Jezioro

[Nari Orecev]

Dziewczyna zaśmiała się - Ale na pewno była pozytywnie zaskoczona - w sumie mało który chłopak potrafi robić takie rzeczy a do tego się nie wstydzić przy tym. Tak miała na myśli pewnego osobnika.
- Wow to na prawdę długo - Nari się lekko skrzywiła, na pewno to nie był lekki okres dla niego tym bardziej, że może za nią tęskni? Tego nie wiedziała - Przepraszam - powiedziała, bo jednak nie trafiła z wypowiedzią. Teraz się nieco przygasiła, nie wiedziała co powiedzieć aby nie pogorszyć sytuacji.

[Sylvan Vulkodlak]

Ach dobre czasy.
-Oj tak, wiesz ja to nie uważam, ze mam się czego jakoś bardzo wstydzić, ciałko miałem i mam dobre- No teraz lepsze tylko z lekkimi tam zadrapaniami i innymi takimi. szczegóły. Machnął dłonią.
-Nie masz za co przepraszać. Takie życie- No na to nic nie prowadzi, tęsknił za nią synem ale nie jest w stanie nic zrobić.

[Nari Orecev]

Spojrzała na niego weselej - Tego nie potwierdzę bo nie widziałam - pokazała mu język kiedy wspomniał o sowim ciele - A może pod tą koszulką kryje się wielki bęben - tego nie wiadomo. Możliwe, że Sylvan cały czas wciąga powietrze aby ukryć swoje niedoskonałości.
Mimo wszystko i tak było jej głupio za takie niezręczne pytanie. Czasem takich pytań się nie zadaje. Brak wyczucia to można jej zarzucić.

[Sylvan Vulkodlak]

Lekko uniósł brew.
-No to patrz- Nie krępował się bo czego miał? Zdjął koszulą aby pokazać, że nie ma bęben. Jeszcze nie, kto wie, może się rozleniwi i zacznie go hodować? Na razie wolał mieć jakaś kondycję, kto wie co przyniesie kolejny dzień?
-Myślę, że nie mam się czego wstydzić- dodał lekko szczerząc ząbki do niej

[Nari Orecev]

Zerknęła na niego a gdy ten ściągnął koszulę, próbowała ukryć swoje zdziwienie uśmiechem - No, no jak na dziadka to nawet, nawet - pokręciła ręką tak jakby pół na pół. No ona aż takich zarysów na brzuchu nie miała jak mężczyzna ale i ona swojego się nie wstydziła ale nie uznała za konieczne aby go teraz prezentować.
- A to na pewno nie implanty? - zaśmiała się mówiąc to, sama choć szczerze w to wątpiła ale dziwne różne rzeczy ludzie sobie robili - Albo może napompowane powietrzem? - uśmiech nie schodził jej z twarzy. Nie to że się z nim droczyła ale właśnie to robiła.

[Sylvan Vulkodlak]

-Pohamuj się, jak dobije 80 to pogadamy młoda damo- Rzekł niby to karząco.
-Implanty? no wiesz co? Jak nie wierzysz to dotknij- Dodał zawadiacko- No ja to słyszałem, ze ludzie co innego sobie pompują=- no ale nie ocenia. nie jego sprawa, on nie czul potrzeby aby robic cos takiego, bo po co?

[Nari Orecev]

Zrobiła wielkie oczy z iskierkami radości w nich - Oj przepraszam - wygięła usta w podkowę.
A co jej szkodzi, dotknęła torsu mężczyzny dokładnie go macając - Eee tam nie jestem przekonana czy to na pewno prawdziwe - ale nie przestała macać. Chociaż też nie wiedziała jakie są mieście gdy takie cośki ma się pod skórą. A gdy Sylvan znowu się odezwał spojrzała na niego - Ale co napompowane jak nie mięśnie? - zapytała przekrzywiając głowę. Próbowała się domyślić ale nic konkretnego jej nie przychodziło do głowy.

[Sylvan Vulkodlak]

-Oj tam oj tam- Zaśmiał się, dziewczyna była dość zabawna- No to ja nie wiem jakbym miał cię przekonać- Dodał i założył an siebie koszulkę.
-Oj jak nie wiesz to ja nie będę cię uświadamiać- A co, niech sobie sam pogłówkuje czy tam nawet poszuka informacji na ten temat. Przyjemnie na dworze, taka odskoczna od tematów nadmuchiwania innych. Zaśmiał się pod nosem.

[Nari Orecev]

Zaczęła już iść normalnie przykładając sobie palec do ust - Jak mnie przekonać? - pomyślała chwilę - A podniesie Pan tamten kamień? - wskazała na głazik wielkości do kolana. Nie wątpiła, że go podniesie ale czy on będzie chciał podjąć wyzwanie.
Złożyła ręce razem dając je w dół - Ładnie proszę - wyszczerzyła zęby aby jej jednak wytłumaczył o co chodzi z tym napompowaniem - Jest Pan dobrym nauczycielem chcącym się dzielić wiedzą - zatrzepotała oczkami. Nie wiedziała czy to podziała ale może jednak? Spróbować nie zaszkodzi.

[Sylvan Vulkodlak]

-A mogę cię zamiast kamienia?- Lekko uniósł brew patrząc na nią. No ale skierował się do kamulca. Zdjął koszule i zmienił się, zaraz potem podniósł kamień. W końcu nie mówiła, że nie może się zmieniać, nie? Ubranie mu się nie potargało. Lubił magię, która na to pozwalała. Położył głaz.
-Kiedyś to i magią władałem, nim ta zaczęła świrować w trakcie kataklizmu- Dodał wracając do ludzkiej formy.