Wizard's World

Ani drgnęła. Każdy ruch mógł zostać źle odczytany, więc po prostu zatrzymała się i czekała aż stworzenie uzna ją za nic groźnego. Pomógł Feniek, nie żeby się zdziwiła. Zrobiła jeszcze krok ale nie całkiem do przodu, tak bardziej pod skosem, by częściowo stać za jego ramieniem. Ona czuła się trochę swobodniej, a i stworzonko miało między nimi kogoś komu ufało. Nie mogła się powstrzymać i zaśmiała się na glos widząc całe zajście. Jak piesek, przeurocze.
- Długo jest z tobą? - Nie potrafiła określić jego wieku, nie znała się na tych stworzeniach.

Oh, co to się dzieje? Uśmiechnęła się najpierw szeroko, choć może odrobinkę nerwowo gdy tak się w nią wgapił. Cudo, groźne, ale cudo. Cofnęła się o krok wystraszona, nie bardzo rozumiejąc reakcję stworzenia. Nic przecież nie zrobiła. Nie była jednak w stanie daleko uciec, bo zaraz ptak pokonał przeszkodę jaką był Fenek i wbił się w nią dziobem. Może nie zrobił tego bardzo mocno, w końcu chciał się przytulić, ale rozpęd po przepychaniu swoje zrobił. Poczuła jak od tego całe powietrze z płuc uleciało i zakaszlała kilka razy, próbując uzupełnić jakoś braki tlenu i złagodzić ból w klatce piersiowej. Nic więcej jednak się nie działo. Wisiała sobie wtulona w stworzonko i już. Odepchnęła się tak by sięgnąć stopami ziemi i ułożyła dłoń na dziobie ptaka. Nic się nie działo... Dopiero teraz dostrzegła czerwony kolor kątem oka. Kwiat trochę zsunął się na włosach przy tym nagłym locie w górę. Westchnęła i zaśmiała się delikatnie gładząc przy tym stworzenie.
- No ładnie. Też mi się bardzo podobasz. Ale wiesz, tobie zaraz minie. - Cóż, to pocieszy się tą chwila. Z tym, że Fenkowi chyba trzeba to wytłumaczyć. Spojrzała na niego, jednocześnie poprawiając kwiat, tak by dobrze się trzymał.
- Zabrzmi to głupio, ale to wina kwiatka. Ludziom przechodzi po godzinie, no mniej więcej. - Zależało od tego czy podtrzymuje się ten romantyczny nastrój, bo wtedy można było to przedłużyć bez ponownego podtykania roślinki pod nos.
- Nie miałam pojęcia, że na inne stworzenia też działa, ale przypuszczam, że u niego będzie to trwało sporo krócej. - W końcu ilość przyjęta taka sama, a wielkość stworzenia dużo większa.

Czuła, że będzie trzeba to lepiej wytłumaczyć. Spojrzała na ptaka i poklepała go po łebku.
- Jego zapach sprawia, że mężczyźni... no wiem, że mężczyźni, kobiety w sumie pewnie też... w każdym razie, wpadają w coś w rodzaju romantycznego nastroju w stosunku do mnie... Ten efekt mija, choć nie działa to tak, jakby się nagle obudzili, bo niby pamiętają wszystko i nie wydaje im się dziwne ich zachowanie. - Nie miał on stałych efektów, choć może kto wie, czy po wyjściu z tego stanu nie stawała się dla nich bardziej atrakcyjna czy coś. Nie używała tego cuda raczej. Dziś go wyjęła z myślą o tym, że po Fenka przysłali, jednego, co najwyżej dwóch strażników. Wtedy łatwo byłoby sobie z nimi poradzić.
Położyła dłoń trochę nad oczami stworzenia i przejechała nią do tyłu aż na szyję. Zabrała rękę i powtórzyła działanie. Jej się ta sytuacja podobała, choć wolałaby by polubił ją w naturalny sposób.

- Przecież nie celowo. - Cała się skuliła. Nie chciała go zdenerwować, nawet nie chciała by Grom powąchał tego kwiatka.
- Właściwie prawie nigdy... Jak po ciebie przyszli to był chyba trzeci raz... faceci potrafią się po tym zrobić bardzo nachalni... - A ona przy takich potrafiła dostać mentalnego zawału. Z resztą powody były Fenkowi znane, choć wątpiła by potrafił zrozumieć jej strach.
- Z resztą nie potrzebuję wszechstronnego adorowania. - Odsunęła się o krok gdy podszedł. Może powinna po prostu pójść? Pchana tą myślą wycofała się aż pod ścianę budynku, nie bardzo wiedziała co ze sobą zrobić. Przecież nie chciała źle.

- To nie jego wina, tylko moja. - W końcu normalnie by się tak nie zachowywał. Na słowa skierowane do niej tylko pokiwała głową. No tylko gdzie ma to schować? Nic ze sobą nie miała. Odwróciła się i zniknęła na chwilę w stajni. Zajrzała do szaf i wygrzebała stamtąd jakąś czystą ścierkę i rzemyk albo sznurek. Zawinęła kwiat w materiał tworząc coś w rodzaju prowizorycznej sakwy, przewiązała ją sznurkiem i włożyła go w szlufki sukienki. Sprawdziła czy się trzyma i z taką na szybko stworzoną torba wróciła przed stajnię. Została pod ścianą siadając sobie tam. Podciągnęła kolana pod brodę i tylko obserwowała co się dzieje.