regulamin i zapis     
   FAQ    
   kompendium   
   poszukiwania   
   nieobecności     
== Ogłoszenia ==



Wydarzenie w dalekiej krainie zostało ukończone. Postaci wróciły z nagrodami. Niestety wiedza o tym co się tam zaczęło dziać jest poza wiedzą większości z nich.

Zapraszamy do Aktualizacji Dodano kilka rzeczy

→ Zapraszamy Wszystkich na Świąteczną Ucztę, która odbędzie się od 20 grudnia do 9 stycznia. Więcej informacji znajdziecie więcej :)

Wszystkiego dobrego z okazji Mikołajek i witamy z powrotem! Zapraszamy do Aktualizacji aby przekonać się jakie nastały zmiany!

→ Z okazji Dnia Kobiet Administracja życzy Paniom wszystkiego najlepszego z okazji Waszego święta. Niech Los Wam sprzyja.

→ 14 lutego odbędzie się bal walentynkowy. Obowiązkowo stroje przedstawiające figurę szachową lub kartę.

→ Kolejna szansa na zdobycie losu na loterię. Tkacz Losu do końca dnia (12.02) czeka na zdjęcia tego jak świętowaliście Tłusty Czwartek. Więcej informacji w wiadomości od Tkacza i w Aktualizacjach.

→ Do Regulaminu Gry dodany został punkt 19 dotyczący dodatkowych awatarów.

→ A może hasło na pokój prywatny? Dowiedz się więcej.

Cross City odbudowuje się po ataku smoków, który nastąpił ponad miesiąc temu


== Media ==

Nasz FacebookNasz discordNasze DA
== Fabuła ==
♦♦♦♦♦♦♦♦


Nastała zima...

❋ Śnieg spadł, kilka mieszkańców z Cross City wróciło po wyprawie, która trwała dłużej niż powinna... Za to w mieście panuje względu cisza.
❋ Odnalazła się zaginiona strażniczka,Ketuseki Ōkami. Obecnie przebywa w szpitalu.
❋ Niedawno jeden ze szlachciców został... pokarany przez ojca i wysłany do znalezienia sobie, o zgrozo, pracy. Do tego dostał pyskatego niewolnika, którego ma... ułożyć.

♦♦♦♦♦♦♦♦


Spokojna wiosna

Od czasu ataku bombowego w mieście zapanował dziwny spokój. Przestępczość nadal istnieje ale nie dzieją się żadne większe ataki. Nawet nielegalny handel towarami czy narkotykami jakby się ukrył, bojąc się wynurzyć na powierzchnie. Czy to cisza przed burzą czy skutki zmorzonych patroli na ulicach...

♦♦♦♦♦♦♦♦

Atak bombowy!
W ostatnim czasie grupy przestępcze coraz śmielej działają na terenie miasta. Rozboje, ataki, pobicie czy kradzieże. Dowódca na tyle na ile ma możliwości walczy z nimi. Ci jednak posuwają się jeszcze dalej organizując zamach bombowy. W biały dzień wybucha bomba niszcząc część strażnicy jak i areny.

♦♦♦♦♦♦♦♦

Zima, 45 lat po Kataklizmie

Po wydarzeniach jakie miały miejsce 10 lat temu, kiedy bogowie starli się w boju, radni postanowili, że nastały nowe czasy i wraz nimi trzeba zmienić system czasu. Ustalono, że w Cross City i przyległych mu miejscowościach i ziemiach Kataklizm będzie od teraz rokiem 0. Od tamtego momentu stosowano się do nowych zasad wprowadzonych przez radnych. Ułatwiło to urzędnikom uporządkowanie papierologi.

Tak więc, według nowych ustaleń, śmierć Smoczego Boga nastąpiła w 35 roku. Od tego czasu samo Cross City bardzo rozwinęło się i powiększyło swoje tereny. Stworzyło port aby móc handlować z odległymi miejscami. Przebudowane zostały dzielnice i stworzona kopalnia zapewniająca dostęp do kryształów.

Miastu w rozwoju pomogli Patroni, osoby, które albo miały majątek, możliwości czy też inne przydatne dla miasta zdolności. Każda taka osoba dostała tytuł Patrona co daje im dodatkowe prawa, których zwykli mieszkańcy nie mają. Jest to gest podziękowania ze strony włodarzy miasta...

Ten okres był spokojny, nie wydarzyło się nic większego co zagrażałoby miastu.

