Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Ustawiła wiatraczek aby owiewał całe pranie a nie tylko jedno miejsc, gdy to skończyła podniosła się siadając obok Takaro. Spojrzała na niego - No muszę i tak jestem wolnym człowiekiem ale nie zawsze pomimo wszystko można robić to co się chce - westchnęła wyrzucając ręce w górę a później opadał na łóżko mając nogi na ziemi. Ułożyła ręce na brzuchu patrząc się w sufit - Nawet wolnego człowieka obowiązują zasady, których nie powinien łamać a ja muszę mieć dwie prace - w straży dużo nie zarabia w klubie też nie ale dzięki tym dwóm robotą stać ją na wynajmu i jako taką spłatę długu.

[Takaro]

-Nie wiem, moi właściciele robili to co chcieli- Nie znał się. Nie wiedział jak to jest żyć bez pana i robić rzeczy które się chce. Zawsze mu mówią co ma robić.
-Nie wiem jak to jest i jak to działa- Przyznał, bo skąd miał o takich rzeczach wiedzieć. Sam nic konkretnego nie potrafił. Robił co mu kazano. Był trochę jak zwierzątko, które robi co pan chce i zyje sobie jakoś.
-Nie wiem jak to jest żyć bez pana, samemu podejmować decyzje i samemu musieć zadbać o wszystko- Coś za miły i wylewny się zrobił.

[Nari Orecev]

- Bo na pewno mieli więcej pieniędzy niż ja - uśmiechnęła się pod nosem.
Mogła przewidzieć, że będzie mu to ciężko zrozumieć skoro od zawsze ma ludzi, którzy nim dyrygują. Nic fajnego ani przyjemnego a najgorsze jest to, że sam nie może się bronić przez zły postępowaniem przeciwko chłopakowi.
- Z jednej stron jest to fajne bo pomimo zasad, żyje się dobrze - Podniosła się na łokciach - Mam nadzieję, że się kiedyś przekonasz - powiedziała szczerze, wyciągnęła do niego rękę - Pomożesz mi wstać? - zapytała się. Oczywiście mogłaby sama ale jej się po prostu nie chciało.

[Takaro]

-Pewnie tak- No bo jednak trzeba mieć kasę aby móc utrzymać siebie, dom, służbę czy niewolników. No to nie jest tanie. Sam jednak miał problemy z określeniem jaka kwota to dużo, a jaka to mało.
-Nie wiem czy chce- Wzruszył i wstał. Zaraz potem podał jej swoją dłoń aby to pomóc jej wstać z łóżka.

[Nari Orecev]

- Na początku na pewno byłoby ciężko trzeba znaleźć prace, mieszkanie, kupować jedzenie ale na pewno byś sobie poradził - przyznała, chłopak jak nie wyzywa innych to na prawdę mógłby dużo zyskać. Choć jej to nie przeszkadzało, może dlatego że miała w nosie co inni o niej myślą.
Złapała go za wyciągniętą do niej dłoń, przez podpieranie się na łokciu było jej ciężej się podnieść - hahaha - zaśmiała się widząc jak gibie się jak jakiś robak na łóżku z kilkoma próbami wstania. Zdecydowała, że mocniej się podciągnie na dłoni chłopaka używając większej siły, to też może mało delikatnie ale szarpnęła Blondyna w swoją stronę.

[Takaro]

On jakoś nie miał w siebie tyle wiary co ona w niego. Raczej powątpiewał w swoje zdolności przetrwania bez kogoś. Nie był tego nauczony. Nie wymagano tego od niego. Złapał ją i lekko był skołowany jej próbami podniesienia się. Mógł w sumie ją pociągnąć. Przecież ma odpowiednia ilość siły do tego. Nie spodziewał się tego, że ta jednak pociągnie go.
-ło kurwa...- Mruknął czując, że nie przygotował się na taki manewr. Poleciał na nią. No on z cała pewnością jest cięższy do niej i masywniejszy. No się ciut wystraszył. Mógł ja połamać swoim ciężarem i w ogóle.
-Przepraszam!- Od razu powiedział, bo nie chciał mieć kłopotów. Wiedział w końcu, że nie wolno tak robić. Mogłoby to zostać bardzo źle odebrane. Uniósł się na rękach- Nic ci nie zrobiłem? Kurwa przepraszam. Powinienem się mocniej zaprzeć- Zaczął się tłumaczyć.

[Nari Orecev]

Ona sama nie spodziewała się, że ten na nią poleci a raczej pociągnie ją do siebie. Cicho jęknęła bo jednak Takaro był od niej cięższy ale na szczęście była na łóżku to też aż tak dotkliwie tego nie odczuła. Słysząc jego słowa zaczęła się rechotać ze śmiechu jak żaba - Przestań -mówiła rozbawiona - To nie Twoja wina. To ja się gramoliłam jak dżdżownica - uśmiechała się szeroko. Jednak nie nie zrzuciła go z siebie, przez śmiech już w ogóle nie miała siły. Spróbowała spojrzeć na niego na tyle ile mogła i wolną ręką wykorzystała moment aby poczochrać jego włosy.

[Takaro]

Nie wyglądała aby jej cos poważnego zrobił. Całe szczęście. nie wiedział jakby miał coś takiego wytłumaczyć.
-Na pewno?- No mówiła jedno ale kto wie. Chociaż śmiała się, więc chyba wszystko było dobrze?
Po czochraniu lekko się nawet na moment uśmiechnął. Lubił to jak i głaskanie ale mniejsza. Podniósł się i usiadł.
-Nie zaparłem się i tak wyszło, przepraszam. Nie mów tego potem- Może to nic ale by mu się oberwało za to.

[Nari Orecev]

Stojąc sprawdziła czy wysuszyło się pranie, niektóre strony były już lekko suche ale jednak wciąż mokre. Zaśmiała się spoglądając na Blondyna - Tak łatwo się mnie nie pozbędziesz - powiedziała siadając na łóżku. Mogli by coś jeszcze porobić nim rzeczy wyschnął ale nie miała pojęcia co - Jest coś co chciałbyś porobić? - zapytała, może chłopak będzie miał jakiś pomysł. A za chwile po raz kolejny zrozumiała, że Takaro jest przecież niewolnikiem i pewnie z propozycjami będzie ciężko.

[Takaro]

-Eh- No i nie utopiła się. No może innym razem.
-Nie wiem- Odrzekł bo zadała za trudne pytanie. Może by się przespał ale no. To nie miejsce na takie rzeczy teraz-Zadajesz za trudne pytania- Tak, stanowczo za bardzo skomplikowane jak na jego prosty dość umysł. Nie był przyzwyczajony do samodzielnego podejmowania decyzji.