Dom Khalida Grayter

[Erin Wyrm]

Nie przeszkadzał jej rozmiar domu czy tam pomieszczeń. Ona owszem mieszkała bardziej wystawnie... Na tyle, że może by się jakaś służba przydała.. Ale nie, nie wpuści nikogo losowego do domu. Usiadła w salonie i odłożyła obok torbę.
- Czarną herbatę poproszę. - Znów Pani. No cóż, nie będzie go zmuszać do zmiany. Czekając na niego rozejrzała się wokół. Półświadomie szukała wzrokiem kota, nadal ją ciągnęło do zwierząt.

[Khalid Grayter]

Skinął jej lekko głową. Wstawił wodę i przygotował szklankę, a w niej metalowe siteczko, do której wsypał trochę liści herbaty. W tym czasie na stolik położył talerzyk z ciastkami i doniósł osobny aby mogła sobie na niego odłożyć swoje, jeśli będzie chciała. Sam sobie przygotował kawę. Powinien ograniczyć jej ilości ale za bardzo ją lubił.
Rudi zaś jak to kot. Ukryty tak aby móc widzieć obca osobę ale ona nie widziała jego. No dobrze rozglądając się jednak, można było zaobserwować wielkie oczy, patrzące na nią zza szafki. Rudi jest młody i nie jest masywny to jeszcze wciska się w takie miejsca.
-Proszę- Postawił przygotowaną herbatę, oczywiście bez liści.

[Erin Wyrm]

Uśmiechnęła się na widok wlepionych w nią ślepi. Zaraz jednak odwróciła wzrok, by go niepotrzebnie nie stresować. Nie wiedziała czy lubi obcych i czy w ogóle zechce dzisiaj wyjść. Spojrzała na ciastka i siłą woli zmusiła się by jeszcze po nie nie sięgać. Słodkie zawsze ją kusiło, ale jeszcze nie teraz.
- Dziękuję. - Odezwała się gdy otrzymała herbatę. Zastanawiała się jak będą wyglądać te lekcje.
- Ile czasu przewidujesz na jedne zajęcia? - Nie chciała go sobą zamęczyć, dobrze wiedziała, że by potrafiła.

[Khalid Grayter]

Sam też usiadł.
-Dobre pytanie- Nie ukrywał, że nie wie. Nie wiedział jak te zajęcia będą szły i jakie będą efekty. Nie uważał siebie za dobrego nauczyciela. Nie uczył nikogo niczego. Nie miał doświadczenia w takich rzeczach.
-Nie wiem ile taka lekcja powinna zajmować czasu- Może zapyta ile ona da radę? Nie chciał za dużo na raz informacji przekazywać. Zdawał sobie sprawę, że może być to męczące.
Kot za to nadal siedział i nadal obserwował.

[Erin Wyrm]

Spodziewała się, ze coś sobie założył. Ona mogła ślęczeć nad nauką godzinami, o ile temat był ciekawy.
- Cóż, może więc potraktujemy te lekcje trochę testowo. Zobaczymy kiedy któreś z nas będzie miało dość. - Przekonają się też jak szybko będzie robić postępy, ale była zmotywowana.
- Nie chcę ci też zabierać całego dnia wolnego. - W końcu każdy miał swoje sprawy, a nawet jeśli nie miał nic w planach był to jego dzień wolny od pracy.

[Khalid Grayter]

Uznał, że taka próba może okazać się dobra.
-Dobra myśl, Pani- Skinął jej lekko głową. Zaraz potem poprawił sobie okulary.
-To od czego chce Pani zacząć?- Zapytał patrząc na nią. Chciał wiedzieć wszystko. By tego pewny, wiedzieć i umieć. Miał nadzieję, że będzie wstanie przekazać jej wiedzę prawidłowo i w sposób dla niech zrozumiały i przystępny. Za głupią ją nie uważał, wątpił raczej w swe zdolności nauczania.

