Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

Nie dogada się z nią, jedno jak i drugie jest toporne na rozmowę. Jak on czegoś nie powie to ona również tego nie zrobi. Jedyną wygraną stroną jest wilkor, który myśli że udało mu się podejść dwójkę aby poleżeć na kanapie.
- Vesna - nie zwracał się do niej w ten sposób już dawno - Ale tak szczerze, dlaczego? - rzekł spokojnie.

[Bjorn]

Jak ona dawno nie słyszała swojego imienia. Aż uniosła się aby skierować spojrzenie na niego. Milczała patrząc na wilkołaka. Niech mu będzie skoro tak bardzo mu na tym zależy. Oparła się o kanapę z rękoma skrzyżowanymi na piersi. Nie spoglądała na mężczyznę.
-Nie miałam odwagi spojrzeć ci w twarz po tym wszystkim- Rzekła i sięgała po alkohol ale piwo, księżycówka by ją już zlokautowała.
-Nie dość, że urodziłam nasze dzieci i je straciłam, to wiedziałam, że mnie szukałeś, wiedziałam i nie chciałam abyś wiedział, że tam jestem- Miała lekka gonitwę myśli.
-Wiem, było to egoistyczne- Wzięła głębszy łyk.

[Fenrir Labdakid]

Czując zmianę pozycji kobiety wilkor się tak dopasował aby mógł dalej zostać na kanapie.
Po raz kolejny zadziwiła go tego wieczoru, sądził że to bardziej ona nie chciała go widzieć niż odwrotnie. Nie odezwał się póki nie skończyła mówić, upił łyk piwa - Wcale tak tego nie uważam, miałaś swoje powody, które wtedy wydawały Ci się słuszne - a może do tej pory tak uważa? Tego nie wiedział.
- Sama wiesz, że nie jestem światy i popełniłem wiele okropieństw w życiu a Twoje postępowanie wydaje mi się całkiem na miejscu - tak to czuł. Sam pozbawił ją domu, ostoi w której znalazła swoje miejsce.

[Bjorn]

Westchnęła. Tak zdawała sobie z tego sprawy i nie miała zamiaru wcale go usprawiedliwiać. Sam też nie postępował do końca w porządku. No ale nie ma co teraz tego tak wyciągać.
-W osadzie zostali moi związani krwią- Dodała nie patrząc się na Fenrira i popijała tylko alkohol, głaskając wilkora.

[Fenrir Labdakid]

Dzisiejszy wieczór na pewno na długo zostanie mu w pamięci. Uniósł jedna brew do góry patrząc się na Bjorn, mógł się tego spodziewać. Jednakże to nieco zbiło go z tropu. Podrapał się po policzkuu pijąc piwo.
Nic nieświadomy rozmowy wilkor korzystał ile mógł.
Uśmiechnął się - Jesteś niesamowita - rzekł spokojnie a później szturchnął ją łokciem - Grunt, że tu jesteś - mógłby zapytać kobiety czy nie tęskni za nimi ale czy chciał znać odpowiedź? Chyba nie bardzo, bo nie pociągnął tematu dalej.
- A co do Ketsueki - nagle wyszedł z odpowiedzią - Zależy mi na niej i to bardzo ale nie sądzę aby to poszło dalej, choć się przez mnie dużo wycierpiała - powinien czuć się winny i tak też było. Chciał stworzyć z nią związek a ostatecznie postanowił nie ruszać tego dalej.

[Bjorn]

Nie wiedział czy powinna była o takich rzeczach mówić czy też nie. No ale powiedziała celowo czy nie, powiedziała.
-Ja tak nie uważam Fenrirze- Bo niby czemu by miała być? Nie widział w sobie niczego takiego.
-Dlaczego tak uważasz skoro ją kochasz?- Zapytała blondynka dość bezpośrednio. Spoglądała na niego dopijając piwo. Nie powinna tak szybko pić.
-Dlaczego zawsze uważasz, ze wszystko to ty- Rzuciła z pretensjami do niego.

[Fenrir Labdakid]

Upił kilka łyków - Mało kiedy się ze mną zgadzałaś - stwierdził - Co jak widać się nie zmieniło, a twierdzę tak mając swoje powody - dopił drugie piwo do końca dokładając pustą butelkę.
- Miłość bez zaufania to za mało - owszem dalej by oddał za nią życie, to się nie zmieni.
- A nie jest tak? I nie pijesz za szybko? - nieco się zmartwił. Mu nie ważne jakie tempo zostałoby narzucone dałby radę ale z tego co pamiętał kobieta nie miała aż tak mocniej głowy.

[Bjorn]

Co ona może wiedzieć o miłości? Nie za dużo. Nie uważała zatem aby miała kwalifikacje czy prawo do tego aby oceniać postępowanie mężczyzny. Nie znała również sytuacji.
-Nie, nie jest- Wskazał na niego palcem- Wszystko bierzesz na siebie i zawsze uważasz, ze to ty, nawet jak nie jest- Stwierdziła i pokręciła głową.
-Czemu za szybko?- Rzuciła na niego podejrzliwe spojrzenie.

[Fenrir Labdakid]

Miłość bez zaufania jest trudna, wiecznie są jakieś niedomowienia albo wątpliwości czy na pewno nie zostało się oszukanym.
Spojrzał na palec kobiety - Teraz ja tak nie uważam - odpowiedział na zarzut jaki mu postawiła. Twierdził, że zachowuje się odpowiednio.
Wskazał na stolik - Szybko Ci poszło z tymi piwami - osobiście mu to nie przeszkadzało ale martwił się o Bjorn. A kolejne już kończyła, dzisiaj wyjątkowo uwijała się z alkoholem.

[Bjorn]

-To przez ciebie- No skoro i tak wszystko brał na siebie to teraz też tak będzie. Jego wina. Dopiła i odłożyła butelkę. Ryknęła zmieniając formę i usiadła na kanapie, która no mogła odczuć Chwyciła piwo i pazurem je otworzyła aby za jednym zamachem wlała sobie do pyska połowę zawartości. Zaczęło ją gryźć, tak troche rzeczy i chyba za dużo jednak wypiła.