Wizard's World

Nie oponowała gdy okrywał ją dodatkowym płaszczem. Uśmiechnęła się do niego.
- Dziękuję. - Naciągnęła nakrycie mocniej i znów kichnęła.
- No raczej średnio... Nie wypominaj, wiem, że to było idiotyczne. - Opuściła głowę i westchnęła. Nie wiedziała co jej wtedy wpadło do tego zapitego łba. Zwykle po alkoholu zachowywała się bardziej racjonalnie, choć tym razem narzuciła też niezłe tempo.
- Nie. Wczoraj ogarnęłam wszystkie zgłoszenia, ale nie ma szans, że znów się coś nie pojawi. - Codziennie spływały zgłoszenia o mniejszych kradzieżach czy bójkach, napewno dzisiejszy dzień nie będzie inny.

No sama, sama. Doskonale zdawała sobie sprawę, że zachowała się zupełnie nieodpowiedzialnie. Później jeszcze poszła do niego, ale końcowo tego nie żałowała. Nadal czuła się trochę głupio, ale była mu wdzięczna za pomoc.
- No co ty. Daj spokój. Poradzę sobie, nie mam nawet gorączki. - Miała mu przysporzyć jeszcze więcej problemów? Potem papiery będą albo leżeć, albo sam będzie się musiał wszystkim zająć.
- Nikogo nie zarażę. Jeśli będę się źle czuła, wrócę do domu wcześniej. - Nie zamierzała tak łatwo dać się odesłać. Nawet jego postawa jej nie zniechęcała. Często tak zmieniał nastawienie gdy rozmawiali publicznie.

I tyle z dyskusji. Zatrzymała się na torsie Fena, odbijając się od niego. Fuknęła wściekle, ale nim do końca jej to wyszło, znów kichnęła. Tak jakby jej organizm chciał zgodzić się z wilkołakiem, nawet jeśli ona miała inne zdanie.
- Tylko dzisiaj. - Wyburczała z niezadowoloną miną. - Do jutra. - Pomachała mu jeszcze na pożegnanie i poczekała aż zniknie za zakrętem. Sama zrezygnowana ruszyła do domu.

//zt

O tej porze roku stawało się bardzo szybko ciemno i tak było też tego dnia. Dlatego Morten starał się jak najszybciej oddalić od miejsca pracy. Niby to, że był wilkołakiem nie było żadną tajemnicą i niektórzy z klubu o tym wiedzieli ale jednak wolał nie ryzykować, że w jakiejś nagłej furii tam wpadnie i zrobi rozrubę. Niby coraz bardziej potrafił się kontrolować po przemianie ale wiadomo, czasem wystarczył mały impuls by wszystko zaprzepaścić. Zwłaszcza kiedy było się rozdrażnionym a on dzisiaj taki był. Oczywiście uczucie mu towarzyszące nie było tak silne jak podczas nowiu ale nie zmieniało to faktu kiedy myślał, że nie czuł się komfortowo. Aczkolwiek kiedy stawało się to irytujące, zza chmur wynurzył się księżyc w całej swej okazałości. Co za tym szło nastąpiło to co w jakimś stopniu dało upust ciśnieniu jakie w nim rosło. Owszem, jak o zwykle ból towarzyszący przemianie był nieprzyjemny ale chyba z każdym kolejnym razem było jakoś łatwiej. Mięśnie, kości i ostatecznie cały organizm wszystko to musiało wypracować swój schemat a kiedy to się udawało było nawet znośnie. Dlatego też teraz po dosłownie chwili spędzonej na dziwnym wyginaniu ciała a wręcz może nawet jego łamaniu, zamiast człowieka Morten stał się wilkołakiem o czym też dał znać głośnym rykiem. Po co tak to zakomunikował? Chyba sam się nad tym nie zastanowił bo po prostu pobiegł przed siebie.

/zt

Nari przemierzała uliczki między budynkami poprawiając torbę na ramieniu, humor dopisywał dziewczynie. Świat wciąż był rozmazany a kontury mało ostre dlatego odbijała się od rzeczy na chodniku. Czy to śmietnik czy wystająca krawędź budynku. Odhaczyła się o jakąś skrzynkę upadając na kolana, nie poczuła bólu podniosła się idąc dalej przed siebie.
Myśli krążyły kobiecie wokół domu i tam powoli zaczęła zmierzać.

Wyszedł, chłód panował wszędzie dookoła i to nie zachęcało do spacerów. Nosiło go i chciał, bardzo chciał narkotyków ale obiecał Mefowi. Czuł sie przez to strasznie rozbity. Nie chciał wchodzić w to głębiej ale z drugiej stony tak bardzo to mu w głowie krążyło, tka bardzo podświadomie tego chciał, tak bardzo jak jednej innej rzeczy. Przeklną pod nosem do siebie, za to Jaki jest głupi. Ma tyle lat a nie potrafi zachować się jak facet. Obiecał i chciał dotrzymać słowa ale... Nie potrafił. Nie umiał się przeciwstawić temu. Zaczął krążyć po uliczkach, w których wiedział, ze ktoś gdzieś będzie. Zawsze ktoś gdzieś jest. A Heliona znali, może nie jakoś bardzo ale jednak z widzenia na pewno. Podszedł do blondyna jeden ze sprzedawców. Oboje oddalili się w bardziej ustronne miejsce. Blondyn zakupił jakies tabsy. nie chciał niczego w płynie a ni proszków. Od razu łyknął wszystko co miał i popił wodą... No która dął mu diler. Na pewno to tylko woda. Zaraz po tym oboje poszli gdzieś przed siebie. Blondyn od razu poczuł się lepiej, jakoś tak lżej. No i przyjemniej i lekko i nikt nic nie mówił do niego, nawet nie odczuwał bólu, mimo że mu tatuaże sie zaczęły odzywać. Śmiał sie pod nosem i podziwiał piękno tej nocy.