[Erin Wyrm]

Zaśmiała się, już nie mogąc zignorować tego formalnego tonu.
- Wygodniej ci na Pan, Pani? - Nie wiedziała czy sam też chce by go w ten sposób tytułowała. Ona wolała raczej bezpośrednie zwroty, oszczędzało to czasu i nie trzeba było się martwić o pominięcie jakiegoś głupiego elementu konwersacji.
- Cóż, to ty jesteś tu nauczycielem. - Sięgnęła do torby i wyjęła jeden z dzienników zapisanych ich pismem. Dobrze, że pomyślała by go wziąć.
- Rozumiem ponad połowę tego, co jest tu zapisane. Nie znam jednak zbytnio wymowy. - Była to dość specyficzna sytuacja. Rozumiała znaczenie znaków, ale nie miała zupełnie pojęcia jak mówić. Zwykle to właśnie tego uczono się na początku.

[Khalid Grayter]

Pamiętał jak Ruda chciał przejść z tonu oficjalnego. Zgodził się na to.
-Przepraszam jeśli sprawia to Pani dyskomfort- On po prostu miał trudności w przejściu tak po prostu na "ty".
-Do mnie Pani może zwracać się jak tylko Pani wygodnie- W końcu on tego samego nie wymagał od innych- Z mojej strony cóż, lata nawyków robią swoje- W końcu nie wiązał się z nikim emocjonalnie czy w sposób koleżeński. Zawsze znajomości ograniczały się do pracy. Zaś do swego Pana nie mogły odzywać się bezpośrednio czy po imieniu.
-Wymowa- pomyślał jak to ugryźć- Niektóre symbole mogą oznaczać całe jedno słowo i czasem niektóre mogą brzmieć tak samo. Liczy się kontekst w jakim jest użyty- Wstał i podszedł do szafki aby przynieść pióro i zeszyt. Narysował dwa znaki- Oba wymawia się tak samo ale znaczą zupełnie co innego- Trochę tak jak z niektórymi językami.

[Erin Wyrm]

Pokręciła głową, nie chciała by tak to zrozumiał.
- W porządku, po prostu nie wiedziałam jak jest dla Ciebie wygodniej. Cóż, w takim razie ja może będę stosować obie formy zamiennie. Ty też nie krępuj się stosować mniej oficjalnej formy. - Nie chciała wywoływać dyskomfortu.
Słuchała go uważnie i zerkała na zapisane znaki. Jeden zdawało się kojarzyła, ale nie miała zupełnej pewności.
- Cóż, to nie taki znów wielki problem. W wielu językach jest jeszcze gorzej, bo i mówi i pisze się tak samo, a znaczenie zależy jedynie od kontekstu. - W jej języku też tak było, więc to nie będzie żadną przeszkodą.
- Ile znaków właściwe liczy wasz język? - To jak chiński, że właściwie nikt wszystkich i tak nie zna, czy jednak ta ilość jest bardziej racjonalna?

[Khalid Grayter]

-Rozumiem- Przytaknął jej lekko. Będzie próbował się przełamywać. Czas pokaże jak to wyjdzie w praktyce.
-"Nasz"... Zrodzonych z ognia wynosi około 100 znaków podstawowych i masę innych- No podstawowe i tak wystarczają aby się dogadać- Za to smoków jest prostszy i ma 34 znaki. Większość jednak ksiąg pisanych jest przez nas, smoki jeszcze rzadziej dzielą się wiedzą niż mój gatunek- W końcu oni są stworzeni do zbierani informacji a smoki to coś innego.
-Moja rasa lubuje się również w kodowaniu informacji w zwykłym języku, tak aby bez znajomości kontekstu uznać tekst za baśń czy tekst nie warty uwagi- Poprawił sobie okulary. Nie chciał niczego za bardzo zmieszać z czymś innym. Zdawał sobie sprawę, że chcąc przekazać informacje może zwyczajnie sam się pogubić w tym wszystkim. Nieumiejętność nauczania robiła swoje i trochę wywoływała niepewność u Khalida.