♦♦♦♦♦♦♦♦

==Faza Księżyca==



Pełnia:
od 25 do 27 stycznia
==Pogoda==

W dzień

Słońce schowane za chmurami, czasem lekko wyjrzy. Śnieg lekko pruszy i brak wiatru.
Temperatura od 1 do -5 stopni

W nocy

Noce chłodne z bardzo silnym wiatrem i padającym śniegiem Temperatura od -3 do -10 stopni

Ayrin

Znajdują się tutaj stare Karty postaci aby gracze mogli edytować, skopiować je itp.
Dział zostanie ukryty za miesiąc.
ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Ayrin
Punkty Przygody: 0,00 
Posty: 73
Rejestracja: sob paź 03, 2020 4:32 pm
Poziom Zdrowia:
91
Poziom Mocy:
85
Karta Postaci:
Stan portfela: 30

Ayrin
Zmiennokształtna


URODZONA 13 maja 2000

PRZEBUDZONA 25 maja 2002

DUCH OPIEKUN Trimeresurus albolabris insularis
Obrazek
WYGLĄD
Niska drobna kobieta o całkiem kształtnym ciele. Długie czarne włosy, które pod światło wydają się mieć fioletowe refleksy zwykle zaplata w warkocz, mniej prawdopodobne jest zobaczenie jej w rozpuszczonych włosach, aczkolwiek zdarza się. Właściwie to całkiem ciężko zobaczyć na niej włosy, ponieważ większość czasu spędza w swojej zwierzęcej formie, która to owłosienia nie posiada.
Zielone oczy są jedynym kolorowym elementem wyglądu Ayrin, może nie licząc biżuterii. Gdyby nie to, można by mieć wrażenie, że ogląda się obraz prawie jak z czarno-białego filmu. Czarne włosy, jasna cera i ubrania, które też pozostają w czerni bądź odcieniach szarości, czasem zdarzy jej się złożyć coś brązowego, choć ubrań i tak nie ma wiele. Tak naprawdę nawet nie widzi potrzeby ich noszenia ponieważ nie przebywa wśród ludzi i nikt nie uświadomił jej tego typu rzeczy. Jest trochę sroką, zbiera przeróżne wisiorki, łańcuszki, pierścionki i wszelką inną biżuterię.
Jak już wcześniej wspomniano, jeśli kiedyś zobaczysz Ayrin, zapewne nie ujrzysz czarnowłosej dziewczyny. Dużo bardziej prawdopodobne jest, że staniesz oko w oko z niebieską żmiją o końcówce ogona przechodzącej w barwę brudnej czerwieni. Gad mierzy 115cm więc jedynie 45cm mniej niż kobieta ma wzrostu w ludzkiej formie, bo mierzy wtedy zaledwie 160cm. Jej zielone oczy w tej formie przybierają barwę czerwoną, która jednak w odpowiednim świetle wydaje się być bardziej żółta. Wąż który jest jej zwierzęcym patronem, a więc i ten, którego formę przybiera należy do rodziny żmijowatych i podrodziny grzechotnikowatych. Jak wszyscy jej przedstawiciele ma długie składane zęby jadowe, jednak akurat ten pozbawiony jest grzechotki na końcu ogona.
Nie ma zbyt wiele, jednak zawsze nosi przy sobie dwa sztylety średniej długości i specyficzną broń - metalowe pazury mocowane do nadgarstków i kostek na nogach. Zwykle ma je włożone za pasem, w końcu broni nie nosi się cały czas w dłoniach. Na ramieniu kobiety zawsze znajduje się bransoletka wyglądająca jak srebrny wąż owijający się wokół jej ręki, która jest jej zwierzęcy amuletem.




CHARAKTER
Dużo czasu spędza w zwierzęcej formie, co mocno przełożyło się na jej zdolność nawiązywania kontaktów, która właściwie jest znikoma. Nie czuje się pewnie w otoczeniu nieznajomych i nieczęsto się odzywa, chyba że coś naprawdę ją zainteresuje. Z powodu amnezji nie rozumie do końca czym jest rodzina i ma problemy z pojęciem niektórych uczuć, takich jak troska. Często odnosi je do innych sytuacji z życia, które pamięta by móc zrozumieć wiele rzeczy. Z tego powodu jej obraz świata może wydawać się innym dziwny i jakby odbity w krzywym zwierciadle.
Swoją zwierzęcą opiekunkę darzy wielką miłością i szacunkiem, to dzięki niej przeżyła do tej pory i to ona zwykle zapewnia jej potrzebne rzeczy, a przynajmniej zapewniała do momentu aż dziewczyna sama nauczyła się jakoś sobie radzić.
Choć jest dość nieśmiała i wycofana, interesuje ją to co dzieje się wokół i to zwykle jest przyczyną jej częstych kłopotów, w które pakuje się na własne życzenie. Jest trochę zdziczała i wiele elementów życia zupełnie normalnych dla innych jest dla niej sporym wyzwaniem. Ma na przykład problem z jedzeniem sztućcami czy zrozumieniem po co ludzie zbierają kwiaty do wazonów, takie rośliny przecież szybko więdną, a zamiast je zrywać wystarczy przejść się po łące i tam je oglądać.
Szybko się uczy, to w dużym stopniu zapewniło jej przetrwanie. W ciągu swojego życia nie spotkała wielu ludzi, ale od każdego czegoś się nauczyła. Czasem można by pomyśleć, że trochę się wywyższa, jednak to jeden z jej sposobów trzymania ludzi na dystans i ukrywania swojej niepewności i zagubienia. Boi się nawiązywać jakieś głębsze kontakty, nie pamięta nic prócz ostatnich dwóch lat, które i tak spędziła w lesie. Można nawet powiedzieć, że trochę boi się ludzi. Ciężko ją zdenerwować, ale jeśli już się to uda, to lepiej uciekać gdzie pieprz rośnie. Nie zawaha się zabić człowieka, w końcu by żyć zabijała inne stworzenia, a czy człowiek nie jest jedynie jednym z nich?



