Wizard's World

Mężczyzna nie przerywał wyrywać zieleniny spomiędzy krzaków co jakiś czas przesuwając się odrobinę bądź zmieniając pozycję. Doświadczenia kobiety z głosami w głowie mogły być zupełnie inne niż jego. Z doświadczenia wiedział, że część z nich jest prawdziwa i może przejąć władzę, inne zaś są odległym echem dawnych myśli.
Kiedyś… Kiedyś mówili do mnie Liadon… Powiedział powoli.

[mention]Erin Wyrm[/mention]

Mówi się, że imiona mają wielką moc. Że potrafią wiązać los tych które je noszą. To był z pewnością stek głupich przesądów ale potrafił być optymistyczny. Nadać imię dziecku, które zwiastować miałoby dobry los. Sam bardziej wierzył w to, że to czyny nosicieli nadawały imionom znaczenie. Czyżby Liadon miał oznaczać porażkę? Dobrze, że już nim nie był. Ten wilkołak był pochowany pod gruzami Dalen Ulvfar.
Nie tym… Odpowiedział wzgardzając istotę którą się stał. Słabsza i nędzniejsza niż kiedykolwiek wcześniej. Chciał przeciwieństwa tego. Pragnął mocy i potęgi, siły by gasić nie jedno a setki żywotów. By móc patrzeć jak cierpią katusze, by móc przelać swój ból na nich.
Przyjrzał się gliździe, którą wyciągnął razem z korzeniem. Tym na razie musiał się zadowolić. Zgniótł ją w palcach i odrzucił.
Teraz jestem niewolnikiem, nie powinienem mieć pragnień. Odpowiedział sucho bo i jaki miałby myć ich cel? Nie napawały go nadzieją ani optymizmem. Co najwyżej napełniały pewną obsesją.


[mention]Erin Wyrm[/mention]

To prawda unikał odpowiedzi. Ciężko byłoby mu to wytłumaczyć przed samym sobą. Może bał się, że gdy wypowie życzenie na głos to cały świat uweźmie się przeciwko niemu. A może po prostu nie miał zaufania do kobiety i nie chciał dzielić się swymi myślami. Najprawdopodobniej jednak po prostu sam nie wierzył, że los może się odmienić.
Hmm… Mruknął pod nosem spoglądając na kobietę przelotnie. Nie wyglądała na taką, którą w niewoli źle by traktowano ale nic na to nie powiedział. Już przestał dyskutować z tymi, którzy trzymali nad nim bat.
Na pewno masz rację, ale nie wiem kim miałbym się stać. Powiedział wciąż dość suchym tonem. Nie widział swojego miejsca w świecie.
Jeżeli tego sobie życzysz, to możemy. Powiedział szczerze ciesząc się przerwą w pracy. Nie był pewny czy będzie wstanie coś zjeść, ale zarówno plecy jak i ręce strasznie mu dokuczały. Chyba nawet drżały ze zmęczenia. Dlatego z ochotą wykorzysta taką wymówkę. Przerwał pracę i spojrzał wyczekująco.

[mention]Erin Wyrm[/mention]

Mężczyzna nie wdawał się w dalsze dyskusje w myśl przysłowia „Darowanemu koniowi nie zagląda się w paszczę”. Wstał trochę ociężale i ruszył za kobietą. Mimo pospiesznych ruchów wciąż poruszał się dość ospale ale liczył na to, że mag się nie rozmyśli. W ciągu dnia niewolnicy w zamku nie mieli zbyt dużo okazji do odpoczynku. Oczywiście było to lepsze niż jego poprzednie „stanowisko pracy” ale niemniej męczące. Tylko raz się obejrzał czy przypadkiem nikt nie próbuje go zatrzymać.

[mention]Erin Wyrm[/mention]

Liadon przyjrzał się ptasiemu dziobowi. Zdecydowanie się nie zgadzał i mógł się założyć, że stworzenie z chęcią podzióbało by w ludzkim ciele. Oczywiście nie w jego, taki posiłek mógł tylko rozzłościć, no chyba że w ptasiej części był to sęp.
W pewnej odległości ruszył za kobietą, w końcu nie chciał sprowokować żadnego ze zwierząt im towarzyszących. „Kwaśna mina” najbliżej do radości było mu gdy życie umykało z jaszczurki ale na to nie pozwoliła mu Erin. Z czego miał się niby cieszyć. Ucieczka od pracy przyniosła ulgę ale jutro będzie musiał do niej wrócić.
Zamierzasz na nim teraz latać? Zapytał nie będąc pewnym co właściwie będą robić.

[mention]Erin Wyrm[/mention]