Dom Nari i Mortena

[Takaro]

Ciągle leżąc tak rozpamiętywał co się wydarzyło i jakoś to w nim siedziało. Miło mu było, że ta go głaska chociaż nie zasłużył sobie na coś takiego. Nie wiedział co powinien zrobić aby ją przeprosić. słowa powiedziane ale jakoś nie czuł się z tym dobrze. Czuł się co prawda jakby spokojniej czują takie jakby wsparcie ale to nie powinna tka wyglądać, bo to no jest facetem i sługa a nie to tak.

[Nari Orecev]

- Chcesz coś do jedzenia? - może jak zje to stanie się bardziej kontaktowy.
Dziewczynie nie przeszkadzało to, że się nim zajmuje. W końcu ona może komuś pomóc a nie, że wiecznie ktoś ją ratował. To ona mogła być tą wspierającą a nie wspieraną. Ma też świadomość tego, że pewnego dnia Takaro ją opuści ale nie dlatego, że go odda ale zacznie własne życie i zależy jej na tym aby na to był przygotowany.

[Takaro]

-Jedzenie?- Ożywił się trochę i podniósł głowę. Nawet spojrzał na nią.
-A co takiego?- Zje i tak wszystko ale warto czasem zapytać. Wyczekiwał tak jej opowiedz.

[Nari Orecev]

Zaśmiała się widząc reakcję, mogła od razu o tym wspomnieć to by się tyle czasu nie dołował.
- A na co masz ochotę? - lodówkę mają dobrze zaopatrzoną odkąd Takaro z nią mieszka. Zaczęła się zastanawiać - Wolisz coś wymyślnego czy prostego? - jak coś wymyślnego to na pewno pomoże w kuchni. Sama przy tym stać nie będzie i średnio się jej chciało ale może porobić.

[Takaro]

-Nie wiem- Stwierdził- Co mi dasz to zjem- Tak nie jest wybredny a wszystko co robi jest mu w smak. Aż ją mocnej przytulił. Jego umysł przestawił się teraz na jedzenie. Był zadowolony i jakoś zapomniał chwilowo to co sie stało.

[Nari Orecev]

Chyba znalazła sposób na jego bolączki emocjonalne, musi to zapamiętać na przyszłość.
Odwzajemniła przytulasa - Hymmm niech pomyślę - zastanowiła się - Może kotlety w stylu francuskim z ziemniakami i surówką z pory? - zaproponowała. To może zrobić, jest to dość szybkie w przygotowaniu a jakie smaczne. Aż Nari samej poleciała ślinka na samą myśl - Dobra, chodź do kuchni. Pomożesz mi - uśmiechnęła się szeroko. Jak pokroi porę i obierze ziemniaki to będzie jeszcze szybciej.

[Takaro]

Nic mu to nie mówiło. No ale będzie zapewne dobre jak zawsze. Puścił ją.
-Jasne -Rzekł z zadowoleniem, tylko pierwej sie ogarnął. Zszedł potem na dół.
-Mów co mam robić- Tak był pełny energii w tym momencie.

[Nari Orecev]

Zachowanie Takaro tak ją rozbawiło, że jeszcze chwilę leżała na łóżku śmiejąc się a dopiero później podniosła się.
Zeszła na dół do Blondyna - To wyciągnij z lodówki piesi z kurczaka, szczypiorek, porę, śmietanę a i dwa jajka - ona w tym czasie przygotowała miski i garnek oraz mąkę, potrzebne przyprawy. Mając już wszystko gotowe i podane zabrała się za oporządzanie mięsa - Obierzesz ziemniaki? - zapytała zaczynając kroić kurczaka w niewielką kostkę.

[Takaro]

Skinął głowa i zabrał się za robotę. Powyciągał wszystko co chciała i po9łożył to na blacie.
-No ba- Wziął coś do czego może wrzucić obrane ziemniaki i cos osobnego na obierki. Zabrał się do pracy. Obieranie nie jest trudne, da rade!

[Nari Orecev]

- Co za zapał - powiedziała radośnie kończąc robić już podstawę do kotletów. Wystarczy wrzucić jeszcze doprawionego kurczaka i posiekany szczypiorek a później tylko smażyć. Zabrała się za krojenie por w nie za cieńkie paski, które przekrajała później na pół. Wszystko wrzuciła do miski z łyżką śmietany z odrobiną oleju i przyprawami. Dobrze wymieszała, nim się wszystko zrobi to surówka zdąży się przegryźć.
- Jak ziemniaki? Można wstawiać? - nalała tłuszczu na patelnię czekając na odpowiedź chłopaka.