HISTORIA
Kim jest? Człowiekiem? Wężem? Czy to w ogóle istotne? Nie pamięta nic sprzed dwóch lat. Zna swoje imię, wie ile ma lat, zna datę swoich urodzin - 13 maja 2025 roku, wie dlaczego gdy otworzyła oczy znajdowała się w lesie i zamiast wstać jej ciało zaczęło sunąć między kępkami trawy. Wie to, ale gdyby nie jej opiekunka zapewne nawet nie wróciłaby wtedy do ludzkiej postaci i nadal pełzała po ziemi w formie węża, nie mówiąc już nawet o poznaniu tych wszystkich informacji.
Gdy uchyliła powieki przed jej oczami znajdował się niebieski wąż. Sparaliżowało ją ze strachu, choć nawet nie była pewna dlaczego, a gdy wąż przemówił już zupełnie nie wiedziała co ma robić. Usłyszała jedynie "Dziecko, nic ci nie jest?" i zerwała się do biegu. Jej ciało jednak jakby nie chciało współpracować. Nie czuła nóg, nie czuła rąk, nie mogła wstać, jedynie przesunęła się kawałek. Miała wrażenie jakby ktoś po prostu chwycił ją za stopy i pociągnął targając po ziemi, ale wiedziała też, że to ona spowodowała ten ruch. Bała się spuścić oczy z gada, jednak nie wytrzymała i obejrzała się na swoje ciało. Poczuła jak robi jej się gorąco, zamiast nóg miała ogon, rąk też nigdzie nie było widać, w dodatku wyglądało na to, że miała identyczny kolor jak wąż przed jej oczami.
"Uspokój się Ayrin. Przecież to ja." Kto? Nie pamiętała żadnego gadającego węża. Właściwie nie pamiętała nic. I kim jest Ayrin? Czy to ona? To jej imię? Najwyraźniej, bo do kogo mógłby zwracać się ten niebieski gad? Rozejrzała się wokół, była tu jedynie ona. Nie było też szans na ucieczkę, a nawet jeśli by uciekła, to co dalej? Nic nie wiedziała, to właśnie skłoniło ją by zostać i wysłuchać węża.
Amnezja jak nic. Dziewczyna nie pamiętała co się stało, nie wiedziała kim jest i w dodatku nie potrafiła wrócić do ludzkiej postaci, a w tej nawet nie potrafiła mówić. Wąż przytaczał jej kolejne fakty z jej życia, a ona tylko kręciła przecząco łbem. Nazywała się Ayrin, była zmiennokształtną, to taki człowiek obdarzony darem przez duchowe zwierzę. Ten piękny gad był jej opiekunką. Nie wiedziała dlaczego, ale uwierzyła. Wąż nie chciał powiedzieć co się stało i dlaczego tu jest, nie mówił nic o rodzinie, ludzkich wspomnieniach. Zapytał o pierwszą przemianę, to musiała pamiętać. Zapewne nie jako wydarzenie, była wtedy zbyt mała, ale z opowiadań... Przecież tyle razy prosiła mamę by opowiedziała jej to po raz kolejny i kolejny.
Dwuletnie dziecko krzyczące na widok pięknego węża. ""Mamo, mamo, patrz. Do domu. Weźmy mamo." Przerażona kobieta biegnąca w stronę czarnowłosej kruszyny, nie zdążyła. Dziecko z płaczem upadło na kolana i spojrzało z wyrzutem na węża, bolało. Matka docierająca do dziecka i ten nieopisany krzyk. Dziecko zniknęło, a spośród traw patrzyły na nią dwie pary gadzich oczu. Większy wąż szybko zniknął w krzakach, a mniejszy ruszył w stronę kobiety, przecinając co jakiś czas powietrze językiem. Kobieta cofnęła się i upadła na ziemię. Straciła dziecko i zaraz sama zginie, zaczęła panikować. Rozglądała się gorączkowo wokół gdy usłyszała płacz dziecka, jej dziecka. Siedziało pod jej stopami, wąż zniknął.
