało, masz jak zwykle te no ... tego- przypomnij sobie słowo...- urojenia, o!- Tak, sama sobie to wmawia. Go nie tak łatwo pokonać od co.
-Fajnie na pewno- a czy lepiej? no chyba. zaraz no wstanie ale jeszcze niech pomasuje, o.