Dom Nari i Mortena

[Takaro]

Stał tak i nic nie robił, dopiero po kolejnej komendzie zrobił to i nawet przemienił się na powrót do swojej ludzkiej formy. Kurzu było pełno i blondyn uświadamiał sobie, ze go trochę za bardzo poniosło. No a teraz zapewne będzie czekał go za to kara. Nie patrzył się na nią, wzrok miał spuszczony. Wewnętrznie miał obawy, które zewnętrznie jeszcze nie manifestowały. Powinien coś zrobić i cos powiedzieć. Nie miał jednak słów na swoje zachowanie. Ukląkł na kolana przed nią.
-Ja.. przepraszam- Wydukał nie za głośno.

[Nari Orecev]

Uniosła jedną brew - Przestań i rusz dupę aby to posprzątać. Zrobisz to sam - powiedziała obojętnym głosem. Zeszła tylko po to aby otworzyć okno i przewietrzyć dom. Kurzu było wszędzie pełno nie licząc już porozwalanych mebli. Nie rozglądała się i tak by nic nie zauważyła, zatrzymała się nieopodal chłopaka - Jak nie chcesz rozmawiać, uczyć się czy przyjmować pewne rzeczy do świadomość, rozumiem nie będę się narzucać - co prawda ostatnie słowa jakie wypowiadały był gość gwałtowne zaś ona teraz była spokojna. W porównaniu niedawnej postawy mogłaby zabić tym spokojem.

[Takaro]

Wstał i nic jej nie powiedział. Co miał jej mówić? Nie rozumiał ostatnich sytuacji, a tym bardziej tej z rana. Nie potrafił tego zrozumieć. Zabrał się za zbieranie najpierw większych kawałków czy to ściany czy innych rzeczy aby potem je postanowić w jedno miejsce. Jak pozbiera wszystko to zapakuje do czegoś i wyniesie.. No chyba, ze nie będzie miał do czego, to wyniesie inaczej, rękoma. Będzie to ciut dłużej ale da się.

[Nari Orecev]

Chwilę obserwowała czynności Blondyna w ostateczności udała się na górę. Dopiero jak zamknęła pokój zgięła się czują ból po krześle nie był dość upierdliwy ale nieprzyjemny. Podeszła do biurka opierając o niego głowę, była w tej pozycji do momentu zadzwonienia budzika oznajmiającego wyjście do pracy. Przekręciła głowę chwilę się na niego patrząc, podniosła się idąc do łazienki i obmyła się z kurzy. Wzięła to co miała schodząc na dół - Idę do pracy - oznajmiła zakładając buty.

[Takaro]

To już ta pora? Spojrzał na nią kiedy to dalej sprzątał.
-A co ze mną?- Zwykle brał go ze sobą, a teraz to brzmiało tak jakby nie zamierzała tego zrobić. Domyślał się odpowiedzi ale jednak zapytał. Mimo to wrócił do porządków.

[Nari Orecev]

Powinna go zostawić i dać mu nauczkę, że nie wszystko się wybacza - Jak się wyrobisz w 10 minut z myciem to możesz iść - rzuciła przerzucając torbę przez ramię. Do kuchni nie wchodziła, nie chciała wiedzieć w jakim jest stanie. Patrząc na pokój aż wzbierała w niej złość, wzięła głębszy oddech powoli wypuszczając powietrze. Czekała na odpowiedź chłopaka sprawdzając czas na zegarku, mogła zaczekać.

[Takaro]

Czyli jednak nie ma nic przeciwko? Zaskoczyła go. Był pewny, że ta go zostawi i nie pozwoli mu iść z nią. Od razu udał się na górę i szybko się ogarnął. Nawet wziął szybki prysznic i ubrał się całkiem stosownie.
-Jestem- Rzucił kiedy zbiegł na dół.

[Nari Orecev]

Podążyła wzrokiem za chłopakiem kiedy udał się na górę i prawie oparła się o ścianę ale ostatecznie tego nie zrobiła. Nie chciała ryzykować, że się zakurzy od niej. Przyglądała się uważnie dziurom w niej zastanawiając się ile wyniesie ją zreperowanie tych wszystkich szkód i najlepiej przed jakąkolwiek wizytą właściciela. Westchnęła zapisując w notatniku co zostało zniszczone, najwyżej po pracy przejdzie się po sklepach posprawdzać ceny.
Widząc gotowego Blondyna skinęła mu głową otwierając drzwi, poczekała aż wyjdzie i zamknęła dom - Przypomnij mi aby Ci dorobiła klucze - rzuciła ruszając przed siebie.

Z/t

[Takaro]

-Nie mów mi jak mam żyć.. pani- Rzucił a potem poszedł po te sztućce tylko gdzie to teraz się walają.. Hm... Dobra ma. Przyniósł i wręczył je rudej. On sam moze był głodny ale nie dawał takiego sygnału. Sam nie brał nic do jedzenia i po prostu pozwolił sobie na położenie się na ziemi obok niej.

[Nari Orecev]

Uniosła jedną brew słysząc jego odpowiedź, próbowała powstrzymać uśmiech przez co uniosła tylko jeden kącik ust. Nie wyszło jej bycie obojętną, wzięła sztućce patrząc się co on robi - Podnoś dupę, zjemy w pokoju - nie miała ochoty siedzieć na ziemi. Zostawiła jedzenie na biurku i ruszyła do łazienki obmyć widelce. Jak wróciła wzięła swoją porcję zastawiając jeden widelec dla chłopaka. Usiadła na łóżku - Tam masz swoje - wskazała widelcem na biurko. Zaczęła jeść.