Brama Miasta

[Bjorn]

Słuchała w skupieniu.
-Mi tyle starczy- Podstawowe informacje są. Jeśli zaś sfora jest agresywna to sama pewnie wyjdzie im na przywitanie.
-Masz jakieś pytanie kalafiorku?- Tak.. pieszczotliwie określiła Mefa. Miała nadzieję, że zadanie nie zawalą i przynajmniej trochę ulżą miastu. No i nie chciałaby przynieść sobie wstydu. Nie szła na to zadanie jako strażnik, więc o status munduru się nie martwiła.

[Mephisto Kudo]

Ciekawe rzeczy nam opowiadał ten Łowczy i normalnie poczułem jak dostałem przypływu endomorfiny z radości. Co prawda, nie było wcale tak mało tych pasiaków co jeszcze bardziej mnie nakręciło do działania. Powinienem się się skupić, bo do roboty nie mogę pójść pół żywy. W warsztacie jest pełno roboty a nie zamierzam brać chorobowego czy zwolnienia.
Zaśmiałem się słysząc nową ksywkę - Nie, nie mam i ciekawie mnie nazwałaś. Tak zdrowo i świeżo - mówiłem rozbawiony, może to nie na miejscu ale no w sumie taki jestem.

[Los]

-Ode mnie to wszystko. Możecie przez wyrwę w parku zacząć iść i ich poszukiwać- Lekko skinął im głowa i wróciła pomieszczenia, z którego niedawno wyszedł. Miał trochę spraw na głowie, a skoro nie było pytań, uznał że nie będzie na tę chwile już potrzebny.

[Bjorn]

Skierowała znowu spojrzenie na Mephisto. Wzruszyła lekko ramionami.
-Jesteś zielony jak kalafior- Nie będzie tego ukrywać i nie dało się tego nie widzieć. Tak więc normalny też pewnie nie jest ale za to jest pocieszny.
-Dobra chodźmy zająć się tymi psami- Nie widziała sensu aby tak tutaj tkwić. Nie czekając na niego ruszyła.

[Mephisto Kudo]

Pomachałem mężczyźnie na do widzenia.
Przekrzywiłem głowę w stronę ramienia - Ale wiesz, że kalafior jest biały a brokuł zielony? - powiedziałem wesoło - Ale mogę być kalafiorem - wystawiłem do niej okejkę.
- Pewnie - nie protestowałem ruszając za kobietą. Dogoniłem ją na tyle aby iść równo z nią, założyłem ręce za głowę - Czym się zajmujesz na co dzień? - byłem ciekawy co może porabiać taka ślicznotka w tym mieście.

[Bjorn]

-co?- dopiero teraz do niej dotarło, że całkowicie pomyliła warzywa. Zaśmiałaś się i pokręciła lekko głową. Poklepała chłopaka po plecach.
- tak totalnie pomyliłam warzywa, wesoły z ciebie brokułek- po tym jak ją dogonił spojrzała ponownie na niego. Nie spodziewała się takiego pytania chociaż powinna. Nie wstydziła się tego czym się zajmowała.
- jestem strażnikiem miasta- nie znała jego relacji ze strażą. Ale jeśli mu to nie odpowiada Nie musi iść z nią na wyprawę. Jakoś sama spróbuję poradzić sobie z psami.

[Mephisto Kudo]

Zaśmiałem się patrząc na rozmówczyni, nie przeszkadzało mi że pomyliła warzywa bo bądź co bądź i tak mnie od niego nazwała. Uśmiechnąłem się szerzej - Lubię się śmiać i tak żyje się o wiele fajniej - rzuciłem wesoło maszerując przed siebie. Oczywiście nie tam gdzie mnie nogi poniosą bo mamy zadanie do wykonania to niech mnie niosą tam gdzie trzeba.
- Hymmm - zamyśliłem się dostając odpowiedź do Blondynki - Jak to jest? - zadałem pytanie a nim zdążyła mi odpowiedzieć dodałem - Straż ściąga do siebie same piękne kobiety a do mojej roboty żadna nie chce przyjść - pokręciłem kilka razy nosem. No mógłbym zgrywać nafochane dziecko ale może lepiej nie? Albo jeszcze niaczej, jeszcze nie, zaśmiałem się w duchu.

[Bjorn]

-Ciekawe podejście- Odpowiedziała idąc w stronę ulicy aby skierować się w kierunku parku.
-Yhym- Opowiedziała na jego narzekanie. Nie była to jakoś szczególnie wyczerpująca odpowiedź- Czym się zajmujesz?- W końcu skoro poruszył już tę kwestię, to niech się określi.

[Mephisto Kudo]

Uśmiechnąłem się szeroko - Też tak uważam - powiedziałem idąc we wskazane miejsce.
Nie musiałem się zastanawiać nad odpowiedzią - Mechanikiem - tak wiem, mechanik idący pozbyć się sfory psów nie wróży nic dobrego jeśli chodzi o pomoc. Jednakże mam albo nie mam asa w rękawie, zobaczymy. Jedyne czego nie chcę to wyjść na lamusa, który nie da sobie rady z psami. I tak, tak musze pamiętać o tym co mi wpajano za dzieciaka.
No i wyliśmy na ulice prowadzącą prosto do parku.

Zt x 2

[Bjorn]

-Obojętnie w której i może po 17?- zaproponowała. Może wtedy chłopak da kobiecie spokój. Nie widział z nim wspólnych tematów. Cieszyła się widząc, ze dochodzą już do bramy i jeszcze trochę i będzie miała wszystko z głowy. Chłopak był miły, nie mogła mu tego odebrać ale jakoś tak, troszkę ja męczył. Tak ciutke.