Wizard's World

Avę zaczynała niepokoić coraz to dłuższą nieobecność Ket. Postanowiła jednak, że poczeka jeszcze trochę nim zacznie jej szukać. Tak dobrze bawiła się z Kentem. Rozglądała się od czasu do czasu po sali. Lord jednak więcej się nie pojawił, a na sali również nie działo się nic, co mogłoby przykuć uwagę dziewczyny.
- No dobra, przejrzałeś mnie. Tak naprawdę nie miałbyś żadnych szans w starciu ze mną - dziewczyna spojrzała wyzywająco na chłopaka. Tak naprawdę w walce mogła liczyć bardziej na zwinność niż siłę. No i zawsze zostawała jej możliwość ucieczki czy też ukrycia się w formie wiewiórki.

Ava zauważyła, że Kent bacznie się jej przyglądał. Zaśmiała się w duchu słysząc zmartwienie w jego głosie.
- Wszystko w porządku. Po prostu zastanawia mnie, gdzie podziała się moja koleżanka - powiedziała to obojętnym tonem. Nie chciała, by chłopak pomyślał że go lekceważy.
- Może odpoczniemy chwilkę ? - po tak długich tańcach Ava miała ochotę się czegoś napić.

Weszła do środka za jakąś trzy osobową grupką gości. Cała sala była niezwykle pięknie ozdobiona, a w tle słychać było muzykę, przy której można było odpocząć. Na chwilę przystanęła, aby już teraz przyjrzeć się sali, zanim ruszy dalej, w centrum pomieszczenia, gdzie z której strony nie spojrzeć, było bardzo dużo ludu. Idąc dalej przyglądała się gościom, nawet w oczy rzuciło się przyrządzone jedzenie, ale na razie Sara nie była głodna, natomiast z dużą chęcią pozwiedzałaby ten zamek. W końcu taka druga okazja, aby zrobić to 'legalnie' bądź w czasie wolnym może się za szybko nie powtórzyć.

Liadon wślizgnął się do sali wraz z innymi służącymi. Od razu zwrócił uwagę, że to już raczej schyłek balu i najcięższa część roboty go ominęła. Wciąż jednak było trochę do zrobienia. Uwijał się więc między gośćmi co chwilę wracając do kuchni. Nie miał wprawy a ręce wciąż czasem mu drżały więc nie nosił zbyt wiele na raz. Wolał unikać zwrócenia na siebie takiej uwagii.

Ava liczyła, że pójdą do jakiegoś oddalonego stolika. Chłopak jednak zaprosił ją do swojego. Dziewczyna postanowiła nie przejmować się jego rodzicami. Usiadła przy stoliku sprawiając wrażenie, jakby cały czas było tu jej miejsce. Nalała sobie wody z dzbanka, po czym udając, że nie zauważyła wcześniejszej niechęci pochwaliła rodziców chłopaka za wspaniałe wychowanie syna.
- Muszą być państwo bardzo dumni - dodała i spojrzała na nich w oczekiwaniu na potwierdzenie swoich słów.