Wizard's World

Zmarszczyłem czoło unosząc brwi do góry - Zawsze był psem - skierowałem spojrzenie na kobietę - Latał za każdą - może z mojej pierwszej wypowiedzi nie zabrzmiało to sympatycznie ale tak wyszło. Syl, czy się zmienił? Prócz wyglądu dla mnie wcale, nie ważne czy wilk, pies czy człowiek zawsze o jednym myśli. Pokręciłem głową.
- Co on Cię tak interesuje? Zakochałaś się czy co? - nie pojmowałem jej zaciekawienia osobą wilkora. Był wilkołakiem, umarł w sumie to drugi raz więc pewnie przez to jakoś nie widzę w tym niczego nadzwyczajnego prócz wilczego ciała. Chociaż dobrze, że "umarł" pierwszym razem to połączenie między nami było dość dziwne i w ogóle za dużo bodźców mi przesyłał. Skubaniec jeden.

Uniósłem brwi do góry, zapewne to dzwonie zabrzmi - Zdziwiła byś się - Syl miał wiele umiejętności nie tylko walecznych. Po jakieś tam części kobiety do niego lgnęły ale nie tylko one. Przez myśl przebiegło mi wciąż nieprzyjemne wspomnienie. Wzdrygnąłem się na nie.
Reakcja kobity była dość dziecinna ale zrozumiała, na słowo Żmij moja twarz stężała - Nie wiesz o czym mówisz - ostatnie słowa brzmiały bardziej jak warknięcia - Syl od lat nie był sobą, przez cały pobyt w osadzie już nie był - uderzyłem butelką o stół. Zirytowałem się odruchowo dotykając ręki, na której nosiłem ślady po skazie. Pewnie w obecnej sytuacji zalśniłaby a z niej wydobywała by się ta zielona maź. Zacisnąłem pięść, opróżniłem butelkę do końca - Na każdym to przekleństwo odciska piętno - nie pokazałem swoich tatuaży, które po niej nosiłem.
- Może masz rację a może nie - przez lata nauczyłem się nie pokazywać co jest dla mnie ważne. Czy coś mnie obchodzi czy nie. Zbyt często to traciłem. I być może samego siebie też.

- No tak zapomniałem, nie jest obcy - rzekłem kpiąco odnosząc się do kary jaką poniosła z Białasem. Oj jeszcze raz chętnie bym mu to zrobił ale już własnymi pięściami. Chłopak działa na mnie jak płachta na byka., co nie zmienia faktu że mu się to należało już wcześniej. Wziąłem łyk.
Nie rozumiałem jej, zachowywałem się normalnie jak do każdego, prawie każdego. Chociaż było coś takiego w Ketsueki, że nie dostała jeszcze po mordzie. Spojrzałem na alkohol, nie czułem aby grzał ale może powinienem mniej pić.
Gdy chciałem się już odezwać całkowicie wybiła mnie kolejnymi słowami o niedostępności, zdziwiłem się - Że co proszę? - patrzyłem na nią, nie mogąc w żaden sposób dojść o co jej dokładnie chodziło. I w ogóle co to za słowa? Odsunąłem się od stołu, oparłem się o ścianę.

Uniosłem jedną brew do góry słysząc Ketsueki - Nie prawda - choć to co mówiła było prawdą. W życiu wiele straciłem, zbyt wiele i nie zamierzałem po raz kolejny czegoś tracić. Syn mimo, że jest tutaj nie utrzymuje z nim kontaktów. Nie chcę, lepiej mu będzie beze mnie a córka... Dużo by opowiadać o tym co straciłem. Najlepiej niech każdy idzie własną ścieżką.
Napiłem się solidnie - A Ty? Niby taka wygadana, wiecznie masz coś do powiedzenia a własnej siebie nie możesz ogarnąć - to jak się zachowywała też świadczyło o tym, że sama z sobą sobie nie radzi. Przez głowę przebiegło mi kilka myśli, które mógłbym użyć aby się jej pozbyć lub jak znam kobiety wywołać awanturę na całą salę.

Zmrużyłem oczy, wyciągnąłem kolejnego papierosa odpalając. Zaciągnąłem się, no uparte babsko - Jeśli jest tak jak mówisz to co z tego? -wypuściłem dym już nie patrząc gdzie leci. Założyłem ręce na klatce piersiowej powoli paląc fajkę. Powoli zacząłem chyba odczuwać alkohol, że się "rozgadałem".
Wyrzuciłem peta do tej samej butelki - To nie były słowa, za które mógłbym się obrazić - prawda zawsze była lepsza niż kłamstwo. Wiedziałem to i ceniłem, może nie zawsze to pokazywałem ale tak było. Sam jako szczeniak byłem szczery aż do bólu, o czym się też niejednokrotnie przekonał Sylvan czy inni. Zdarzały mi się kłamstwa ale tylko w obronie tych, na których mi zależało.