Wizard's World

Chwila ciemności i... w sumie dalej ciemność, tylko jakby mniejsza. Po chwili nawet nie było tak źle, choć niebieskawe światło z pewnością nie było tym do czego przywykły jej oczy. Niemal równocześnie z wampirzycą zrobiła krok, dla niej jednak okazał się mniej przyjemny w skutkach. Klapnęła tyłkiem na mokre skały i jęknęła cicho. No świetnie. Dobrze, że miała tak długą pelerynę, bo uderzenie gołym tyłkiem byłoby jeszcze mniej przyjemne. Szybko się pozbierała, tym razem jednak zachowując większą ostrożność.
- Tak, nic mi nie jesssst. - Zmarszczyła brwi przyglądając się grzybom. Poznawała kształt co poniektórych, inne wyglądały raczej jak świecący mech czy coś. Podeszła do jednej ze ścian i przykucnęła. Wyciągnęła dłoń i trąciła palcem jeden z kapeluszy.

Nie wiedziała co się dzieje. To było tak głupie. To ona była wężem, nie ptakiem. Mimo wszystko zaczęła się szarpać. Rzuciła się na ziemię padając w kałuże, które wcześniej radośnie przywitały ją w tej jaskini. Starała się uwolnić od wyimaginowanego przeciwnika. Czy słyszała Scarlett? A może była zupełnie oderwana od rzeczywistości?

Była wężem, węże, nie jakimś ćwierkaczem, ona jadła ćwierkacze. Tak, była wężem, znów zaczęło to brzmieć sensownie, a dziewczyna jakby przestała czuć ten dziwny uścisk wokół swojego ciała. Teraz było mokro... Leżała na ziemi. W tej chwili przypomniała sobie to co stało się dosłownie ułamek sekundy przed tą dziwną wizją... czy co to tam było. Spojrzała na swoje dłonie, nadal trochę pokryte grzybowym brokatem. Szybko umyła je w najbliższej dziurze z wodą, obmyła też twarz i zaczęła się chwiejnie podnosić. Chyba jeszcze zupełnie nie doszła do siebie, ale czuła się dobrze.
- Nie. - Więc ona serio zachowywała się jak jakiś ptak? Skrzywiła się z niesmakiem spoglądając na grzyby. Dawały może światło, były ładne, ale nie zamierzała ich już dotykać.
- Nawet jeśli to ja podziękuję. - I mówiła to zupełnie poważnie. Nie chciała drugi raz przezywać takich katuszy. Czy stworzenia, które zabijała tez się tak czuły? Nie, nie była dusicielem, nie zabijała w taki sposób. Jej metody były jakoś mniej przerażające.
W końcu oderwała się od obrazu tamtej wizji i ruszyła dalej w głąb groty. Chciałaby chyba już stąd wyjść, problem w tym, że wyjścia za bardzo nie było widać.
- To coś nas przeniosło? Gdzie my w sumie jesteśmy. - No poza tym, że w jaskini, wśród morderczej pleśni.