Wizard's World

Nawet nie zorientowała się gdzie prowadzi Mepha. Dopiero widząc ogrodzenie domu Fenka, zdała sobie z tego sprawę. Nagle zwolniła, nim dotarli do bramy.
- Ja... To już, do domu dotrę sama... - Pod same drzwi nie chciała go prowadzić i miała tu na myśli swój dom, a co dopiero Fena. Właściwe to sama też nie powinna tam iść. Jej dom co prawda nie był daleko, ale musieliby zawrócić kawałek, a tego nie chciała. Było jej teraz głupio.

Na całe szczęście dziewczyna już nie oponowała przed odprowadzeniem i mogłem się odprężyć, że nie będę jej mieć na sumieniu gdyby coś się stało. Droga była dość szybka, Ketsueki zasuwała niczym mała wyścigówka a gdyby nie była mokra to pewnie coś bym podejrzewał a tak to spokojnie obok niej szedłem.
Będąc już pod domem kobiety zrobiłem wielkie oczy - Wow, to ile wy tam zarabiacie? - zapytałem nim ona się odezwała. Spojrzałem na nią -Jesteś pewna? - wolałem się upewnić. Chociaż już byliśmy pod jej domem to chyba jakoś wejdzie, prawda? Zza płotu było widać nawet drzwi, więc da radę, chyba? Nie no szła całą drogę sama bez pomocy, fakt trochę nią zarzucało ale nie aż tak bardzo. Dobra jak nie będzie chciała to nie, nie będę się narzucał i spokojnie będę mógł odejść z czystym sumieniem.

Zaśmiała się na jego pytanie. No i jak miała odpowiedzieć? Jej dom może nie był biedy, ale nie aż tak wielki. Choć u niej ogród zdawał się większy niż sam dom, nawet jeśli to tylko taki efekt.
- To... No zależy od stanowiska. - Nie bardzo chciała się przyznawać, że jakoś przypadkowo zaprowadziła ich pod dom Fena. Może przykoczuje przy drzwiach, poczeka aż Meph pójdzie i wróci do siebie.
- Tak, jest w porządku. Dziękuję za odprowadzenie. - Uśmiechnęła się zawstydzona i powoli ruszyła do bramy, zerkając, czy Meph już idzie.

Od stanowiska? To ona jako sekretarka stanowczo lepiej zarabia niż jak. Zrobiło mi się trochę smutno, mogłem wybrać inną ścieżkę kariery. Chociaż nie lubię grzebać w maszynach i być caaaaały w smarze. Śmiechłem pod nosem ze swoich głupich myśli.
- No dobrze, to w takim razie życzę miłych snów i może do zobaczenia wkrótce - mówiłem uśmiechnięty od ucha do ucha. Fakt miałem alko we krwi ale nie na tyle aby coś odczuć mocniejszego. Skłoniłem się Pannie na dowodzenia a sam poszedłem do siebie. Trzeba w końcu odpocząć przed robotą.

Z.t.

Uśmiechnęła się tylko i skłoniła po japońsku. Nawet jeśli wielu ludzi tego nie rozumiało, ona to miała we krwi i do tego tak ją wychowano. Przeszła przez bramę i ruszyła powoli pod drzwi. Kątem oka obserwowała jak idzie. Przystanęła z dwa metry od wejścia i patrzyła jak znika za zakrętem. Odczekała jeszcze kilka sekund i zerknęła na drzwi zawstydzona. Po co ona go tu przyprowadziła? Aż jęknęła w duchu. Idiotka. Będzie musiała pójść trochę na około by nie trafić na Mepha, ale da radę. Odwróciła się trochę się zataczając i zdecydowała się zawrócić.

Nie dane jej było zawrócić, nim się zorientowała Grom już leciał w jej stronę. Poczuła jak ten na nią spada i padła na ziemię pod jego ciężarem z pluskiem pochodzącym z mokrych ubrań. Nagle zrobiło się przyjemnie ciepło. Po kilkusekundowym szoku, poczuła znajomy zapach i wtuliła się w cielsko ptaka z nienaturalną wręcz radością. Potarmosiła go i zaśmiała się głośno. Śmiech jednak szybko się urwał, gdy do jej uszu dotarł dźwięk otwieranych drzwi.
" Kurwa."
Tylko tyle zdążyła pomyśleć, nim ptak się nie odsunął, a ona nie ujrzała twarzy Fenka i nie tylko twarzy. Zrobiła okrągłe oczy nie mogąc oderwać wzroku od wilkołaka. Jak wcześniej było ciepło z powodu przytulasa jakim obdarzył ją Grom, tak teraz zrobiło jej się gorąco.
- Eee.... Wracam do domu. - Co prawda znajdował się on zaledwie uliczkę dalej, ale droga do niego z całą pewnością nie prowadziła przez podwórko Fenrira. Odwróciła wzrok zawstydzona, co doskonale było widać po jej czerwonych policzkach. Zaraz jednak znów na niego zerknęła, tym razem tylko na chwilę.
- Ja już idę. - Powinna... Zdecydowanie powinna, nawet jeśli część jej chciała zostać. Zebrała się z ziemi, ale przez alkohol i powalenie przed chwilą, zachwiała się niebezpiecznie.
- A to... Woda z jeziora. - Uśmiechnęła się jakby miała się czym chwalić i szybkim choć nie do końca stabilnym krokiem ruszyła do furtki.