Wizard's World

No i nie zostanie, zdecydowanie się tego spodziewała. Nawet nie zrobiło jej się przykro, chyba porzuciła już jakiekolwiek oczekiwania i nadzieje. Pożegnała go skinieniem głowy i ruszyła do środka. Odkluczyła drzwi, zostawiła buty w przedsionku i skierowała się do salonu gdzie otworzyła taras. Wyciągnęła z szafki, zakupione jakiś czas temu, fajki i usiadła na tarasie. U nóg położył jej się Perrito. Pogłaskała staruszka i odpaliła papierosa.

Powinna się już zbierać do Fena, nawet założyła już buty i stała. Po dwóch czy trzech minutach usiadła na stopniu i ukryła twarz w dłoniach. Bała się iść. Nie chciała rozmawiać z Sylem. Minęły kolejne dwie, później pięć, piętnaście. Kopnęła wściekła w ścianę. Zachowywała się jak dziecko, a obiecała sobie więcej tego nie robić. Wstała i wyszła z domu.

//zt

Stanęła przed domem, ile jej nie było? Nie miała pojęcia, ale zdecydowanie długo, patrząc po dzikim ogrodzie. I tak utrzymywała go w półdzikiej formie, ale teraz... Teraz to była azjatycka dżungla. Sięgnęła do torby, klucz wciąż tam był. Podeszła do drzwi i otworzyła je drżącymi rękami. W środku nie było tak źle, syf, kurz, pajęczyny, ale wszystko stało na swoim miejscu.
Pod skórą ją swędziało. Chciała wrócić do wilczej formy, w tej było jej... nienaturalnie. Ale nie mogła, trzeba było tu ogarnąć. Z gardła wyrwał jej się warkot, tak zwierzęcy, że aż spojrzała na swoje dłonie, czy aby jednak nie zaczęła przemieniać się nieświadomie. Zrzuciła sukienkę i walnęła ją w kąt przy drzwiach wejściowych. Drażniła ją, drapała.
Czas na porządki. Ogród mógł poczekać do jutra, najpierw dom. Chwyciła za ścierkę i zaczęła sprzątanie. Zebrała pajęczyny, wypuściła większość pająków i innych wielonogów. Po jakimś czasie poczuła, że zaczyna wchodzić w znany sobie schemat i nagle szło jakoś łatwiej. Spędziła cały dzień na sprzątaniu, mieszkanie lśniło. Wciągnęła wysuszony futon do mieszkania i rzuciła się na niego. Nie miała siły.

Leżała zmęczona na futonie, ale była z siebie dumna. Dorobiła się kilku drobnych ran i zadrapań do kolekcji, bolały ja nogi i ramiona, ale mieszkanie wyglądało jakby była tu przez ten ostatni czas i wciąż tak pedantycznie dbała o porządek. Przewróciła się na plecy i przekręciła głowę, by spojrzeć na wbudowane w ścianę szafy. Właściwe było nawet czyściej niż przed jej zniknięciem, bo wysprzątała każdą z półeczek, szufladek... Nawet odnalazła pas obi, który myślała, że zgubiła dawno temu.
Uniósła brew słysząc pukanie. Kto mógł wiedzieć, że jest w domu? Przecież tyle czasu stał pusty, a z zewnątrz jeszcze nic nie robiła, więc nadal wyglądał na opuszczony. Niewiele myśląc podniosła się i ruszyła do drzwi, zapominając o ubraniach. Sukienkę rzuconą pod drzwi już sprzątnęła. Podczas sprzątania nawet chciała narzucić na siebie jakieś spodnie, ale czuła się w nich dziwnie, musiała na nowo przywyc do noszenia ubrań.
Chwyciła za klamkę i otworzyła drzwi. Zatkało ją na widok osoby stojącej na progu. Tak dawno go nie widziała i rozstali się w taki sposób... Nie bardzo wiedziała jak powinna się zachować.
- Ja... Wejdź proszę. - Zastrzygła wilczym uchem i cofnęła się o krok by go wpuścić.

Spojrzała na wręczane kwiaty i uśmiechnęła się szeroko. Pamiętał. Przyjęła bukiet nim się cofnęła.
- Dziękuję, są piękne - Gdy wszedł, odwróciła się, by pójść po wazon. Zatrzymała się zaskoczona i spojrzała na swoje ramiona, przykryte koszulą. Dopiero wtedy zorientowała się, że przywitała go zupełnie naga. Oblała się rumieńcem, ale nie uciekła, jak zrobiłaby to kiedyś. Ufała mu, a też coś się zmieniło w jej myśleniu.
- Wybacz, przyzwyczajenie. Strasznie źle czuje się teraz w ubraniach. - Wiedziała, że musi się na nowo nauczyć w nich funkcjonować, w lesie to zupełnie inna sprawa. Zniknęła za drzwiami kuchni i wróciła po chwili z kwiatami w wazonie.
- Chodź, zaraz zaparzę herbaty. Niestety nie mam nic do jedzenia. - Wyrzuciła wszytsko co zaleaglo w kuchni, całe zapasy się zepsuły.
Ruszyła do salonu, gdzie odstawiła kwiaty na szafkę. Musiała też coś na siebie narzucić, nie wypadało tak siedzieć, choć wiedziała, że przy nim nie musi się o to martwić.
Gdy usiadł w salonie, znów na chwilę zniknęła. Nastawiła wodę, przygotowała czarki i dzbanek. Przeszła znów przez salon i wyszła na taras, gdzie rozstawiła pierwsze pranie. Sprawdziła sukienki, te miały szanse wyschnąć. Zgarnęła jedną, te najcieńszą, bo reszta wciąż była wilgotna i ubrała. Ponownie przemknęła obok i zaraz pojawiła się z gotową herbatą.

Ogarnęła wszystko wokół i dopiero usiadła. Poruszyła ramionami i zirytowanym ruchem przesunęła ramiaczko sukienki. Strasznie jej było niewygodnie, ale jej poczucie tatktu nadal było silne.
- W porządku, tak naprawdę dużo lepiej... Słuchaj... - Przygryzła wargę zdenerwowana. Sporo myślała o tym co się działo przed jej ucieczką i nie była z siebie dumna.
- Przepraszam cie za to szczeniackie zachowanie, głupio mi. - Zależało jej na nim, starała się to okazać, ale zdecydowanie nie tak jak powinna. Później jeszcze ta ucieczka. Nie panowała wtedy nad sobą, owszem nadal miała do niego żal o to jak się zachował, ale to wcale nie tłumaczyło jej totalnie nieodpowiedzialnych działań.
Sięgnęła po dzbanek i nalała im herbaty. Chwyciła czarkę i uniósła ją do ust. Tak długo nie piła herbaty, nadal był jej to ulubiony napój.