Wizard's World

Otworzyła szerzej ślepia, widząc jego łapy. One płonęły!? Trochę za późno by się wycofać, jednak w zwarciu i bez ognia nie miała większych szans. Biegła jednak dalej. Była przygotowana na pierwszy coś, uniosła ręce tak jak jej pokazał. Gorzej jeśli nie uda jej się go wyminąć i trafi ją więcej niż raz. Chciała odeprzeć pierwszy atak i nachylić się by przeskoczyć obok niego. Była od niego zdecydowanie niższa, nawet w tej formie, o tyle, że nawet dałaby rade przebiec mu pod ramieniem. Planowała po znalezieniu się za jego plecami po prostu się od nich odbić i ruszyć dalej. Ale czy wyjdzie? W razie czego będzie unikać jego ataków i szukać sposobu na wyminiecie go.

Warknęła, ale nie cofnęła się. Nie bała się bólu, gorsze rzeczy już przeżyła, niż jakieś tam drobne poparzenie, o czym świadczyły blizny, niektóre widoczne nawet w tej porytej futrem formie. Już nawet myślała, że jej się uda, ale wilkołak szybko zorientował się co do jej zamiarów. Próbowała zgiąć się i chwycić go za łapy, ale siła odśrodkowa nie pozwalała jej tego zrobić. Gdy ją puścił, poleciała nawet spory kawałek, przejeżdżając po ziemi ramieniem i już wcześniej trochę obtartym biodrem. Znów próbowała zahamować, wbijając pazury w ziemię, by jak najszybciej się podnieść. Chciała ruszyć spowrotem na niego, gdy nagle oznajmił koniec dzisiejszych ćwiczeń. Uniosła brew, nie tego się spodziewała, choć zdecydowanie był to dobry moment na taką decyzję. Była już nieźle zmęczona. Podeszła do Fenrira i wilkora.
- Na dzisiaj? Czyli mogę liczyć na kolejne treningi? - Wyszczerzyła się i klapnęła tyłkiem na ziemię, wyciągając dłoń do zwierzęcia.

- Dziękuję. - Uśmiechnęła się jeszcze raz. Nie przeszkadzało jej nawet, że te treningi zapewne nieźle ją wykończą, a i nauczyciel nie jest delikatny. Pamiętała jeszcze treningi Liadona i Feniek przy nim był jak aniołek, albo może wydawało jej się tak, bo agresja Fenrira była uzasadniona, a w tej Liadona nadal próżno szukała jakiejkolwiek logiki. No i czuła, że nawet ten jeden trening dał jej sporo w porównaniu z innymi, nie liczyła tu lekcji z Dalu, te sobie chwaliła.
Gdy wilkor do niej podszedł, zaczęła go głaskać i drapać delikatnie za uchem. Nadal miała wrażenie, że czuje od niego coś znajomego. Ta myśl z pierwszej chwili zdawała się tak absurdalna, ale niemal sama jej się wtedy narzuciła. Zostawiła ją jednak, bo to zapewne tylko jej urojenia.

Miziała dalej wilkora. Gdy odwrócił się na plecy, zaczęła go drapać po brzuchu. Brakowało jej takiego kontaktu ze zwierzęciem. Dziwiło ją trochę, że się nie boi, ale może to kwestia przebywania z Fenrirem. Może przyzwyczaił go do tej formy.
- Masz rację, ale za chwilę. - Przecież te kilka chwil jej nie zaszkodzi. Uśmiech nie schodził jej z pyska. Nie zamierzała jednak zatrzymywać zwierzaka, jeśli pójdzie za wilkołakiem.