Dom Nari i Mortena

[Takaro]

Jakoś nie ufał tej odpowiedzi ale nie miał jakiś innych argumentów w tej sprawie. Westchnął. Co on z nią ma.
-Jesteś chcesz czy nie jesteś moja panią- Niech ona to zapamięta. Jest nią i on to wie i niech ona tez zrozumie. Będzie robiła wszystko by ją zadowolić, nawet czasem ją jebnie jak będzie trzeba. Nie jest może jakoś wylewny z obyciu ale nie wiedział co się z nią dziej i no tak zareagował no. Mogła bez trudno znaleźć jego rękę.

[Nari Orecev]

Dzisiaj nie miała siły ani ochoty się o to sprzeczać. Ona i tak uważała inaczej niż chłopak. Napotykając jego rękę zacisnęła na niej swoją, jakoś tak czuła się z tym lepiej. Nie będzie powstrzymywać Blondyna gdyby chciał ją zabrać. Nic na siłę. Wzięła głębszy oddech powoli wypuszczając powietrze aż usnęła. Była zmęczona tymi dolegliwościami.

[Takaro]

No nie wiedział co on ma teraz zrobić. Nie był uczony aby takie rzeczy robić i słuchać. Nie jest dobry w podtrzymywaniu na duchu czy coś jak widać. Kiedy zasnęła pozwolił sobie, bo w końcu ona śpi to nie będzie wiedziała, zabrać rękę i odkopać ja trochę i spoglądać na nią. Troche poprawił jej włosy z policzka i położył się obok obejmując ją przez pościel.

[Nari Orecev]

Nie czuła kiedy uwolnił rękę od niej ani tego jak ją odkopał spod kołdry. Była zmęczona i mało bodźców do niej docierało ze świata. A po objęciu odruchowo sama się wtuliła zaciskając ręce na pościeli. Na początku spała spokojnie.
Dawno nie miała koszmaru, który ją nawiedził. Zaczęła się szamotać - Nie, nie, nie, nie możesz - bąknęła pod nosem ciężko oddychając - Nie zostawiaj mnie - mocniej się szarpnęła otwierając szeroko oczy a nich było przerażenie, mocno dysząc i oblały ją poty. Chciała usiąść o ile pozwolił jej na to Takaro.

[Takaro]

Było spokojni i on sam przysypiał. Nie pogardzi leniwym dniem. W końcu wczoraj ciężko pracował. Kiedy jednak dziewczyna zaczynała mamrotać, otworzył oczy i spojrzał na nią. Nie rozumiał co sie z nią dzieje. Tak sam miewał złe sny i on tez jak widać miała. Nie wiedział co powinien teraz zrobić. Pozwolił się jej uwolnić ale spoglądał na nią oczekująco.

[Nari Orecev]

Siedząc przetarła dłońmi twarz chowając ją nich na jakiś czas. Odganiała złe wspomnienia, które ponownie ożyły we śnie. Jak ma się coś takiego dziać po używkach to ona się wypisuje albo będzie musiała poszukać czegoś innego. Jak na razie to tylko ją zniechęcały było fajnie ale na początku a teraz? Teraz to ma silny ból głowy i przez ten zryw powróciły nudności. Zakryła ręką usta zwalając z siebie pościel i starając się jak najszybciej dotrzeć do łazienki. W ostatniej chwili dotarła na miejsce podnosząc deskę. Nie miała pojęcia co mogłaby jeszcze oddać, że tak nią szarpało. Rękę wyciągnęła wzdłuż deski kładąc na niej głowę. Nie ruszy się, nie ma opcji.

[Takaro]

No nie wiedział co ma robić. Spojrzał za nią. Czuł się tak bezradnie. Chciałby pomóc, coś zrobić. Nie wiedział co. Wstał i poszedł za nią.
-Może ten- Zamyślił się- Pójdziemy an herbatę?- Może ciepła herbata jej dobrze zrobi? Sam by zrobił ale no...

[Nari Orecev]

W międzyczasie szarpnął ją ponownie, namacała ręką papier toaletowy zrywając kilka listów by otrzeć usta. Miała zamknięte oczy wtedy mniej bolało - Nie wiem czy dam radę - nie miała pojęcia czy pomoże czy zaszkodzi. Na chwilę obecną przykleiła się do muszli, po dłuższym zastanowieniu skinęła głową - Chodźmy - jak tylko się poruszyła znowu nią szarpnęło. Skąd ona to bierze? Wytarła usta spokojnie się podnosząc. Obmyła twarz zimną wodą, wyprostowała się spoglądając na siebie w lustrze. W myślach miał tylko trzy słowa "ale ty głupia". Sapnęła, powolnymi krokami ruszyła w stronę pokoju, zarzuciła na siebie co pierwsze znalazła. Nie bawiła się w zakładanie bielizny, chciała robić jak naj mniej ruchów.

[Takaro]

Pomógł jej an tyle na ile mógł.
-Ja tego kurwa- Zaczął próbując jakoś zebrać słowa- pomogę?- Chociaż sam nie był pewny słów- Nie pij już nic- Dodał bo nei podobało mu się to. Wiedział, ze ona zrobi co chce ale no- Cos ciepłego na pewno ci pomoże- Tak był pewny... miął nadzieje.
-Pamiętaj suko, masz mnie-napiął bicka i wyszczerzył ząbki,.

[Nari Orecev]

Dość dziwnie zamrugała, powieki się ze sobą nie zgrały. I stanęła tak chwiejąc się na boki z zamkniętymi oczami. Wciągnęła powietrze do ust - Dam radę - otworzyła powoli idąc do przodu - Muszę, dzisiaj mam odrobić wczorajsze godziny - przy drzwiach podparła się o ścianę. A schody wydawały się czymś nie do przejścia.
Westchnęła - Nawet teraz mnie wyzywasz - uśmiechnęła się niemrawo stawiając nogę za nogą po każdym stopniu. Będąc już na dole wsunęła buty niedbale. Otworzyła drzwi ale czując zapachy cofnęło ją, zdążyła zrobić tylko krok do przodu aby nie zrzygać się w domu a obok schodków - Dobra idziemy.