Dom Ketsueki

[Ketsueki Ōkami]

Poczekała chwilę by herbata się zaparzyła i nalała im do czarek. Postawiła czarkę przed Fenkiem i uśmiechnęła się na jego słowa. Cieszyła się na powrót do pracy.
- Czyli za niedługo czeka nas pewnie masa roboty... Są w ogóle jakieś informacje wywiadowcze? - Najlepiej jakby mieli kreta. Nie sądziła jednak by takiego posiadali, albo przynajmniej na tyle blisko osób zarządzających by mieć wystarczające informacje.

[Fenrir Labdakid]

Podziękował za otrzymaną herbatę, nie przeszkadzało mu że jest ciepła to też wziął mały łyk.
- Tego nie wiem ale trzeba być gotowym - przerwał na chwilę odkładając czarkę - A tego Ci nie powiem - nie wszystkie informacje należą do takich które można rozpowiadać każdemu. Do tego Ketsueki im mniej wie tym lepiej dla jej bezpieczeństwa jak pozostałych strażników. Niektóre wiadomości muszą pozostać w ukryciu.

[Ketsueki Ōkami]

Pokręciła głową, nie było jednak widać, by miała mu za złe ukrywanie informacji. W końcu był Dowódcą i choć on wiele wiedział, nie mógł się dzielić wszystkimi danymi.
- Jasne, panie tajemniczy. - Upiła łyk z czarki. Herbata nie była wrzątkiem, w końcu nawet się jej wrzatkiem nie zalewało, a też Ket była przyzwyczajona do picia jej tak ciepłej.
- A co możesz mi powiedzieć? - Trochę żartem i też nie chodziło jej jedynie o pracę. Ot tak ogólnie zapytała.

[Fenrir Labdakid]

Pokręcił głową biorąc kolejny łyk herbaty - Co zrobić? Taka praca - odpowiedział swobodnie.
- W sumie to nic ciekawego, wszystko po staremu - wzruszył ramionami odstawiając czarkę na stolik. Czy coś się zmieniło? Możliwe ale czy na lepsze czy na gorsze to się w krótce okaże.
Pogodna na zewnątrz dopisywała ale czy ludzie będą dzięki niej spokojniejsi? Nie sądził, w takie dni głupie pomysły wpadają ludziom do głowy.

[Ketsueki Ōkami]

Przewróciła oczami, ale też skinęła ze zrozumieniem. Wiedziała, że nie wszystkie informacje jakie otrzymuje Fen, będą dla niej dostępne.
- Czego ja się spodziewałam, skoro Ty właściwe żyjesz pracą. - Była to jedynie zaczepka, choć przecież było w tym sporo prawdy. Nie mogła się jednak czepiać, bo ona sama spędzała w pracy prawie cały swój czas, no do momentu wybuchu. Jak będzie teraz to się zobaczy.

[Fenrir Labdakid]

Jak widać każdy będzie mu wypominał, że "żyje" tylko pracą, do czego zdążył się przyzwyczaić. Chociaż nie do końca to prawda, przecież jeszcze trenował i karmił pupili, z czym ostatnio wyręczała go Bjorn. Mężczyzna nie odezwał się słowem, bo też cóż mógł powiedzieć? Nie zaprzeczy a jak widać potwierdzać też nie musiał, skoro wszyscy już wiedzą.
Siedział w milczeniu popijając z czarki herbatę, bez złości czy jakiś negatywnych emocji. Zwyczajnie siedział pijąc swój napój.

[Ketsueki Ōkami]

Cóż, z jej strony był to żart, drobna zaczepka. Przecież i ona tak żyła, o czym Fen doskonale wiedział. Nie zliczyłaby ile razy zasnęła w pracy i rano po prostu wracała do tego co było do zrobienia, nie odwiedzając nawet domu. Kto wie też ile razy na takim spaniu z głową na biurku Fen ją złapał.
- Miałbyś ochotę wybrać się wieczorem do klubu? Nari mówiła, że tam pracuje. - Nie sądziła by był to jego typ rozrywki, ale może zgodzi się pójść.

[Fenrir Labdakid]

Zdziwiła go propozycja kobiety. Nie spodziewał się, że będą ją interesowały takie rozrywki - Chcesz iść do klubu? - zadał pytanie nie odpowiadając na wcześniejsze. On sam nie bardzo lubił chodzić w takie miejsca, za młodu to co innego ale obecnie nie ciągnęło go.
Będzie musiał się zastanowić nad dodatkowym zajęciem niż praca.

[Ketsueki Ōkami]

Skinęła głową energicznie. Nawet nie wiedziała na co się pisze.
- Chce zobaczyć jak Nari tańczy, zaciekawiła mnie jak opowiadała... I w sumie nigdy nie byłam w takim miejscu. - Właściwe dawniej nie doświadczyła wielu rzeczy, jakich doświadczali normalnie jej rówieśnicy. Jakiś czas w ogóle żyła w lesie jako wilk i nie bardzo interesowała się ludzkim żywotem.

[Fenrir Labdakid]

Wiedział, że jego podwładna ma drugą pracę nie wnikając czym się tam zajmuje a choć Ketsueki była tym podekscytowana to on nie bardzo. A sam fakt nie bycia w takich miejscach to za wiele nie straciła co też jej powiedział - Nie wiem czy akurat to powinnaś nadrabiać - stwierdził wypijając do końca herbatę. Odłożył czarkę a stoliczku.
Podparł się ręką - Ale jak bardzo chcesz po pracy mogę się tam z Tobą wybrać - rzekł bez przekonania. Po głowie chodził mu pewna myśl a tam będzie mógł to sprawdzić.