Fenrir Labdakid
: pt lis 06, 2020 6:42 pm
Imię i nazwisko/pseudonim: Fenrir Labdakid
Data urodzenia: 06.09. 1963
Data przebudzenia/przemiany: 25.08.1966
Rasa: Wilkołak
Wygląd:
Dobrze zbudowany mężczyzna w doskonałej formie o wzroście 198 cm. Włosy czarne niczym smoła, przeważnie krótko ścięte. Rysy jego twarzy są twarde naznaczone przez los (kilka blizn), broda w stylu Van Dyke. Karnacje ma jak każdy Rosjanin. Oczy zaś noszą barwę szarą, pozbawioną wszelakich uczuć a wręcz wydają się puste, spojrzenie nieodgadnione.
Na dłoniach nosi rękawiczki bez palcowe na stałem do nich przytwierdzone, pod warstwą materiału znajdują się srebrne płytki. Na żądanie właściciela potrafią się przemienić w dodatkowe trzy pazury o długości 9cm. Podczas tej transformacji srebro wtapia się w ciało nosiciela zadając mu ból, jednakże nosząc je od wielu lat Fenrir uodpornił się na ten szlachetny metal.
Tatuaże:
Z lewej strony na szyi ma wytatuowane ognisko a z jego płomieni jest ukształtowana głowa wilka jakby wyjąca do księżyca. Niegdyś na prawej łopatce był tatuaż jednakże przez lata noszenia skazy zastąpiła go rozprzestrzeniając się na całą prawą rękę, większą połowę pleców jaki i klatki piersiowej. Po zdjęciu skazy znaki zostały, jedyne co się zmieniło to ich kolor z zieleni na niebieski. Na lewym ramieniu ma wytatuowany znak piętna.
Wilkołak.
Bestia mierząca prawie 2,6 metra wysokości co oddaje jej wadze 800kg. Porośnięta gęstym podwójnym futrem. Futro o barwie czarnej z kilkoma akcentami brązu na pysku i łapach. Mocno umięśnione kończyny, łapy wielkości głowy zwykłego śmiertelnika. Jednakże to nie przeszkadza w zwinności bestii.
Charakter:
Fenrir ma dość nietypowy charakter. Ma rozdwojenie jaźni, czasem potrafi zdołować człowieka ale kiedy trzeba, wyciągnie pomocną dłoń. Zazwyczaj jest poważny i rzadko ma dobry humor. Jego spojrzenie jest chłodne niczym lód. Osoby chcące mu zaimponować będą musiały się mocno wysilić aby dowieść swojej wartości. Jeśli chodzi o relacje z ludźmi to jak każdy ma swoich zwolenników jak i wrogów.
Historia:
Urodził się w Rosji a dokładniej w Vorkucie. Przebywał tam przez 11lat, jednakże później wędrował po Europie i Azji. Przeżył niesamowite przygody, był świadkiem niektórych wydarzeń albo ich przyczyną. W wieku 15 lat przybył do Hogwartu, lecz po roku opuścił mury szkoły. Musiał wyjaśnić pewną sprawę, która nadal zostaje dla niego zagadką. Przebywał tam dobre kilka lat, przypominał sobie ludzi których spotkał na swojej drodze i postanowił powrócić. Przed samym wyjazdem i powrotem do Londynu, przeżył szok z którego nie może się otrząsnąć, jednakże nie ujawnia tego światu. Po przybyciu do znanych mu stron rozpoczął trening aby stać się szybszy jak i silniejszy lecz nie wszystko idzie po jego myśli. Na swojej drodze spotyka piękna niewiastę, której powierzył swej serce. Niestety jego szczęście nie trwało długo, kobieta po urodzeniu wspólnego ich potomka miała do Fenrira wielki żal kiedy zniknął bez słowa wyjaśnienia podczas jej ciąży. Udało mu się jednak to wszystko naprawić i zaopiekować przez jakiś czas nimi lecz kolejnej obietnicy nie dotrzymał. Zabrał ich syna Dymitra aby mógł się sam nim opiekować jak i trenować oraz czuwać nad malucha przebudzeniem. Gdy syn już był dostatecznie duży trenował go jak i nie opuszczał sam się w treningach ponieważ chciał jak najlepiej chronić malca. Czasem udało mu się znaleźć kompana do wspólnych oraz wyczerpujących ćwiczeń a wtedy syn miał się przypatrywać aby na następny dzień chociaż trochę przećwiczyć to z nim. Niestety inne też okoliczności zmusiły ich aby opuścili znajome im strony gdzie skryli się w nieznanej obcym krainie.
