Wizard's World

Myślała, ze raczej zabierze dłonie, nie stało się tak. Uśmiechnęła się w sumie sama do siebie i zabrała dłonie. Nie była zdziwiona odpowiedzią. Przyjrzała mu się. Po tym co powiedział, przypuszczała, że dolega mu coś więcej niż skrajne zagłodzenie i jakieś tam blizny.
Podeszły do nich służki z dwoma tacami. Postawiły przed nimi zamówione dania i szybko się ulotniły. Ruda zdążyła tylko skinąć im głową w formie podziękowania. Chwyciła za sztućce i dopiero spojrzała na Liadona.
- Mieszkam, czasem wydaje rozkazy. Powinieneś wiedzieć jak wyglądają ci, którzy mogliby ci zaszkodzić. - Teraz wydawała się prawie łagodna, szczególnie w porównaniu z jej złością w ogrodzie. Celowo wcześniej nie zdradzała mu zupełnie swojej pozycji, przypuszczała, że rozmowa po tym przestałaby być tak miła. W końcu jednak dobrze byłoby odkryć te kartę, by nie wyszło na jaw, że zrobiła to zupełnie umyślnie.
- Jestem żoną Lorda. - No i co teraz? Obserwowała jego reakcję.


[mention]Liadon Ichimaru[/mention]

Nie była to groźba, daleko jej było do tego, bo i w sumie po co? Raczej swego rodzaju rada, ostrzeżenie? Spodziewała się jakiejś reakcji na swoje słowa, ale nie takiej. Zatrzymała na nim wzrok, wmurowało go? Zaraz jednak łyżka wypadła mu z dłoni rozbryzgując nabraną zupę na stole. Pokręciła głową z wyrazem lekkiego rozbawienia.
- No co ty... Nikt mnie nie nasłał, trafiłam na ciebie przypadkiem. Jedz bo wyglądasz jak szkielet. - Uniosła brwi i w końcu sama spokojnie zabrała się za swoją porcję. Odkroiła kawałek mięsa i włożyła sobie do ust. Przeżuwając patrzyła na Liadona. Nie była pewna o co mu chodzi, zachowywał się jakby miała zrobić mu krzywdę, a przecież próbowała tylko pomóc.
- Uspokój się, przecież nie zamierzam nic ci zrobić. - Przełknęła i odezwała się. Była zupełnie spokojna. Wzięła kolejny kęs dania.


[mention]Liadon Ichimaru[/mention]

Ruda nie należała do tych, którzy czerpią przyjemność z bezsensownego cierpienia innych. Owszem posiadała swoją ciemniejszą stronę i z pewnością nie była aniołem, diabłem jednak też by się nie nazwała. Działała po prostu dla siebie i zwykle swoje dobro stawiała najwyżej, ale była przecież człowiekiem, odczuwała też takie rzeczy jak współczucie, empatia.
- Gdzie? W zamku? Nie wiem, nie jestem we wszystko wtajemniczana. - Tak zrozumiała to pytanie. Nie przyszło jej do głowy, by mogło chodzić o o coś innego. Przywołała służkę i poprosiła jeszcze o szklankę jakiś zmiksowanych owoców i łyżkę. Gdy to dostała, nabrała trochę ze szklanki i położyła łyżkę na stole niedaleko jaszczurki. Po tym kontynuowała posiłek.


[mention]Liadon Ichimaru[/mention]

Zaśmiała się z własnego niezrozumienia. Nie sadziła, że będzie nad tym rozmyślał, powinien się raczej cieszyć, a nie szukać dziury w całym. Zdążyła już jednak zauważyć, że nawet mimo braku sił, na marudzenie starcza mu ich, a nawet jeszcze coś zostaje.
- Bo marnie wyglądasz, a ja jestem tylko człowiekiem i posiadam empatię. Może wielu mnie o to nie podejrzewa, ale przecież wcale nie chcę tu wszystkich wymordować. - Była zupełnie szczera. Choć nikt nie był jej tu bardzo bliski, teraz może właściwe prócz Lorda, choć wciąż to wypierała, nadal też myślała głownie o sobie, ale nie była przecież nieczuła. Znała wiele nieszczęść, wielu sama doświadczyła i szczerze współczuła teraz Liadonowi. Nie potrafiła zupełnie ignorować świata wokół siebie i gdy miała możliwości i chęci zdarzało jej się komuś pomóc, nic ją to przecież nie kosztowało.
- Uważam też, że przydałaby ci się wizyta u medyka. - Dziwne, że jeszcze nikt go nie przebadał. Z drugiej strony nie zdziwiłaby się jakby próbowali, a on by odmówił.

[mention]Liadon Ichimaru[/mention]

Na pierwszy rzut oka Erin rzeczywiście prezentowała się całkiem nieźle. Z drugiej strony jak inaczej miałaby się prezentować Lordowa? Nawet jeśli musiałoby to kosztować ją kilka godzin rano na ukrywanie jakichś blizn i skaz (co całe szczęście nie musiało mieć miejsca). Dużą część blizn wyleczył Darek, choć te przywołujące najgorsze wspomnienia wciąż były, a w gorsze dni nawet zdawały się trochę boleć, jakby chcąc przypomnieć o swoim istnieniu. Była jednak przyzwyczajona do bólu, ba nawet niejednokrotnie próbowała się nim poratować, ja i od jakiegoś czasu Liadon.
- Nie mówię, że jestem altruistą i kocham wszystkich. - Mogłaby zrównać to miasto z ziemią, gdyby nie przeszkodzono im wtedy, właściwie niewiele by z Cross zostało. Czym większa była grupa, tym Erin mniej do niej czuła. Co dziwne jednostka potrafiła wywołać u niej jakieś ciepłe uczucia, czym bardziej rozmywała się indywidualność, tym mniej Erin czuła. Może wynikało to z faktu, że ludzkość ogólnie uważała za niezbyt wiele wartą, co innego konkretne jednostki.
- Liadon... uspokój się. Chce by pomogli ci wyzdrowieć, to wszystko. - Sięgnęła do jego ręki, by odsunąć ją od jego ust. Przy okazji podwinęły się rękawy jej sukni ukazując blizny na nadgarstkach. Było ich zdecydowanie mniej niż kiedyś, Darek stare usunął. Tych kilka to w sumie nie tak stary nabytek. Właściwie starała się tego wcale nie robić, by nie wzbudzać złości Lorda, nie mogła jednak pozbyć się tego problemu jak za pstryknięciem palców.
- Sama mogę wyleczyć jedynie obrażenia niezbyt duże i na pewno nie sięgające głębiej. - Jeśli to ma go przekonać do medyków, to ona może z początku postarać się go trochę podleczyć.


[mention]Liadon Ichimaru[/mention]