Nie pamiętała, nic, zupełnie nic, biała plama. Jak się później okazało nie utraciła jedynie pamięci. Niektóre czynności zupełnie normalne dla człowieka przychodziły jej z wielkim trudem. Jak się chodzi? Czym jest to coś, co wygląda jak małe widły? Widelec? Całe szczęście w tym obszarze było lepiej. Pamięć ciała pomogła w ponownym nauczeniu się poruszania, odruchów, pisania. Wąż wciąż prowadzał ją w różne miejsca, dzięki temu zdobywała ubrania, kradła książki z obozowisk w lesie, zdobyła broń. Wąż był z nią prawie cały czas. Z upływem dni, tygodni, miesięcy przypominała sobie jak należy wykonywać podstawowe czynności, zaczęła mówić, czytać, pisać. Nadal jednak zdarzały się sytuacje gdzie coś zupełnie jej nie szło, jakby nie każda rzecz pozostawiła po sobie ślad w jej umyśle. Niektórych rzeczy musiała uczyć się od samego początku.
Wąż nigdy nie próbował prowadzić jej do miasta czy wsi, zdarzyło się, że spotkała na drodze jakiegoś człowieka. Nie przebywała jednak z nim długo w takim przypadku. Byka ciekawska, pytała, chciała się uczyć, ale ludzie wywoływali w niej lęk. Zachowywali się inaczej niż węże czy inne zwierzęta. Niektórzy atakowali bez powodu. Dlaczego? Nie stanowiła dla nich zagrożenia. Nie rozumiała tak wielu rzeczy, ale czym dłużej żyła tym życiem, tym więcej takich elementów zaczynało zdawać jej się zbędnych.
Już drugi rok żyje w lesie z Opiekunką. Ta nie zdradziła jej swego imienia i kazała tak się nazywać. Nauczyła się bronić, potrafiła tropić i polować. Wiedziała też jak się ukryć i rozpoznawała świetnie rośliny, w końcu wśród nich cały czas żyła. Był ku temu też inny powód, była uczulona na jagody i gdy raz skusiła się by je zjeść całe jej ciało pokryło się swędzącymi plamami, zjadła ich wtedy całkiem sporo i mimo ich dobrego smaku obiecała sobie, że nigdy więcej nie tknie tych owoców. Miała problemy z powrotami do ludzkiej postaci, więc gdy tylko udało jej się wrócić, starała się zachowywać te formę tak długo jak mogła. Dlatego nauczyła się polować i walczyć również w ludzkim ciele, mimo całkiem niezłych systemów obronnych węża. Zdobyła dziwną broń, której długo uczyła się używać, teraz była w stanie wykonywać wszystkie czynności nawet bez jej zdejmowania, była po prostu jak przedłużenie jej ciała. Trochę gorzej szło jej używanie zwykłych ostrzy, ale i w tym była niezła, w końcu sztylet szybciej chwyci w razie niebezpieczeństwa, niż jakby miała zakładać te pazury.
Ostatnio Opiekunka zabrała ją dalej niż zwykle i oczywiście zostawiła. Tam poznała kilku miłych ludzi, nie była jednak w stanie zostać między nimi na dłużej. Wędrowała dalej, aż trafiła na jakieś chyba przyjęcie. W każdym razie nie podobało jej się, zbyt dużo ludzi, zbyt głośno i jeszcze jakby tego było mało wyrzuciło ich w jakieś Zaświaty, gdzie niemal nie zginęła. Nie chce nigdy więcej powtarzać tego doświadczenia. Tam też poznała jakichś ludzi ale i ich porzuciła. Chciała kierować się spowrotem do swojego domu, niestety droga prowadziła przez bagna. Tam natrafiła na domek wiedźmy, z początku trochę przerażającej, końcowo jednak okazała się nawet przyjemna, na swój sposób. Zabrała ją nad ocen - tak przynajmniej nazwała to wielkie jezioro. Zaraz po tym zniknęła, zdążyła pokazać jej tylko swój dom w tamtym miejscu i pozwoliła zmiennokształtnej zostać. Rzeczywiście dziewczyna troszkę tam pomieszkała, w końcu jednak ruszyła na północy-wschód, szukać nowego ciekawego miejsca. Postanowiła jednak pamiętać o propozycji wiedźmy.
Obrazek
ODPOWIEDZ

Wróć do „Stare karty”