Po wydarzeniach na zamku podczas ślubu jego starego Pana udało mu się uwolnić od skazy. Dzięki uzdrowieniu mógł w końcu zbiec z niewoli ratując schorowanych syna Vulkodlaka i Iseret. Przebył podróż z Zacharym zanosząc Wiktora i Wandę do niedźwiedzio-ludzi prosząc o pomoc. Ci wzięli pod opiekę chorych odsyłając ich po szamana od wilkołaków więc wyruszył ponownie szukając pomocy u Łowców. Fenrir nie zachował się grzecznie pod bramami Fortecy co spowodowało, że został ponownie wzięty do niewoli a co stało się Zachary nie specjalnie go obchodziło. Nie wie ile konkretnie spędził w więzieniu ale nie zaprzestawał w treningach, odżywiał się tym co dawali i pilnował dokładnie tego co się działo w podziemiach Łowców.
Pewnego dnie przyszła do niego kobieta na rozmowę, nie przebiegła pomyślnie dla żadnej ze stron. To tylko przedłużyło jego pobyt w zamknięciu. Po kolejnych dniach zamknięcia wilkołak dostał kolejną szansę na wydostanie się z celi, tym razem oboje poszli na pewne ustępstwa. Cenne informacje jakie przekazał pozwolił na wczesną interwencje w pewnym aspekcie życia niektórych istnień. Fenrir odzyskał wolność, niecałkowitą ale odzyskał. Przyłączył się do Łowców, z nimi trenował, pomagał w szkolnictwie. To posunięcie opłaciło mu się, dzięki temu uzyskał dostęp do zbrojowni, dostał pokój i odzyskał swoje rzeczy jak i w prezencie dano mu utracone oko sprzed lat. Kolejne misje, mniej znaczące polowania czy pomoc w wytwarzaniu skórzanych zbroi, pancerzy, przedmiotów itp. Przyniosło owoce, zaczął być rozpoznawalny już nie za swoje grzechy ale za postępowanie pomocne dla innych, w zasługach otrzymał gryfa na wychowanie.
Fenrir przez resztę miesięcy szkolił siebie i nowego towarzysza przy którym wiernie pomagał mu Grom.
Przyjaciele: Sylvan Vulkodlak
Wrogowie: Dariusz Wyrm
Rodzina: syn - Dymitr, córka - Matylda
Inne ciekawostki:
Data urodzenia: 06.09. 1963
Data przebudzenia/przemiany: 25.08.1966
Rasa: Wilkołak
Wygląd:
Dobrze zbudowany mężczyzna w doskonałej formie o wzroście 198 cm. Włosy czarne niczym smoła, przeważnie krótko ścięte. Rysy jego twarzy są twarde naznaczone przez los (kilka blizn), broda w stylu Van Dyke. Karnacje ma jak każdy Rosjanin. Oczy zaś noszą barwę szarą, pozbawioną wszelakich uczuć a wręcz wydają się puste, spojrzenie nieodgadnione.
Na dłoniach nosi rękawiczki bez palcowe na stałem do nich przytwierdzone, pod warstwą materiału znajdują się srebrne płytki. Na żądanie właściciela potrafią się przemienić w dodatkowe trzy pazury o długości 9cm. Podczas tej transformacji srebro wtapia się w ciało nosiciela zadając mu ból, jednakże nosząc je od wielu lat Fenrir uodpornił się na ten szlachetny metal.
Tatuaże:
Z lewej strony na szyi ma wytatuowane ognisko a z jego płomieni jest ukształtowana głowa wilka jakby wyjąca do księżyca. Niegdyś na prawej łopatce był tatuaż jednakże przez lata noszenia skazy zastąpiła go rozprzestrzeniając się na całą prawą rękę, większą połowę pleców jaki i klatki piersiowej. Po zdjęciu skazy znaki zostały, jedyne co się zmieniło to ich kolor z zieleni na niebieski. Na lewym ramieniu ma wytatuowany znak piętna.
Wilkołak.
Bestia mierząca prawie 2,6 metra wysokości co oddaje jej wadze 800kg. Porośnięta gęstym podwójnym futrem. Futro o barwie czarnej z kilkoma akcentami brązu na pysku i łapach. Mocno umięśnione kończyny, łapy wielkości głowy zwykłego śmiertelnika. Jednakże to nie przeszkadza w zwinności bestii.
