Dom Nari i Mortena

[Takaro]

Spojrzał za nia w milczeniu. Znowu zrobił coś nie tak. Nie mówił jednak niczego i leżał dalej. Chwycił koc i przeniósł się na podłogę. Nie wiedział co powinien w takiej sytuacji robić. Leżeć i czekać, coś zrobić. No nie umiał podjąć decyzji. Skoro jednak sobie poszła to musiał zrobić coś nie tak.

[Nari Orecev]

Nie wiedziała ile siedział tak pod tą wodę ale na pewno była zmarznięta. Kiedy zaczęła kichać podniosła się wyłączając wodę i trzęsąc się z zimna. Wytarła się kichając, założyła koszulkę i pocierając ramiona wróciła do pokoju. Zdziwiła się widząc chłopaka na podłodze.
Położyła się do łóżka opatulając się w kołdrę - Co tak le.. le... leżysz - kichnęła kończąc ostatnie słowo. Przegięła z tym siedzeniem pod lodowatą wodą. Miała wrażenie, że mogła sobie coś odmrozić ale dzięki temu mogła nabrać jaśniejszych myśli.

[Takaro]

Nie uniósł głowy kiedy ta wróciła ale dało się czuć od niej chłód.
-Umieram- Powiedział leżąc dalej i w obecnej chwili sie nie ruszając, tylko rozmyślając trochę. Nie umiał określić tego co robił nie tak. Nie licząc ranka ale no. No co nie tak z nim jest no. Poszła tka bez słowa i w ogóle...

[Nari Orecev]

Pociągnęła nosem kuląc się jeszcze bardziej pod kołdrą - Dlaczego? - tak bardzo się wysiliła na pytanie. Na chwilę obecną chciała się rozgrzać ale leżenie w miejscu nie pomagało. Kichnęła ponownie.
Nie zdawała sobie sprawy, że to przez nią chłopak leży na ziemi i się zastanawia co się właśnie stało. Przez myśl powinno jej przejść czy nie robi mu większej krzywdy niż to co już przeżył.

[Takaro]

-Bo zrobiłem znowu coś złego i nie tak- Tak to uważał. Nie umiał wywnioskować co ale miał takie odczucie. W końcu poszła od tak do tej łazienki i znikał tam na tka długo.
-Ja już nie będę tak- Nie wie jak ale no postara się nie robić to co zrobił jeśli sie dowie co takiego zrobił bo to było trudne.

[Nari Orecev]

Trzęsła się z zimna powoli mniej kichając - Nic złe..złe..złego - powstrzymała kichnięcie - Nie zrobiłeś, to moja wina bo nie potrafię się o.. o... ogranąć - teraz już kichnęła, wyciągnęła rękę po chusteczkę a później wysmarkała nos. Przesadziła z tym prysznicem - I z tego co widzę bardziej Cię krzywdzę niż ktoś inny - pociągnęła nosem, mniej więcej może się domyślać co przeżywał u innych właścicieli ale nie wie jak bardzo tam cierpiał mentalnie tak jak ona go teraz każe.
Zamknęła oczy a łzy same napłynęły do nich - Nic złego nie zrobiłeś - lekko załamał się jej głos, próbowała odgonić łzy. Obiecała sobie, że nie będzie już płakała.

[Takaro]

Słuchał ją ale nie rozumiał. Próbował to zrobić ale było mu ciężko. Za dużo informacji inni takich rzeczy. Jak on ma to ogarnąć. Przemienił się w swoją kudłatą postać i bez słowa wlazł an łóżko, zostawi więcej swoich kłaków. Objął ją i nic nie mówił. Jest jej zimno, a on jest ciepłym futerkiem. Nie uważał aby go krzywdziła bo przecież nie uderzyła go ani nic z takich rzeczy.

[Nari Orecev]

Ogarniały ją coraz większe wyrzuty odnośnie chłopaka a to jak się nie odzywał potęgowało to wszystko. Nie dość, że nie potrafiła sama mu sprecyzować nic gdy chciała coś wyjaśnić. To jeszcze zachowywała się jak się zachowywała, do tego wyłupiła się jak dziecko siedząc tak długo pod prysznicem. Kichanie ustępowało ale dość powoli, mówiła do siebie pod nosem "Odejdźcie" chcąc odgonić łzy.
Wszystko jednak runęło kiedy Takaro ją objął, rozpłakała się wtulając. Czuła się głupio uzewnętrzniając aż takie emocje do tego się trzęsąc z zimna. Po prostu wszystko co się na kumulowało wypłynęło, mówiła na przemian dziękuję i przepraszam.

[Takaro]

On milczał ale obejmował ją. Jeśli jego pani tego potrzebuje to on powinien tutaj być i sprawić by poczuła się lepiej.
-Po to tu jestem- Rzekł do niej, nie miał oschłego tonu ale to Takaro. Mało wylewny typek z natury. nie bywał w takich sytuacjach. Było to coś nie typowego ale wiedział, ze taka jego rola i tyle. Liznął ją po policzku. nie delikatnie i czule, raczej tak trochę chamsko jak krowa.

[Nari Orecev]

Podświadomie wiedziała, że znaczenie tych słów mając całkowicie inne. On z obowiązku bycia posłusznym a ona z bardziej rodzinnej strony.
Próbowała powstrzymać łzy, tak nie powinno być. Mówiła sobie tyle razy, że ma nie dopuszczać do takich sytuacji. Pierwszy raz obiecała to sobie kiedy Heliona przez nią został dotkliwie pobity przez strażników. I dzisiaj znowu.
Czując ciepło płynące do Takaro powoli się uspakajała albo łzy jej się skończyły. Pociągnęła nosem szukając ręką chusteczki, gdy ją znalazła wysmarkała nos. Chociaż miała już ciepły futrzany kocyk ciało dziewczyny zbyt opornie przyjmowało pomoc.