Charakter:
Fenrir ma dość nietypowy charakter. Ma rozdwojenie jaźni, czasem potrafi zdołować człowieka ale kiedy trzeba, wyciągnie pomocną dłoń. Zazwyczaj jest poważny i rzadko ma dobry humor. Jego spojrzenie jest chłodne niczym lód. Osoby chcące mu zaimponować będą musiały się mocno wysilić aby dowieść swojej wartości. Jeśli chodzi o relacje z ludźmi to jak każdy ma swoich zwolenników jak i wrogów.
Historia:
Urodził się w Rosji a dokładniej w Vorkucie. Przebywał tam przez 11lat, jednakże później wędrował po Europie i Azji. Przeżył niesamowite przygody, był świadkiem niektórych wydarzeń albo ich przyczyną. W wieku 15 lat przybył do Hogwartu, lecz po roku opuścił mury szkoły. Musiał wyjaśnić pewną sprawę, która nadal zostaje dla niego zagadką. Przebywał tam dobre kilka lat, przypominał sobie ludzi których spotkał na swojej drodze i postanowił powrócić. Przed samym wyjazdem i powrotem do Londynu, przeżył szok z którego nie może się otrząsnąć, jednakże nie ujawnia tego światu. Po przybyciu do znanych mu stron rozpoczął trening aby stać się szybszy jak i silniejszy lecz nie wszystko idzie po jego myśli. Na swojej drodze spotyka piękna niewiastę, której powierzył swej serce. Niestety jego szczęście nie trwało długo, kobieta po urodzeniu wspólnego ich potomka miała do Fenrira wielki żal kiedy zniknął bez słowa wyjaśnienia podczas jej ciąży. Udało mu się jednak to wszystko naprawić i zaopiekować przez jakiś czas nimi lecz kolejnej obietnicy nie dotrzymał. Zabrał ich syna Dymitra aby mógł się sam nim opiekować jak i trenować oraz czuwać nad malucha przebudzeniem. Gdy syn już był dostatecznie duży trenował go jak i nie opuszczał sam się w treningach ponieważ chciał jak najlepiej chronić malca. Czasem udało mu się znaleźć kompana do wspólnych oraz wyczerpujących ćwiczeń a wtedy syn miał się przypatrywać aby na następny dzień chociaż trochę przećwiczyć to z nim. Niestety inne też okoliczności zmusiły ich aby opuścili znajome im strony gdzie skryli się w nieznanej obcym krainie.
Po wydarzeniach na zamku podczas ślubu jego starego Pana udało mu się uwolnić od skazy. Dzięki uzdrowieniu mógł w końcu zbiec z niewoli ratując schorowanych syna Vulkodlaka i Iseret. Przebył podróż z Zacharym zanosząc Wiktora i Wandę do niedźwiedzio-ludzi prosząc o pomoc. Ci wzięli pod opiekę chorych odsyłając ich po szamana od wilkołaków więc wyruszył ponownie szukając pomocy u Łowców. Fenrir nie zachował się grzecznie pod bramami Fortecy co spowodowało, że został ponownie wzięty do niewoli a co stało się Zachary nie specjalnie go obchodziło. Nie wie ile konkretnie spędził w więzieniu ale nie zaprzestawał w treningach, odżywiał się tym co dawali i pilnował dokładnie tego co się działo w podziemiach Łowców.
Pewnego dnie przyszła do niego kobieta na rozmowę, nie przebiegła pomyślnie dla żadnej ze stron. To tylko przedłużyło jego pobyt w zamknięciu. Po kolejnych dniach zamknięcia wilkołak dostał kolejną szansę na wydostanie się z celi, tym razem oboje poszli na pewne ustępstwa. Cenne informacje jakie przekazał pozwolił na wczesną interwencje w pewnym aspekcie życia niektórych istnień. Fenrir odzyskał wolność, niecałkowitą ale odzyskał. Przyłączył się do Łowców, z nimi trenował, pomagał w szkolnictwie. To posunięcie opłaciło mu się, dzięki temu uzyskał dostęp do zbrojowni, dostał pokój i odzyskał swoje rzeczy jak i w prezencie dano mu utracone oko sprzed lat. Kolejne misje, mniej znaczące polowania czy pomoc w wytwarzaniu skórzanych zbroi, pancerzy, przedmiotów itp. Przyniosło owoce, zaczął być rozpoznawalny już nie za swoje grzechy ale za postępowanie pomocne dla innych, w zasługach otrzymał gryfa na wychowanie.
Fenrir przez resztę miesięcy szkolił siebie i nowego towarzysza przy którym wiernie pomagał mu Grom.
Przyjaciele: Sylvan Vulkodlak
Wrogowie: Dariusz Wyrm
Rodzina: syn - Dymitr, córka - Matylda
Inne ciekawostki: